ÇEPNİLER kimdir ?

Üç – Oklar’ın Gök Han koluna bağlıdırlar. Bilindiği gibi Oğuzlar; Türkiye ve Azerbaycan Türkleri’nin, Türkmenistan, Irak ve Suriye Türkmenleri ile Gagauzlar’ın atalarıdır. 
Cümleden anlaşıldığı üzere Çepniler Orta Asya kökenlidir.
Çepni isminin yer aldığı ilk yazılı metin, ilk Türk bilgini olan 
Kaşgarlı Mahmud’un 1070 yılında kaleme aldığı Divanü Lügati’t-Türk isimli eserdir. 
Eserde Çepni Boyu, Oğuz Boyları’nın 21. sırasında gösterilmiş, damgasının resmi de verilmiştir. 13. yüzyılda yayınlanan bir başka önemli eserde Çepniler, Üç Oklar’ın 4. boyu olarak gösterilir. 16. yüzyılda, Anadolu’da Çepnilere ait 50’ye yakın şehir adı tespit edilmiştir.
Günümüze intikal eden kaynaklarda yer alan bilgiler, Çepnilerin, Osmanlı Hanedanı’nın mensup olduğu ve en önemli, en şerefli, en büyük Oğuz Boyu olan Kayılara yakın önemde bir boy olduğu kanaatini uyandırıyor. Ne var ki onların savaşçı karakterleri, önemlerini günümüze yansıtacak kalıcı ürünler meydana getirmelerini engellemiş. 
Çepnilere ait kabileler, değişik tarihlerde farklı cephelerde savaşmışlar ve ordu ile gittikleri bölgelere yerleşmişler. Savaşlarda nüfusları azalmış. 
Belli ve kalıcı bir kültür oluşturamamışlar. 
Çepniler; 1071’de Anadolu’nun, 1277 yılından itibaren de Sinop’tan Trabzon’a kadar olan Karadeniz Bölgesi’nin fethedilmesinde çok aktif görevler üstlendiler. 
1277 yılında Sinop’a saldıran Rum Pontus İmparatorluğu’nun ordusunu bozguna uğrattılar.
Daha sonra da Samsun’dan Giresun’a kadar olan bölgeyi ele geçirdiler. 
Hacı Emir adlı güçlü bir Çepni, derebeyi gibi bir unvanla bölgeyi yönetiyordu.
Bir grup Çepni de 1461’de Fatih Sultan Mehmed Han, Trabzon’u fethetmeye gelmeden önce, şehri kendilerine yurt edinmişti.Onlar, Fatih’in Ordusu’na yardımcı oldular. 
Elde edilen zaferde büyük payları vardır.
Trabzon’un fethinden sonraki tarihlerde Çepniler, konar – göçer hayatı bırakıp, yerleşik düzene geçtiler. 
16. yüzyıla gelindiğinde, Zonguldak’ın sahil şehri olan Amasra’dan Rize’ye kadar uzanan kıyı şeridinde nüfusun çoğunluğunu Çepniler oluşturuyordu. 
Ne sebepledir bilinmez, Sinop’taki Çepniler’den günümüze insan ve iz kalmamıştır. 
Ordu ve Giresun’un bazı ilçeleri hariç, diğer bölgelerdeki Çepni nüfusu azalmıştır.
Çepniler, ‘nerede düşman görürse hemen savaşa tutuşan insanlar’ olarak bilinirler. 
Onlar, bu özellikleri sebebiyle 1690 yılında, Avusturya Seferi’ne çağrıldılar. 
Savaşa katılarak başarının sağlanmasında etkili oldular.
Çepniler, ilk Müslüman Türk’lerdendirler. 
Bazı güvenilir kaynaklarda, Alevîlerin bir kolu olarak tanımlanmaktadırlar. 
Çepnilerin küçük bir bölümünün Alevî olduğu’ şeklindeki bir söylemin daha doğru olacağı şüphesizdir.
Bu gün, çoğunluğu Karadeniz Bölgesi’nde yaşayan Çepnilerin Alevîlikle ilgileri yoktur,onlar Hanefî mezhebine mensupturlar.
