Fen bilimleri dersindeydik. Dışarıda kar yağıyordu. Sınıfımız çok sıcak olduğu için pencereyi biraz aralık bırakmıştık.

Fen bilimleri dersindeydik. Dışarıda kar

yağıyordu. Sınıfımız çok sıcak olduğu için

pencereyi biraz aralık bırakmıştık. Büyük bir

kar tanesi pencereye doğru yaklaşıyordu. Elimi pencereden çıkarıp kar

tanesinin altına tuttum. Avucumun içine yavaşça kondu. Temiz,

beyaz, düzgün ve güzel bir biçimi vardı. İçimden “Keşke dile gelip bana

başından geçen

olayları anlatabilse.” dedim.

Kar tanesi dile geldi ve “Serüvenimi öğrenmek istiyorsan dinle de anlatayım.” dedi.

“Birkaç hafta öncesine kadar bir damla

suydum. Benim gibi çok sayıda arkadaşımla

birlikte bir aile gibi büyük bir okyanusta bulunuyorduk.

Bu büyük aileyi oluşturan arkadaşlarımızla aramızda sevgi, kardeşlik bağları

güçlüydü.

Hepimiz kardeş gibiydik. Aramızdan birinin yardıma ihtiyacı olunca hepimiz

fedâkarlık yaparak birbirimize yardımcı oluyorduk

. Sonra havalar öyle ısındı ki buharlaşıverdim. Benim gibi milyarlarca

damlacık olan arkadaşlarım da buharlaştı. Bulutları oluşturduk. Hepimiz yine

bir aradaydık. Bu yeni hâlimizle o kadar hafiftik ki durmadan yerden

yükseliyorduk. Hava soğumuştu. Yağmur olup yeryüzüne dönmek

istiyorduk. Yarı su,

yarı buhar hâlindeydik. Hava birdenbire öylesine soğudu ki titredim.

Arkadaşlarımdan biri

‘Bu soğuk hava, bizim yağmur olmamızı engelleyecek. Bak! Ben kar oluyorum. Sen de...’

Arkadaşım sözünü sürdüremedi. Yeryüzüne doğru kar olup kaydı. Onun

ardından ben ve

benim gibi binlerce zerrecik, kar olup yeryüzüne yağmaya başladık.

Yeryüzüne yaklaştıkça bazı su buharlarının yoğuşarak küçük su

damlacıklarına

dönüştüklerini gördüm. Bu damlacıklar, havada asılı kalarak sisi

oluşturmaktadır.

Buluttayken ağırdım. Artık çok hafif olduğum için saman gibi savruluyordum.

Rüzgâr

beni buralara savurdu. Senin pencerenden uzanmış elini görünce bir dost

eli yakınlığı

duydum.”

O da ne! Kar tanesinin konuşması kesildi. Baktım ki su damlacığına

dönüşmüş.