Yıl 2018…
Şimdi, Brian’ı bir kere daha canlandıralım gözümüzde. Aynı çocuk. Aynı aile. Aynı okul. Yine yedinci sınıfta, ancak bu kez yıl 2018.

Brian kahvaltı masasına oturduğu sırada babası bir e-postayı yanıtlamakla meşgul. Ablası telefonda mesajlaşıyor, kız kardeşi ise bir video oyunu oynuyor. Brian’ın da bir akıllı telefonu var. Telefonunu eline alıyor ve Instagram hesabına giriş yapıyor. Hatırlarsanız, 2008 yılındaki Brian toplumsal hiyerarşideki yerini merak ediyordu. Ancak 2008 yılındaki Brian bunu biliyor. Ekranında görebiliyor. Sınıfındaki diğer çocuklardan daha az takipçisi var mesela. Ve bu bir sorun. Babasına ne yapması gerektiğini sormak istiyor, ama onun yazması gereken bir e-postası var.

Bunun yerine Brian, tüm sabah okulda bu konuya kafa yoruyor. Öğretmeni ders anlatırken o telefonunu çıkarıyor ve sınıftaki diğer çocukların takipçi sayılarını öğrenmek için hesaplarını incelemeye koyuluyor. Cevap, özgüvenine hiç de yardımcı olmuyor. Öğlen saat tam 12.00’de yemekhaneye doğru yürümeye başlıyor. Izgara peynirli sandviç alıyor. Kimsenin içmediği domates çorbasıyla servis edilen sandviçten…