BOZKIR'IN ÇOCUKLARI İÇİN

Hasretin Adı: “BOZKIR”

Bebekliğim Bozkırda geçmiş fakat babamın görevi sebebiyle şimdi biraz uzakta yaşamak zorunda kalıyorum, ama her tatilde baba ocağına gidip, tüm akrabaları ve güzel Bozkır’ımı görmekten çok büyük bir keyif alıyorum.
Bu yaz tatilinde böyle duygularla başladı. Babam “Bu yıl çok yoruldum. Bozkır’da biraz dinlenmek istiyorum” deyince sevinç içinde düştüm yola, Eski Garajda minibüse binerken; “Kızım senden Bozkır ile ilgili bir yazı yazmanı istiyorum” dedi. Yazıma malzeme bulmak için etrafı seyrederek yola koyuldum. Konya ile Dinek Kasabası arasında adeta sıcaktan bayıldım. Buradan sonra ova yerini dağlara, sarı yerini yeşile, bırakıyor ilerledikçe ağaçlar sıklaşmaya hava serinlemeye başladı.

Babam da bana rehberlik ediyordu. Sarıoğlan Kasabasına geldiğimizde şoförden izin aldık büyük caminin oradaki çeşmeden buz gibi suyu içince keyfim yerine geldi. Artık Bozkır’ı görmek için sabırsızlanıyordum. Babam tepenin başındaki kale burcuna benzeyen bir yeri işaret ederek “ZENGİBAR KALESİ” insanlığın ilk yerleşim yerlerinden diye gösteriyor az ileride öğrenciliğinde diktikleri çam ağaçlarını övünerek gösterdi ama ağaçların etrafında mıcır yığıntıları ağaçların ahengini bozmuştu. Tepeden aşağıya bakınca yeşiller arasında Bozkır'ı görünce ferahladım. Nihayet Bozkır'a vardım. Babam ilk olarak arkadaşlarının bulunduğu Çınarın altındaki parka oradan esnaf arkadaşlarına uğruyordu. Benim canımın sıkıldığını geç te olsa anlamış olmalı ki tamam kızım seni istediğin yere götüreceğim deyip, Kemalettin Amcadan bana birkaç kitap alıp “Tabbılı” ile Çat'a gittik.

Babaannem bizi evinin önünde dualarla karşıladı. Kollarımdan, bacaklarımdan ısırarak sevdi ama canım acımadı ki. Babamı da sevdi sarıldı ağladı. Biraz sonra dedem geldi. “Hanım gızım hoş geldin” diye sevdi. Dedem çok sert bakışlıdır fazla söz etmeden içeri girdi. Biraz sonra atına tımar yapmak için ahıra indi atını güzelce kaşıdı. Bana da “Gızım gel atı eyerledim bin” dedi. Atı çeşmeye sulamaya götürürken beni bindirdi sıkıca yapıştım önce çok heyecanlandım ama biraz sonra korkum geçti ve büyük bir zevk aldım. Dönüşte babaannemin diktirdiği “Basma şalvarı” giydim tam üzerime göre olmuş canım babaanneciğim çok teşekkür ederim. İki gün köyde kaldıktan sonra birkaç günlüğüne yaylaya gitmek üzere yola çıktık, babama soru sormaya devam ediyorum: “O yüksek yer ERENLER TEPESİ” deyip hemen arkasından ilave etti. “Kızım işte o tepenin başında Anadolu’ya ilk gelen Türkler Hoca Ahmet Yesevi Hazretlerinin talebeleri ALPERENLER yatıyor” Erenler dağının altındaki KAYIPÇALAR OLUĞUNDAN buz gibi şu içtik. Babam bana bu çeşmenin halk arasındaki hikâyesini anlattı. Taşdibi, Yuvalca, Demirboku, Gerez ve Dördoluk çeşmelerinin soğuk sularından içe içe yolumuza devam ettik. Her taraf yeşil, buz gibi sular mis gibi temiz hava insanın içini açıyor, Konya’da adeta bunlara hasret kalmışım. Kocaman kamyonların toprak taşıdığı yere vardık. Biraz durup etrafı seyrettik oraya SÖGÜT GÖLETİ yapılıyormuş, Akdağ’ın yamacına tırmanmaya başladık yolun her iki tarafıda çok sık bir ormanla çevrili (Sinekçeler Ormanı) Sergi düzlüğüne geldiğimizde yaylaya yaklaştık ve oba göründü artık büyük teyzemi görmeme az kalmıştı.
Arabadan iner inmez Irzanın Kel, Çobanın Ahmet ve Yamık Çavuş Dayı babama “Hoş geldin Hocam! Gözümüz yollarda kaldı! Ne beklen yav!” diye bağırdılar babam onları görünce beni başından atar gibi koş teyzene dedi. Ben zaten arkama bile bakmadan koştura koştura gittim. Büyük teyzemin beni karşıdan koşarak gelirken görünce o da elindeki leğeni atıp “Kınalı kuzum gelmiş” diye koştu. Öptü kokladı. Çocuklarla oyunlar oynadık artık Sarıot Yaylasında akşam oluyordu. Güneş Aygır Gediğinden kaybolmak üzereydi. Ortalığı bir kızıllık kapladı. Dağların arkasında otlarla karınlarını doyuran koyun, kuzu, keçi, oğlak, inek ve dana sesi birbirine karıştı. Sahipleri hayvanlarını isimleriyle çağırıyordu.Teyzem her hayvana bir isim koymuş: “Çiçek Hanım!” (İneği), “Sıla!” (Danası), “Hasret!” (Düğesi) “Ceylan!” (Köpeği) diye çağırıyor hayvanın bir ismini duyunca tepki veriyor teyzeme doğru neşe içinde geliyordu.

