Yine NEDEN diye sorgulamaya geçemedik, yuhalayanları yuhalamaktan...

Tamam kızdık, hatta ben delirdim ilk okuyunca ama artık sorgulamaya da başlamak gerekmez mi?

SORU ŞU:
Farklı çocukları “kaynaştırmak” beceremediğimiz, bilmediğimiz, hakim olmadığımız bir alan olabilir mi?

Öncelikle bu fotoğraftaki gibi ayrıştırarak kaynaştıramayacağımızı bilelim ama başka soruları da soralım tabi...

DİĞER SORULARIM ŞU:
Sınıfta her gün çocuğunuzu darp eden “farklı” bir çocuk olsa okulun kapısına dayanmaz mısınız?

Okula “ama bunu yönetmek sizin işiniz.” demez misiniz?

Tabii yuhalamazsınız, okulu basıp, bu çocuk okuldan gitsin demezsiniz de (!) mesela anlaşıyla da karşılayabilir misiniz?

Peki “Bunu okul yönetmeli.”
“Öğretmense elbet çözecek.” diyoruz ya hani...
Ağzımızdan çıkan bu cümleler mevcut düzenimizi karşılıyor mu?

Okul müdürlerimize, öğretmenlerimize soruyorum;
Her (çoğu) okul ve sınıfta bu meseleyi çözebilecek alt yapı ve donanıma sahip miyiz?

Sonra bir başka boyut “Farklı bir çocuğun ailesi olmak!”
O ailelerin nasıl yıpranmış ve tahammülsüz hale geldiğine hiç şahit oldunuz mu?
Ben oldum.
Dinleyince hak verdiğiniz bu insanları, ilk anda (ya da çocuğunuzun o öğrenci tarafından darp edilindiğini duyduğunuz anda) çok “dolu” ve/veya “saldırgan” bulabileceğinizi biliyor musunuz? Bunu tolere edebilecek alan bilgisine ve olgunluğa sahip misiniz?

Böyle farklı bir çocuğu olan çok yıpranmış anne/babayla,
çocuğu bu “farklı öğrenci” tarafından darp edildiği için delirmiş (!) anne/babayı
SORUNU KONUŞARAK ÇÖZMEK (!) adına okulda bir araya getirirseniz neler olabileceğini hayal edebiliyor musunuz?
Yani demem o ki yuhalayanları yuhalamayı artık bırakıp, sorup sorgulama zamanı geldi.

Bu alandaki kültürel değişikliği nasıl inşa ederiz?
Sınıflardaki kaynaştırmayı nasıl iyi yönetiriz?
Yıpranmış ailelerin yaralarını nasıl sararız?

Ben daha binlerce soru yazarım.
Ben ailelerin çocukları yuhaladığına dair hiç bir görüntü görmedim. Tahminimce aileler ailelerle karşı karşıya geldi ve kavga çıktı bu son olayda. Yoksa zaten “laftan anlamayan” diye nitelediği bir çocuğu aile neden yuhalasın? Belli ki aileler birbirine girdi ki belli bir alan bilgisine ve olgunluğa ulaşmadan iki tarafın aynı masada, mekanda çözüm araması imkansız bence.
“Normal” bir çocuğa sahip ailenin “otizmli” bir çocuğa sahip aileyi yuhalaması da tabii ki çok acı...
Hepimiz için...
Ama ön görülemez, şaşılacak şey vs de değil açıkçası.
Farklı çocuğun ailesi olmak çok yıpratıcı bir süreç. Diğer yandan bu zorluğu diğer ailelere anlatan, hissettiren kültürel öğelerimiz de çok az. Her gün şiddet gören “normal” çocuğun ailesi bu zorlukları bilmiyor, empati geliştirmemiş, kendi çocuğuna üzülüyor.

Bir de son zamanlarda otizm vakasında yüzde bir görünen “muhteşem zekiler” film konusu olunca, çoğu insan otizmli bir çocuğun “istemeden” kendi çocuğuna zarar verdiğini düşünemiyor bile. Kin duyuyor, tepki veriyor.
Mesele YİNE kültürel bir mesele yani bence...

Alıntı: Ece Karaboncuk