ARKASINDAN AĞLANAN ÖĞRETMEN

Aşağıdaki öğrencilik anısı bana anlamlı geldi; sizlerle paylaşmak istedim.

***
Lise 2’deydim sanırım, analitik geometri diye bir dersimiz vardı. Öylesine zor gelirdi ki bana, neyi ölçtüğümüzü bile bilmezdim, ezberlediğimiz formülleri uygulamaya koyar, bir de bundan yazılı olur ortalamayı düşürürdük.

Sonraları anladım ki iki boyutlu düzlemi ve üç boyutlu uzayı algılamamızı sağlayan en çok havacılık, mühendislik ve fizikte kullanılan bir sistem olduğunu. Bunları iyi bilmemiz gerekiyordu, ne de olsa iyi bir lisede Matematik-Fen bölümündeydik. Öğretmenimiz koordinatları güzelce çizer, iyi anlamamız için renkli tebeşir kullanırdı. Sonraları işlemleri yaptıkça daha da sevmeye başladım dersi.

Bir gün öğretmenimizin hasta olduğunu duyduk, mide kanseri. Şok olduk, zaten duygusal yanı ağır basan bir sınıftık. Son safhadaydı. Birkaç ay sonra ölüm haberini aldık. Sınıfça öğretmenimize son görevimizi yapmaya gittik.

Yıkayıp, kefenlediler. Tabuttan çıkarıp yağmurlu bir günde eştikleri toprağa yavaşça bıraktılar. Yağmur çiseleri göz yaşlarımızla karıştı, sel oldu.

Gözlerimiz şiş okula döndük. Çok sevdiğim bir İngilizce öğretmenim vardı, bana da ayrı sevgisini gösterirdi. Bize eğilip dedi ki; ”Arkadaşımı kaybettiğim için çok üzgünüm, ama bu felaket bana bir şey gösterdi ki insanın sizin gibi arkasından bu denli çok ağlayıp dua edeceği öğrencileri olsun; daha ne isterim. Bravo çocuklar.”

Öğretmenler gününde bunu düşünürüm. Her öğretmenime bana kattıkları ayrı lezzetler için teşekkür ediyorum. Ölen, yaşayan tüm öğretmenlerimi saygıyla anıyorum ve diyorum ki; öğretmenlik sadece dersi anlatıp gitme işi değildir, her bir kelime, her bir cümle çocuğun dimağında lezzetli bir yemeğe dönüşür; yeter ki baharatlarını kararında ve özenle atalım. Öğretmenlik mesleğini seçmiş ve hakkıyla gönül vererek yapanları kutluyorum.

***
Değerli okurlarım; insan olmak, değer bilmek güzel bir duygu. Anısını paylaştığı için okuruma teşekkür ediyorum. Öğrencilerinin gönlünde iz bırakan öğretmenlerimizi de bu vesileyle buradan selamlıyorum. İyi ki varlar. Siz okurlarıma da selamlar, sevgiler.

Doğan Cüceloğlu