Selçuklu Ramazanlarindan birinde , Akşehir'in bir köyünde hocanın biri hastalaniverir.

Ahali'de çaresiz soluğu komşu köydeki Nasreddin Hoca'nin kapısında alır. Durumu anlatır Hocaya yalvarirlar 'aman hocam Cuma Namazini kıldıracak kimsemiz yok' diye..derken ikna olur Hoca ve Cuma günü Camiye varir Cuma Namazini kıldırmaya..
Ezani okur okumaz Caminin girişine dikilir hoca ve her iceri girenden beş akçe alıverir ve doldurur keseyi koyar cebine. Cemaat şaşkin ve pür dikkat Hocayi izler.
Hutbesini verip namazını da kıldıran Hoca namazın selamını verir vermez yine soluğu Caminin girişinde alır. Çıkarır keseyi ve her çıkana bu sefer beş akçesini geri verir.
Beş akçesini alan köylü hem sevinçli hem şaşkin bir şekilde ayrılır camiden.
Ve en son ayrilan müezzin dayanamayarak sorar hocaya durumu. Tebessüm eden hoca; 'Herkes beş akçe verdigi için hutbeyi can kulagiyla dinledi.. ha birde insanin cebinde çok para olunca bir başka konuşuyor der..