Yüreğimdeki İzler

(Tüm Meslektaşlarıma İthafen) 

Ben, bir öğretmenim. Her sabah erkenden uyanır, sınıfıma doğru yürürken yüreğimde bir heyecan, zihnimde binlerce hayal taşırım. Çantamda kitaplar, defterler, kalemler… Ama asıl taşıdığım şey, öğrencilerimin geleceğine dair umutlarım. Çünkü ben, bir öğretmenim. Ve bu meslek, benim için sadece bir iş değil, bir yaşam biçimi.

Sınıfımın kapısını her açtığımda, içeri giren sadece ben değilimdir. Benimle birlikte, öğrencilerimin hayallerine dair tüm umutlar, beklentiler ve heyecanlar da girer. O kapıdan geçerken, her bir öğrencinin gözlerindeki o ışıltıyı görürüm. Kimi zaman bir soru işareti, kimi zaman bir keşif arzusu, kimi zaman da derin bir sessizlik… Her biri, benim için bir hikâyenin başlangıcıdır. Ve ben, o hikâyelerin yazılmasına tanıklık eden, belki de onları yönlendiren bir kalemim.

Öğretmenlik, sadece ders anlatmak değildir benim için. Bir çocuğun ilk kez “Öğretmenim!” diye seslenişindeki o samimiyeti hissetmektir. Bir öğrencinin gözlerindeki korkuyu görüp, ona “Ben buradayım, sen yapabilirsin” diyebilmektir. Bir gencin hayallerini keşfederken, onun yanında olup, o hayallere ortak olmaktır. Öğretmenlik, yüreğimdeki izleri, öğrencilerimin kalplerine nakşetmektir.

Bazen zorlanırım. Bazen sınıftaki sessizlik, bir öğrencinin gözlerindeki hüzün, ya da sistemin eksiklikleri beni yorar. Ama her seferinde, bir öğrencinin başarısı, bir tebessümü, bir “Öğretmenim, sizi çok seviyorum” cümlesi, tüm yorgunluğumu alır götürür. Çünkü ben, bir öğretmenim. Ve bu meslek, yüreğimdeki en büyük tutkudur.

Ben bir öğretmenim. Ve her gün, bir çocuğun hayatına dokunmanın, onun geleceğini şekillendirmenin sorumluluğunu taşırım. Bu sorumluluk, bazen ağır gelir. Ama bilirim ki, benim yaptığım iş, bu dünyadaki en kutsal işlerden biridir. Çünkü ben, bir öğretmenim. Ve öğretmenlik, yüreğimdeki izlerle, öğrencilerimin hayatlarına dokunmaktır.

Bugün, bu satırları yazarken, bir kez daha anlıyorum ki, öğretmenlik benim için bir meslek değil, bir yaşam biçimi. Ve ben, bu yaşam biçimini her gün büyük bir gururla, sevgiyle, inançla yaşıyorum. Çünkü ben, bir öğretmenim. Ve bu, benim hikâyem…

Eser ATAKAN - 26.12.2024