Babamın öğretmenlik yaptığı Çaylı Köyünden Bursa’ya taşınalı henüz bir kaç ay olmuştu.

1987 yılında Bursa nın Yıldırım ilçesindeki Nuri Erbak Ortaokuluna gidiyordum. Babamın öğretmenlik yaptığı Çaylı Köyünden Bursa’ya taşınalı henüz bir kaç ay olmuştu. Köyden Bursa’ya geldiğimizde bir çok şeyi geride bıraktığımı sanıyordum. Ancak bir şey ısrarla beni takip ediyordu! Köy yerinde artık normalleşen bit Bursa da tekrar beni bulmuştu. O günlerde sınıfta kontrol yapan Matematik öğretmeni Meral Özcan, bir kaç arkadaşla birlikte "Başında sirke var, saçlarını kestir” diye beni de uyarmıştı.

Akşam eve gittiğimde durumu aileme söyledim. Babam hemen saç traşı için para verip beni evimize yakın Halk Berber’ine yolladı. Berber de biri esmer diğer kumral 20 li yaşlarda iki kişi çalışıyordu. Muhabbetlerinden iyi esnaf oldukları anlaşılıyordu. Tutumları ne kadar olumlu olsa da ben büyük bir stress altındaydım. Önümde birkaç kişi vardı ve heyecanla sıramı bekliyordum. Aklımdan bir sürü kötü senaryo geçiyordu. Berber, başımdaki bitleri görürse azarlayacak ya da aşağılayacak diye endişe ediyordum çocuk aklımla. Derken sıra bana geldi. Ürkerek koltuğa oturdum. 15-20 dakika içinde traş oldum ancak korktuğum başıma gelmemişti.Berber Ağabey hiç bir şey söylememişti. Muhtemelen fark etmedi diye düşündüm. Parayı verip kendimi dışarı attım. Nasıl rahatladığımı anlatamam! Ancak birkaç adım gitmiştim ki biri omzuma dokunarak beni durdurdu. Berber Ağabey, peşimden gelmişti. Son derece sıcak bir ses tonuyla “Ağbicim, saçında bit olabilir, temizliğine dikkat et” diye sessizce uyardı. teşekkür ederek yanından ayrıldım. Halk Berberindeki o ağbinin inceliğini minnetle anarım. Hatta anmakla da yetinmeyip aradan 35 sene de geçse hala ona traş olmaya giderim...

İncelik bambaşka bir şey vesselam...

Alıntı