Okul açılalı 2 hafta olmuştu... Ana sınıfının kapısında çıkış saatini beklerken bir veli beni bekliyordu

- Memnun musunuz öğretmenden dedi?
-Memnunum dedim..
-Biz de memnunuz ama sınıftan değil dedi.
-Hayırdır dedim.
-Biliyor musunuz bu sınıfta rehabilitasyona giden bir çocuk varmış dedi. Duyunca ben de eşim de çok kızdık. Hasta çocuğu normal çocuklardan uzak tutmalılar. Erkenden geldim ki öğretmenle konuşacağım bu konuyu. Çocuklarımızdan uzakta yemek yesin uzakta oyun oynasın dedi. Olmaz böyle dedi. Sizin haberiniz var mıydı böyle hasta bir çocuğun olduğundan bu sınıfta?
-Evet haberim var. Çünkü o benim oğlum. Ve hasta değil en azından sen ve senin eşin kadar hasta değil.! Kaynaştırma öğrencisi. Normal çocuklardan hiçbir farkı yok. Bazı çocuklar 1-2 kez anlatımla anlarken oğlum 4-5 kez anlatma ile anlıyor(çoğu zaman normal öğrenciden daha hızlı anlıyor). Ama bu onu vebalı yapmaz. Önyargılarınızı ve kirli düşüncelerinizi temizleyin. Senin çocuğun olsaydı arkadaşlarından ayrı yemek yemesi ayrı oyun oynaması hoşuna gider mi? Benim çocuğum sağlam deme sakın! Ama bu cahillik ile bu cümleyide kurarsın eminim. Kaynaştırma öğrencisi veya rehabilitasyona giden çocukları, insanları bi araştırın. Onlar bulaşıcı hastalık taşımıyorlar sadece bazı vücutsal ve beyinsel fonksiyonları bizim gibi kullanamıyorlar. Gerçi sağlam görünen senin de pek kullandığın söylenemez! dedim. Ve daha da muhatap olmadım.

Bu olaydan 1 hafta sonra öğretmen ve başka velinin konuşmasına şahit oldum. Kapıda çocuğunu alırken öğretmene diyor ki hasta çocuk bizimkilerin yanında değil değil mi? Öğretmen de hayır onu arkada oynatıyorum orada yediriyorum dedi.

Ben de öyle mi diye kendimi gösterdim. Veliye bakıp Allah başına versin dedim. Öğretmene de yazıklar olsun sizin ögretmenliginize. Senin de çocuğun var unutma bunu dedim ve çocuğu alıp müdüre şikayete gittim sonra da çocuğumu okuldan hemen o gün aldım.

Ne olursa olsun merhametli, vicdanlı, empati kurmayı bilen bireyler yetiştirin...
-alıntı-