İçerik Farklılaştırma ve Ders Tasarım Örneği Nelerdir?

Öğretim Sürecinde Kullanılan Değerlendirme Teknikleri Öğretim sırasında öğrencilere öğretmenleri, arkadaşları veya öz değerlendirme yoluyla geri bildirim fırsatı sunulması önemlidir. Geri bildirim olmaksızın öğrencilerin ilerleme göstermeleri zordur..
 Parmakla İşaretleme: Öğrencilerin başparmaklarını kullanarak öğrenmenin neresinde olduklarına  ilişkin bildirim vermeleri sağlanır. Öğrencilerin konu hakkındaki bilgi düzeylerini değerlendirmeleri amacıyla üç başparmak işaretinden birisini yapmaları istenir.
Başparmak yukarı doğru olduğunda, konu hakkında çok şey biliyorum,
Başparmak yana doğru olduğunda, konu hakkında biraz bilgim var,
Başparmak aşağıya doğru olduğunda, konu hakkında çok az bilgim var anlamındadır.
 Yumruk Yapma: Bu teknik bir öz değerlendirme tekniği olarak kullanılabilir. Öğrenciler,  öğrenmelerini derecelendirmek için bir elinin parmaklarını kullanarak birden beşekadar sıralar. Konuyu bilme derecesine göre öğrencinin parmak sayısını artırması istenir. Bu uygulama için ilk olarak öğrencinin  “Bu konuyu ne derece iyi biliyorum?” sorusunu kendi kendine sorması istenir.

Sonra parmak kaldırılır.
5 parmak açık olduğunda: Birisine açıklayabilecek kadar iyi biliyorum.
4 parmak açık olduğunda: Yalnız başıma yapabilecek kadar biliyorum.
3 parmak açık olduğunda: Biraz yardıma ihtiyacım var.
2 parmak açık olduğunda: Daha fazla pratik yapmaya ihtiyacım var.
1 parmak açık olduğunda: Henüz öğrenmenin başındayım, anlamına gelmektedir.
 
 Gerçekle Yüzleşme: Bu teknikte öğrencilerden konuyla ilgili bilgi seviyelerini duygularıyla cevaplamaları istenir. Öğrencilere 3 adet kart dağıtılır. Bu kartlara mutlu, sakin ve üzüntülü üç adet yüz  resmi çizilir. Öğrenciler konuya yönelik duygularla cevaplanabilecek durumlarda ellerindeki bireysel kartlarda yer alan mutlu, ciddi ve üzgün yüz ifadelerinden biriniseçerek havaya kaldırırlar. 
Öğretim Sonrasında Kullanılan Değerlendirme Teknikleri
Sarmal Oluşturma: Öğrencilere o günün öğrenme konusuna yönelik çeşitli sorular yöneltilir. Sorulan soruların cevaplarını öğrencilerin kâğıda yazmaları istenir.Sonrasında, öğrenciler bir daire oluşturur.
Dairedeki her öğrenci dönüşümsel olarak söz hakkı alır ve kâğıda yazdıklarını okur.
Simit Tekniği:
 Öğretmen tahtaya bir simit şekli çizer. Şeklin dış tarafına ''öğreniyorum'' ve iç tarafına ''biliyorum''  ifadeleri yazılır. 
 Daha sonra öğrencilerden konu hakkındaki bilgilerini paylaşmaları istenir. 
 Gelen cevaplar simit şeklinin ilgili yerlerine not edilir.
 Bu teknik farklı bir şekilde de kullanılabilir:
Konuşma Halkası:
 Bu teknikte öğrencilerden üçer kişilik gruplar oluşturulur.
 Öğrencilere A, B ve C isimleri verilir. 
 A, belirlenen konu hakkında konuşmaya başlar ve kendisine işaret verilene kadar devam eder. Sonra B,  konu hakkında konuşmaya başlar; o da kendisine işaret verilene kadar konuşmaya devam eder. Sonra C, konu hakkında konuşur.

