Çağdaş’ı kenara sıkıştırdım. Bana “Bu kaç ?”,diye soran miniğim.

Kendi kendime dedim: “İntikam soğuk yenen bir yemektir”
Senle hesaplaşacağız. İşaret parmağımı gösterdim.
--Çağdaşcım Japonlar bu parmağı neden kullanmaz?
Beklediğim cevap. Neden, diye soracak.
Bende “ Çünkü o benim parmağım “ , deyip aklım sıra güleceğim. (Dördüncü sınıftan bire inmek gerçekten anlatılmaz yaşanır bir tecrübe. Kendimi tanıyamıyorum.)
Bu bana baktı.
“Sen öğrettin ya. Sınıfta söz isterken onu kaldıracağız. Ondan kullanmazlar. Japonlar ne arasın burada, çok komik”, deyip baya bir güldü. Seni gidi beter böcük . Beni gene ters köşe yaptı.
Sonra fotokopi çalışması verdim bunlara.
Çağdaş herkese dağıttı. Çok yorulmuştum.
Masaya oturdum. Baktım bana da verdi.
-Ne yapacağım ben bunu , dedim.
-Boş boş oturma, boya işte sende
Ahhh ahhh yüz boyası alıp, senin her tarafını çizmezsem bana da Tülay demesinler
Görüşeceğiz senle 
Bu arada İlkimcim resmimi çizmiş..
Gördüğünüz gibi,ne kadar masumum 

Tülay Olçum