ÜÇ YAŞ ÇOCUKLARI İLE İMTİHAN

Tülay Olcum
Çocuklar beni hep şaşırtmıştır. Olaylara verdikleri tepkiler, bakış açıları hep değişik gelmiştir.
Ama bu sefer fena ters köşe yaptılar. 3 yaş grubu ile oyun dersimiz var. 
Hayal gücü ile kendimiz oyun yaratıyoruz.
Dedim ki okyanustayız. Siz bir  balıksınız. Ben de vahşi köpek balığıyım. Sizleri yakalayacağım.
Bir erkek çocuk annesi olduğum için aklım hep böyle aksiyonlu oyunlara çalışıyor.
Ben peşlerinden koşmaya başladım.
Bu arada sizi yiyecemmmm niho hohoo diye bunları tutmaya çalışıyorum.
Bunlar ilk başta çığlıklarla kaçmaya başladılar. Sonra aralarından bir tanesi durdu. Yanıma geldi.
Karnın mı acıktı senin köpek balığı? Al sana ekmek diye bana ekmek yedirmeye çalıştı.
Diğer bütün o kaçan çocuklar durdu. Önce baktılar. Sonra hepsi yanıma geldi.
Ah yazık sana. Karnın mı aç senin ye hadi deyip, bir yandan sevip bir yandan ekmek yedirmeye başladılar.
Böyle sap gibi kaldım ortada. Bana nasıl merhamet ediyorlar, seviyorlar anlatamam.
Ayy   bir utandım bir ezildim karşılarında sormayın.Sonuçta oyunda olsa üç yaşındaki çocukları yemeye çalışıyordum.
Bir şey diyemedim, bunlar hala başımı okşuyor. Cici köpek balığı falan diyorlar.
Aziz Nesin ‘in Zengo hikayesi aklıma geldi.
Çocuk halimiz sevgi ve merhamet doluyken ne oluyordu da böyle canavara dönüşüyorduk biz .
İnsan sevgiyi gördüğü anda yelkenleri suya indiriyor. Tıpkı Zengo gibi. 
Karşılıksız sevgi ve değer vermenin dokunmadığı değiştirmediği bir şey yok galiba.
O yüzden köpek balığı olacağım diye tutturmanın alemi de yok dedim kendi kendime