Balıkesir ili dışında; Urfa, Maraş, Adana, Ankara, (Şereflikoçhisar) Yozgat, (Keksin) Kırşehir, (Hacıbektaş) Çorum, Sivas, Manisa, (Turgutlu) İzmir, (Bergama) bölgelerinde yaşayan Çepniler arasında Bekir, Ömer ve Osman isimlerine az da olsa rastlanması, 
Çepnilerin çok büyük bir ekseriyetinin Alevîlikle ilişkilerinin olmadığının göstergesidir. 
Bilindiği gibi Alevîler, bu üç ismi kesinlikle kullanmazlar. 
Son iki cümlede, Çepnileri Alevîlikten tenzih eden-uzak tutan bir anlam aranmamalı. 
Amaç, bir gerçeğin vurgulanmasından ibarettir.
Alevîler de, Alevî olan Çepniler de kültürümüze, ahlâki değerlerimize renk ve zenginlik katan has vatandaşlarımızdır.
Görüldüğü gibi Çepniler, Türkiye içinde ve dışında, çok geniş bir coğrafyaya yayılmışlardır. Bu olgunun sebepleri şöyle açıklanabilir: 1- Moğol istilâları, 2- Baba İshak Türkmenlerinin ayaklanmaları, 3- Savaşçı karakterlerinin gereği olarak savaşlara katılmaları ve savaş amacıyla gittikleri yerler fethedildikten sonra oralara yerleşmeleri.
ÇEPNİLER VE ALEVİLİK 
https://onturk.wordpress.com/2012/01/05/cepniler/
Çepnilerden bir grup, Ak-Koyunlu ve onun halefi olan Safevî Devleti’nin hizmetinde bulundular. 
Ak-Koyunlu ve Safevî ordularında görev alan Çepnilerin bir bölümü Anadolu’ya dönmedi. 
İran’a yerleşti. Bir bölümü de Urfa ve Hacıbektaş’a yerleşti.
Hacı Bektaş-ı Veli’nin ilk müritleri Çepnilerdi. Ancak, Hacı Bektaş-ı Veli, hayatta iken kendisi ve müritleri Sünnî Müslüman idiler. 
Ölümünden sonra Bektaşilik öğretilerinde sapmalar meydana geldi. 
Bektaşî tarikatına mensup olanlar, Alevîlik ile özdeşleştirildi.
İran’a yerleşen Çepnilerin ise Şiî Mezhebine geçmiş olmaları tabii ve kaçınılmazdır.
Balıkesir ilindeki Çepnilerin hangi etkenlerle Alevîlik kültürünü benimsedikleri bilinmiyor. 
Büyük bir olasılıkla onlar, Safevî Devleti’nin hizmetinde bulunanların torunlarıdır.
Balıkesir’de Çepni kelimesi, bazı kişiler tarafından aşağılayıcı amaçla kullanılır. 
Bu olgunun, onların Ailevî’liğinden kaynaklandığı söylenemez. 
Alevî kültürüne saygılı olan Balıkesirlilerde de aynı kullanım görülmektedir.
Balıkesir köylerindeki Çepniler arasında yüz kızartıcı olaylar, herhangi bir yerdeki, herhangi bir toplumda yaşananlardan fazla değildir. 
Bu yanlış tutumdan vazgeçilmesi arzu ve temenni edilir.
Çepnilerin Alevîlik ile ilgileri yukarıda anlatılanlardan ibarettir.
ANADOLU’DA ÇEPNİLER
Bazı kaynaklarda, 1500’lü yılların başında, bu günkü Giresun ilimize bağlı Keşap ve Dereli ilçelerinin bulunduğu yerlerde, ‘Çepni Vilâyeti’ isimli bir yerleşim bölgesinin varlığı yazılıdır. Çepnilere bu sebeple Giresun ve çevresinde sıkça rastlanır.
Şebinkarahisar ve Alucra’da, Tirebolu’nun köylerinde Çepniler çoğunluktadır.
Tirebolu şehir merkezinde yaşayanlar, hangi kökenden olurlarsa olsunlar, bütün köylülere ‘Çepni’ derler. 
O yörede, ‘Çepni’ kelimesi, ‘köylü’ ile özdeşleşmiştir.
Çepniler, tarihin bir döneminde, uzunca bir süre, 
Çepni olmayan etnik grupların gıpta ettiği insanlardı. 
Onların saygınlıkları, 19. yüzyılda doruğa çıktı. 
O dönemlerde bölge halkının çoğu, kendilerinin de Çepni olduğunu iddia ediyordu. 
