İlkokul Öğrencisinin Beslenme Saati

İlkokulun’da 4.sınıfta okuyan bir kızım var. Annesi bazen kızımın yanına çiğ börek, çörek, sucuk ekmek gibi şeyler koyar. Yaz kış da olsa portakal suyu da sıkar. Ayrıca yanına mutlaka para da veririz. Canın bir şey çekerse kantinden al kızım deriz.
Bir gün yanında götürdüklerinin hepsini eve geri getirdi. Ne oldu acaba? dedik. Hasta mı oldu ki bilemedik. Yemek saatinde geldiğinde, öğretmen de haydi çocuklar yemeklerinizi yiyin dediğinde, yine iki dilim salçalı ekmek çıkarmış sıra arkadaşı okulun 15.gününde de. Bizim kız, arkadaşına beraber yiyelim diye teklif yapmış. Arkadaşı sağol deyip kabul etmemiş ve bu teklif onun gözlerini yaşartmış. Utanınca bizim kızımız da sucuk ekmeği masaya koyamamış. Sadece bir parça ekmeğin ucundan koparıp ağzına atmış. İki yudum meyve suyundan da gizlice çekip kalanını içmeye utanmış. O gün başka bir şey yemeden akşamı yapmış.
Fazladan ona da yapalım ya da harçlık vereyim ona da bir şeyler alın dedim. O çocukta sevinsin istedim. Ama anladım ki bunu kabul etmeyecek ve utanıp üzülecek. Aklıma bir yalan geldi. Dersleri iyi mi diye sordum. Sınıfın en iyisi o imiş. Tüm sorulara cevap verebilen tek kişiymiş.
Kızıma planımı anlattım: ‘’ Bak kızım. Teneffüs olduğunda bir önceki ders hakkında konuş onunla. Bir soru bul. Sonra cevabı bu olsa gerek diye ısrar et. Ama mutlaka yanlış bir cevap olsun senin ki. Doğrusunu eğer bilirsen sana kantinden şunu şunu alacağım dersin. O da doğruyu bilecek elbet. Böylece sen de ona bir şeyler alır verirsin’’.
Ne kadar doğru yaptım bilemedim. Sadece yardım etmek istedim. Yardımı ederken de kızım ile bir olup o arkadaşını böyle bir yalan yol ile sevindirdim. Bilmiyorum ki yaptığım doğru muydu? Bu işi böyle yapalı bir ay oldu. Çaktırmadan onunda sanki sevdiği şeyler ile karnı doydu.
Sonra yine bir sabah uzaktan bana gösterdi kızım arkadaşını. Baktım ki üstünde eski ve solmuş bir hırka vardı, bir de ona iki numara büyük gelen bir ayakkabı. Bir sürü kıyafet ve birkaç ayakkabı aldım. Hepsini hediye paketi yaptırdım. Sınıf öğretmeni ile gizli bir görüşme yapıp, üzmeden ve rencide etmeden bu poşeti ona vermemiz gerektiğini anlattım. O da birkaç sene evvel yaptığı masum bir yalanı anlattı. Onu yapalım dedi. Çok iyi bir fikirdi.
Ve bugün o fikrini uygulayıp vermiş çocuğa benim poşeti. Sınıftaki çocukların sayısı civarında çiçek vazosuna küçük küçük katlanmış kağıtlar atmış. Sonra da çekiliş yapmış. Tabii ki 33 kağıtta da aynı isim yazıyor. Hediye paketi o çocuğa çıkıyor. Akşam kızım anlatıyor: "Baba inanılmaz bir şey oldu. Bugün öğretmen çekiliş yaptı. Onca kişi arasından hediye paketi yanımdaki arkadaşıma çıktı"… Şimdi inşaallah yardım etmek için evlerine uğrayacağım.Onları utandırmadan yardım etmenin mutlaka bir yolunu daha bulacağım. Yalanlarımız için de ne olur affet Allah’ım…
ALINTIDIR.