Ben çiçek olsaydım, illaki bir okul bahçesinde açmak isterdim.

Teneffüsleri iple çekmek, derslere gülerek katılmak isterdim.
İnciler gibi yazı yazmak, sular seller gibi şiir okumak isterdim.
Bir çiçek olsaydım, üşenmez, bazı dersler sınıflara koşardım.
Girdiğim sınıflardaki çocukların yanaklarında güller açardı.
Bir demet papatya olur, öğretmen masasına konardım.
Bazen bir narçiçeği olmak isterdim.
Soğuktan yüzü kızarmış çocukların yanağında açmak için.
Pembe bir toka olur, bulduğum saç örgülerine tutunurdum.
Hastalanan çocukların yerlerine oturur, boynumu bükerdim.
Uğurböceklerinin kanadında açar, yusufçuk kuşlarıyla oyun oynardım.

Ben bir çiçek olsaydım…
Ellerini havaya kaldıran çocukların parmak uçlarında açardım.
***
Bak son kez söylüyorum.
Ben çiçek olsaydım, bir okulun bahçesinde açmak isterdim.
Her yoklamada adım okunurdu.
Lale denince, nergis denince, nilüfer denince...
Yasemin denince...
“Buradayım!”, “Buradayım!” demek isterdim.
_______Orhan Bilir

Alıntı: 

Semihat Karadağlı