Çepnilerin ünlü kabadayısı Çepni Ali, 1828-1829 Osmanlı-Rus Harbi’ne, çevresine topladığı 300 kişi ile katılmış ve Batum’a kadar giderek,Rusları zarara uğratmış, ekibi ve topladığı ganimetle yurduna döndüğünde, gıpta ve hayranlıkla karşılanmıştı. 
Bölgede, ‘Çepni’ soyadını taşıyan pek çok aile vardır.
Ülkemizdeki Çepniler, çoğunlukla Karadeniz bölgesinde yaşıyorlar. 
Karadeniz coğrafyasında arazi engebeli, dağlık, ormanlık ve kayalıktır. 
Bu sebeple ekime elverişli alan azdır, tarım gelişmemiştir. 
Halk, orta seviyenin altında bir ekonomik güce sahiptir. 
İmkânı olan aileler, çocuklarını okumaya yönlendirirler.
Orta Anadolu’da yerleşik Çepniler, Osmanlı döneminde cins atlar yetiştirirlerdi. 
Bunlara ‘At çekenler’ denilirdi. Onlar devlete vergi yerine at verirlerdi.
Günümüz Çepnileri; çiftçilik, sütçülük, arıcılık, besicilik, fındık yetiştiriciliği ile geçim sağlamaktadırlar.
Ülkemizde yapılan nüfus sayımlarında, boy ile ilgili tespitler yoktur. 
Bu sebeple, Çepni Boyu’na mensup vatandaşlarımızın ne kadar olduğunu söylemek mümkün değildir.
Anadolu Çepnileri 7 grupta toplanır:
1. Karadeniz Çepnileri: Rum Pontus İmparatorluğu yönetimindeki Trabzon, Osmanlılar tarafından fethedilmeden önce şehre gelip yerleşen ve fetih ordusunda bulunup Trabzon’da kalan Çepnilerden oluşmaktadır. Karadeniz Çepnileri, Giresun’dan Rize’ye kadar geniş bir alana yayılmışlardır. Yoğunlukla Şebinkarahisar ve Alucra ilçelerinde ve köylerinde otururlar. 
Bu bölgelerdeki topraklar, günümüz Çepnilerinin ataları tarafından kan ve can vererek alınmıştır. Çepni denildiğinde, Karadeniz Çepnileri akla gelir. 
Çepni kelimesine, Yiğit – gözü pek ve cesur anlamı kazandıran Çepni’ler bunlardır.
2. Ulu Yörükler: Sivas, Tokat ve Kırşehir illeri ile ilçe ve köylerinde yaşayan Çepnilerdir. Gümüşhane’nin Kelkit ilçesinden 1520 yılında göç ettikleri biliniyor. İkinci kalabalık grubu oluştururlar.
3. Bozoklar: Yozgat ili ve ilçelerine bağlı köylerde yaşayan Çepnilerdir. 
Bozok, esasen Yozgat’ın eski adıdır. Yozgat, günümüzde de ‘
İkinci Ergenekon’ olarak anılmaktadır.
4. Başım Kızdulu Çepnileri: Aydın ve Saruhan bölgesinde yerleşmişlerdir. ‘Kız dulu’ kelimesinin yazılışında bir yanlışlık yoktur. Bu tür isimlere, Anadolu’muzun başka bölgelerinde de rastlanmaktadır. 
Bu yöredeki Çepnilerin eski beylerinin adı Kantemir olduğundan, bunlar, 
Kantemirli olarak da adlandırılırlar.
5. Dulkadirli Çepnileri: Maraş Bölgesine yerleşmişlerdir, sayıca azdırlar.
6. Adana Çepnileri: 1519 yılında bölgeye geldiler, çok az bir nüfusa sahiptirler. 
Bunlara ‘At Çekenler’ de denilmektedir.
7. Halep Türkmenleri: Kanuni Sultan Süleyman Han döneminde Suriye’ye yerleştirildiler. 
Avusturya Seferi’ne davet edilen Çepniler bunlardır. 
Bir kısmı sonradan Antakya’nın kuzeyindeki Gündüzlü ilçesine yerleştiler. 
Bir kısmı da 1728 yılında Bergama ve Turgutlu’ya geldi.
Kaynak: Çepniler – Prof. Dr. Faruk SÜMER’İN kitabından.