Babam kahveden döndü teyzem evinde yiyecek ne varsa sofraya koydu. Kaymağı tasıyla, balı çitasıyla. Teyzemin komşusu geldi; “Rukiye kız sen hocanın çocuklarını niye bu kadar çok seviyorsun” dedi. O da “Ben onların anasını da çok severim” dedi babam fırsatı kaçırır mı hemen taşı gediğine koyuverdi: ”Evet doğru bana verirken ondan mı çok nazlandınız adam gibi vermediniz bende kaçırdım işte” dedi. Bu espri ile babamın annemi kaçırdığını öğrenmiş oldum.
Babam o akşam köye döndü ben ise teyzemin kucağında uyuya kalmışım. Sabah Memiş’in Osman Dayının okuduğu ezan sesiyle uyandım. Teyzem daha önce uyanmış “Çiçek hanımı” sağıyordu. “Kalktın mı? Yayla avradı. Yaylada hayat erken başlar” diye beni okşadı. Gün iyice “Tombacığın” üstüne çıkınca arkadaşlar ortalıkta görünmeye başladı. Ben amcamın kızlarını Naciye Ablam, Firdevsi ve Şeyma’yı görmek için can atıyordum. Onlarla çayırların içinde papatya toplayıp, oğlak ve kuzuları severek oynadık. Obanın karşısındaki Tuzla Tepesine çıkıp obayı seyrettik manzara güzeldi.
Yaylada günler nasıl geçti bilemedim. Annem geldi Konya'ya gideceğiz diye tutturdu. Yayladan ve Bozkır’dan ayrılmak istemiyorum ama nafile annem ve babam artık büyüdün duaları ve Kur’an öğrenmelisin bu söylediklerimi yerine getir, tatil bitmeden tekrar getireceğim diye söz verdiler. Bende kabul ettim. Duzları öğrenip çarçabuk döneceğim.

Sarıot Yaylasında yine akşam oluyordu. Oğlaklar, kuzular annelerine meleşiyor ben ise ayrılıyordum. Yeşili az, havası kirli ve sıcak bir şehre…
Elveda meleyen kuzularım! Elveda Sılam!
Elveda Çiçek Hanım!
Elveda Ceylanım!
Elveda teyzeciğim!
Elveda dedem ve babaanneciğim!
Elveda Sarıot Yaylasının papatyaları!

Elveda B O Z K I R I M !..

04.07.2009
Şule TUNAHAN
Mümtaz Koru İ.Ö.O.
6/A Sınıfı Öğrencisi

Şimdi Bilgisayar Mühendisliği ve Elektrik elektronik mühendisliği Bölümü 2. Sınıf öğrencisi Şule Tunahan'a çok teşekkür ediyoruz.

Bozkır Gücü Spor Kulübü
"Güçlü Yarınların Teminatı"