O gün bahçe nöbetçi öğretmeniyim

Bahçe nöbetçi öğretmeniyim, pırıl pırıl bir nisan vakti, yüzlerce çocuk  kelebekler misali koşuyor amaçsızca etrafımda.
Öğrenci, enerji deposudur, eğer zamanında ve yeteri kadar deşarjına izin vermezseniz 40 dakikalık ders esnasında mümkünü yok iletişim kuramazsınız,
Bizim eğitim sistemimizin temel sorunlarından biri-belki de birincisi- teneffüs saatlerinin yetersizliğidir,ikili hatta çoğu büyük illerde üçlü eğitim yapılır derslik yetersizliğinden, sabahın köründe kargalar kahvaltı yapmadan  çocuklar okul servislerine tıklım tıkış doluşup okula gelirler.
Sabahın mahmurluğundan kurtulmadan "bismillah" dersler başlar, "zaman kısa müfredat uzun...." yıl sonu denetimlerinde müfredatın  bitirilememişliği konusunda eleştiriler maruz kalmamak için dayan gitsin...!,
"Sen anlat",
Anlayan anlar, anlamayan kendi bilir"
yöntemi geçerlidir  bizde.
Mazeretimiz de zulamızdadır,
"Çocuklar çok aptal..!"
Oysa bilimsel yöntemler kanıtlanmıştır ki;
"Aptal çocuk yok, yetersiz öğretmen var"
Köy irisi bir kasaba okuluyuz,  tekli öğretim yaptığımız için yukarıdaki sorunlardan âzadeyiz,
Uzun teneffüsler hem çocuklar için hemde öğretmenler için çok olumlu bir sistem.
Okul kantinimiz özelleştirildi, okul kooperatif kolu  aracılığı ile öğrencilerin nöbetleşerek  yaptıkları işletmecilikte sadece simit, gazoz ve -skt-lerı geçmiş bisküvi satılırdı , oysa  şimdi renk renk  kutularda çikolatalar, bisküvitler, kolalı içeçekler ve hepsinden  önemlisi  "hamburger" satışlarının başlaması.
Bizim öğrenciliğimden bu yana gelenekselleşmiş bir "harçlık ekonomisi" vardır  her sabah cebimize üçüncü ders teneffüsünde harcamak tenbihi ile  bir simit bir gazoz parası  konur.
Gerçi ben hiç bir zaman bu tenbihe riayet eden harcama taymingine uymadım, daha ilk teneffüste  rengarenk draje çikolatalara yatırırdım harçlığımı ve son derse kadar ders esnasında emerek tüketirdim, dilim damağımda son saate kadar şeker gibi kalırdı ağzım, hep şeker emdiğim içinde vara yoğa gevezelik yapmaz öğretmen azarından da kurtulmuş olurdum.
Okul kantininin özelleştirilmesi  geleneksel  tüm değerleri alt üst etti,  bir simit-bir gazoza endeksli günlük okul harçlıkları hamburger fiatlarının çok altında olduğu için hamburgerlere ulaşmak mümkün olmuyordu, gerçi ben  üç gün harçığımı biriktirip çarşamba günleri kendime hamburger ve kola ziyafeti çekme  konformizmini keşfetmiştim, ama çoğu arkadaşım  bu ecr-i sabrı gösteremediklerinden hep imreni ile bakarlardı mütegallibe çocuklarının iki teneffüste bir ağız şapırtıları eşliğinde hamburger yeyip kola höpürdetmelerine
"Bahçe nöbetçi öğretmeniyim" diye başladım yazıya lafı  terâvi nemazı gibi uzattıkça uzattım.
Bu laf uzatmaları bir meslek hastalığı olmalı öğretmenlerde, tanıdığım tüm öğretmenler -başta LADİK/AKPINAR köy enstitülü öğretmen babam Yunus BİÇER olmak üzere-lafı uzatmayı ve detaylarına kadar inmeyi  alışkanlık edinmişlerdir, didaktik olmanın bir gereği olsa gerek.
