BUGÜN SENİN GÜNÜN ZUHALİM 

Bugün dünya psikologlar günü.
Hani bana demiştin ya, “İnsanlar seni kulaklarıyla değil gönülleriyle dinliyorlar. Ben de psikolog olup senin yaptığın gibi gönüllere dokunacağım baba. Ülkemin her tarafını gezip çocukları ve gençleri sevgiyle sulayıp, bir çiçek gibi kendi renginde açmalarına destek olacağım.”
Geçen hafta, çok sevdiğin Zeynep’i mezuniyet kıyafetiyle görünce çok duygulandım. Öyle güzel olmuştu ki, görsen çok sevinirdin.
Hani aramızda ayrılmadan önce demiştin ya, Baba ben gidersem sen tıkılıp vazgeçme, insanlardan uzaklaşıp eve kapanma” diye. 
Sana verdiğimiz sözü tuttum be tutmaya devam ediyorum yavrum. Senin o muhteşem kalbinden aldığım güçle ülkemizi ve dünyayı gezip sevgi tohumları ekmeye ve bilgi tohumları saçmaya devam ediyorum.
Bize emanetin olan kedimiz Cesur yanımızda, bazen gelip ayaklarımıza dolanıyor, ben kitap yazarken mutlaka masaya çıkıp bilgisayarın tuşlarına dokunuyor. Herhalde senin sevgini sayfalara işleyip işlemediğini kontrol ediyor.
Hani senin Batıkent’te beslediğin köpekler vardı ya sen gidince sahipsiz ve kimsesiz kaldılar. Geçenlerde üç kişi onların hepsini zehirleyip öldürdü. Biz çok üzüldük yavrum.
İnsanlar seni o kadar çok seviyorlar ve sana dua ediyorlar ki, her konferansta senin hayatını yazacağım kitabı soruyorlar, senin hayatını, çocukluğunu, öğrenciliğini, nasıl psikolog olduğunu, kanserle verdiğin mücadeleyi, en çok da her şeye rağmen nasıl böyle tatlı gülümsediğini merak ediyorlar. Yakında yazacağım Zuhalim.
Geçenlerde imza gününde biri, Zuhal’i genç yaşta kaybettiğiniz için Allah’a isyan etmiyor musunuz, diye sordu.
Ben de dedim ki, “Hayır, isyan etmiyorum, tam tersine Zuhal gibi muhteşem bir evlatla 30 yıl yaşama şansı verdiği için ona şükrediyorum.
İyi ki evladım olmuşsun ve iyi ki beni yetiştirmek için çabalamışsın.
Sen Allah’ın bir insana vereceği en güzel nimetlerinden biriymişsin kuzum.
Seni seviyorum cennet bakışlım.

Baban
Alişan KAPAKLIKAYA