Üstüne bir de her gün yeni bir bebek dünyaya getirtebileceğim bir branş seçmiştim doktor olunca; doğum doktoru ve tüp bebek uzmanlığı.
Ama işte herkesin sınavı farklı.
Ardından gelen feci bir depresyon, depresyona bağlı her şeyimi bir anda kaybediş sürecim.
Ama küllerinden doğma ve her an düştüğü yerden ayağa kalkma uzmanı olmuş ben için uzun bir yas dönemi de olsa tekrar hayata dönmüştüm.
Artık çocuğum olamayacağı için aile de kuramayacaktım.
Bu sefer karşılaştığım erkeklerde ilk olarak çocuğu olan boşanmış biri olması kriterini aramaya başladım. Çünkü hiç kimsenin baba olma hakkını elinden alamazdım.
Yani ben artık defolu bir kadındım daha doğrusu kendimi böyle görmeye ve sunmaya başlamıştım.
Sonra hayatıma çok değer verdiğim biri girdi.
Uzaklaşmaya çalıştım çünkü çocuğu yoktu.
Becerememiş olsam gerek doğrusunu anlattırdı bana.

“Senin uzmanlık alanın bu, hiç mi bir tedavisi yok bunun?” dediğinde,
Olmadığını ancak başka bir kadından alınan yumurtayla onun sperminin döllenip bana transferi ile gebe kalıp doğum yapabileceğimi bunun da zaten ülkemizde yasal olmadığını söyledim.

Hem ondan böyle bir fedakarlığı nasıl isterdim?

“Bir dakika dedi, doğru mu anladım?
Şimdi sen sırf benim DNA mı taşısın diye bir tedavi sürecine girecek, benim çocuğumu taşıyıp doğuracaksın doğru mu?”
-Evet dedim.
“Ben benim için bu fedakarlığı yapan kadının ayaklarına kapanırım.”
dediğinde bir anda şoke oldum; doğruydu...

ilişkimiz yürümedi ama hala o hastalıklı algımı değiştirdiği için ona çok saygı duyarım.

O kadar çok görüyorum ki muayeneye gelen benim yaşadığım bu durumu farkettiğim genç kadınları.
Onlara artık abla oluyorum çünkü en iyi ben anlıyorum onları.

Bunu yazma sebebim de erken menopoz veya başka bir teşhisi olan kadınlara bir nebze umut olabilmek.

Lütfen bu yanlışı yapmayın.
Çocuk doğuramayacak olmayı bir defo gibi görmeyin ve sunmayın. Evet bu bir yaș ama inanın çok uzun sürmüyor.

dr.banuciftci

Op. Dr. Banu ÇİFTÇİ