Bahçe nöbetçi öğretmeniyim; gözüm her teneffüste okul  kantininin kapısında dikilen  pasaklı bir öğrenciye takılıyor,  bütün öğrenciler  koşup oynuyorlar  bu çocuk tüm zamanını kantinin kapısında elinde hamburgerle çıkan öğrencileri seyrediyor ..
Ama nasıl bir seyretme...?,
nasıl bir temâşa..! görülmeye değer.
Bütün gün, her teneffüste çocuğu izledim,-bilirsiniz "ciğerci kedisi" dedikleri bir kedi metaforu vardır  kasap kapılarına önüne post sermiş obez kediler vardır kasaba her giren çıkana hayran hayran bakarlar,o misal işte.
Ertesi gün nöbetçi olmadığım halde teneffüs zamanını bahçede geçirmek için  öğretmenler odasından çıktım, amacım dün ki öğrenciye karşı duyduğum meraktı, bu merakımdan biraz da utandım aslında.
Bizim pasaklı  çocuk yine kantin kapısında elinde hamburger ve kola ile çıkan çocukları temaşa ediyor imreni ile,
Usulca yaklaştım kantin kapısına doğru ,tek bir satış turnikesi vardı ve her zaman önünde uzun kuyruklar olurdu.
Bizim merâkî çocuğun başını okşayarak  kendi kendime mırıldandım;
"offff yaaa..! yine çok kalabalık  çok da acıkmıştım bu teneffüsde bir hamburger yiyemiyeceğim" diye hayıflandım,
Boncuk mavisi çipil gözlerini kırpıştırarak;
"ben alırım öğretmenim size" diye haykırdı,
bunu öyle bir samimiyetle söylediki mutluluğu gözlerinden okunuyordu,
"sana zahmet olacak,teneffüsünü ziyan etmeni istemem "dedim,
amacım   bu özverisi karşılığında ona da bir hamburger ve kola ısmarlamaktı.
"Yokkk, örtmenim  olur mu öyle şey..? siz örtmenler odasına gidin ben hemen alıp getiririm size" diye haykırdı,
"bunu bir şekilde kabul ederim, sana da ikram etmek şartı ile " dedim utanarak.
Mavi gözlerindeki mutluluğu asla unutamam sadece gülümsedi ve yanakları kızardı.
Parayı verdim, ben daha öğretmenler odasına varmadan yetişti boncuk gözlü çocuk,"buyrun örtmenim "diye uzattı hamburgerimle kolamı, aslında hiç sevmem hamburgeri de kolayı da benim favorim ayran ve köftenin her çeşitidir.
Gel beraber yiyelim" diyerek koluna girdim bahçenin sonundaki kavak ağacının gölgesine doğru yürümeye başladık.
Bir an önce hamburgerini yemek için can atıyordu ,"adın ne senin..?" soruma cevap vermeye zorlandı  küçücük ağzı hamburger köftesi ile dopdoluydu,  nefes nefese " ismim, Sefa, ama arkadaşlarım ve örtmenler bana hep SEFALET derler" dedi ağlangaçlı bir gülümseme ile.
"Babam yok benim", diye  devam etti konuşmaya, "fakiriz biz" dedi mavi gözlerinde kümülatif yağmur bulutları kümelenmeye başlamıştı sanki..
"Çok güzelmiş bu köfte" dedi, "büyünce her gün bundan yiyeceğim, anama da kardeşlerime de alacağım .." ısırdığım lokma boğazıma düğümlenmişti yutamıyordum, boğulacak gibi oldum.. gözlerimden yaş geliyordu  Sefa bu halimi görünce  küçücük elleri ile sırtıma vurmaya başladı bir yandan da "helâl, örtmenim...helâl" diye pataşlıyordu beni.
Yıllar geçti emekli oldum  Samsunun en işlek caddesi olan Çiftlik caddesinde geziniyorum, gözüm bir tabelaya takıldı kocaman ışıklı  neonlarla yazılmış..
"S-E-F-A-L-E-T  -K-Ö-F-T-E-C-İ-Sİ "
Kasada oturan yakışıklı masmavi gözleri Amerikan tarzı kesilmiş sarı saçları ile bir delikanlı ile göz göze geldik,,,,
ikimiz de ağlıyorduk...

Alıntı
C . Biçer.