Döngüsel Yansıma: 
 Sınıfın farklı yerlerine üzerine konuların yazılı olduğu kâğıtlar asılır. 
 Öğrenciler küçük gruplara ayrılarak köşelere giderler ve burada bulunan kâğıtlara konu hakkındaki düşüncelerini yazarlar.
 Gruplar kendilerine verilen işaretle bir sonraki konunun yeraldığı bölüme giderler. 
 Öğretmenin işareti ile gruplar bir sonraki köşeye geçerler. 
 Öğrenciler döngüsel olarak sınıfın köşelerinde hareket etmeye devam eder. Sonrasında gruplar en son bulundukları köşedeki kâğıtları alarak kâğıttaki konu ile ilgili yazılanları sınıfta okurlar ve tartışırlar.
Portfolyo:
 Portfolyolar kat edilen ilerlemeyi gösterebilir, başarının kanıtlarını sunabilir, ölçme ve değerlendirmeyi  destekleyebilir ve hangi ek öğrenmelerin gerçekleşmesi gerektiğini gösteren bölümler sunabilir. 
 E-portfolyo; öğrencilerin çalışmalarını, projelerini, raporlarını ve hedeflere ulaşma yollarını gösterdiği;  diğer belgeleri sergileyebildiği, dijital bir koleksiyondur. Öğrenci kişisel geri bildirimler ve düşüncelerle kendi kendini değerlendirir.
 Öğrenciler kendi çalışmalarını yansıtmalarla, yorumlamalarla ve yapılacak listeleriyle de öz değerlendirme yapabilirler.
 Portfolyo, elde edilen ölçme veya geri bildirimi doğrulamak için destekleyici kanıtlar sağlar ve çok daha kapsamlı bir görünüm sunar.
 Genellikle portfolyo, portfolyonun içine konacak ürünlerin seçiminde hem öğrencinin hem de öğretmenin yer aldığı bir ortaklıktır..Bu renklerin kullanımı; öğrenci tarafından seçilen ürünlerde “kırmızı nokta”, öğretmen tarafından seçilen ürünlerde “sarı nokta”, öğretmen ve öğrencinin birlikte seçtiği ürünlerde “yeşil 
nokta” şeklinde olabilir.
1. Portfolyo sürecinin ilk aşaması ürünlerin toplanması aşamasıdır. Ürünler yılın başından itibaren  toplanır. Bunlar ev ödevleri, projeler, yazılı metinler, zihin haritaları, testler, ödevler, videolar,  mektuplar, grafik düzenleyiciler, laboratuar raporları, şiirler vb.
2. Portfolyo sürecinin ikinci aşaması ürünlerin seçimidir. Öğrenciler kurallara göre parçaları seçerler. 
Kriterler şunlar olabilir: gurur duyulan en iyi parça/en iyi ürün, devam etmekte olan bir iş,  öğrenci/öğretmen seçimi, en ileri düzey/zorlu ürün ve özel veya özgür seçim.
3. Portfolyo sürecinin üçüncü aşamasında öğrenciler niçin bu parçanın seçildiğini ve hangi kriterleri sağladığını açıklar. Zamanla öğrenciler son parçadan daha fazla gelişme gösterebilecek veya  diğerlerinin yerini alabilecek başka parçalar eklerler..
4. Dördüncü aşamada, öğrenciler bir dahaki sefer ne yapacaklarına, nelere odaklanacaklarına, neyin iyileştirilmesi gerektiğine ve takdir edileceklerin neler olacağına karar verebilirler.

İÇERİK FARKLILAŞTIRMA VE DERS TASARIM ÖRNEĞİ
İçerik, öğretim sürecinin “girdisi”dir. Bu girdi, öğretilmesi beklenen konuların bütünüdür. İçerik, öğretim  programları tarafından tanımlanmaktadır. Ancak içeriğin belirlenmesindeki en kritik faktörlerden biri öğretmenin hem konu hem de öğrencileri hakkındaki bilgisidir.
İçeriğe erişimi farklılaştırma yollarından bazıları şunlardır:
• Öğrencilerin bireysel farklılığına hitap edecek farklı okuma düzeylerinde metin veya roman kullanma,
• Bilgiyi hem bütünden parçaya hem de parçadan bütüne yaklaşımlarıyla sunma,
• Farklı seviyelerdeki okuma malzemeleri ile çalışan öğrencileri destekleme ve onları cesaretlendirme,
• Bir konu ile ilgili desteğe ihtiyacı olan öğrencilerle aynı konuda ileri düzeyde olan öğrencilere seviyelerine uygun çalışmalar verme,
• İçeriği hazır bulunuşluk düzeylerine göre farklılaştırmanın amacı, öğrencilerden öğrenmeleri istenen temel  bilgi ve beceriyi öğrencinin okuma ve anlama kapasitesiyle eşleştirmektir.
• İlgi alanlarına göre farklılaştırmanın amacı, mevcut öğrenci ilgileri üzerine inşa edilen veya öğrenci ilgi
alanlarını genişletebilen fikirlerin ve öğretim araçlarının programa dâhil edilmesidir