Ortalama öğretmen iyi bir öğretmen olabilir mi?

Altıncı sınıf öğretmenim beni korkuttu. Zaman zaman eksantrik, gürültülü, hatta bir kabadayıydı. Beni sık sık ağlattı ve pişmanlıktan vazgeçti. 

Bazı insanlar ona kabadayı denirdi, ama bence bu terimi tam olarak nasıl tanımlayacağımızdan emin değildik ve bu konuda profesyonel olarak konuşmuş bir kişi olarak, bu tanımlamayı bile kendi davranışları için hatırladığını ve hatta provokatif olduğunu biliyorum. Aşağıdaki yorumu yapan bir bakıcı okuyucu bunu daha iyi anlamamı sağladı. Kayıt için, işte zorbalık konusundaki konumum : Zorbalığı tanımlarken, eğitimde ya da bu konuyla ilgili başka hiçbir yerde yeri yoktur .

İşin tuhafı olsa da, onu şimdiye kadar yaşadığım en iyi öğretmenlerden biri olarak sevgiyle hatırlıyorum. Bu makalede, onun antitelerini affetmek veya onun tecavüzlerini affetmek niyetinde değilim . Ben sadece bu yazmayı ve yorum yapmayı önemseyenlerin bilgeliğini kullanarak, beni sık sık beni titreten bir öğretmen için neden böyle bir sevgiyi barındırdığımı anlamaya çalışıyorum.
Yeni başlayanlar için şunu düşünün:

Geleneksel anlamda girintiye izin verilmedi. Sınıfımdaki diğer çocuklar tırmanma yapıları ve tekdüze elmasları üzerinde karıncalar gibi dağılırken, ben de basketbolumda öğretmenime katılmak için "seçilmiş" ("sipariş ver") seçilmiş birkaç seçmen arasındaydım. Bu yasaklı ve dolayısıyla zorunlu eğlence içindeki diğer katılımcılar, benim gibi, istekli ve yetenekli oyunculardı. Sınıf arkadaşım Dave, neredeyse eşit el becerisiyle elinizi kullanarak dripte olabilirdi ve Eric, ergenliğin başlangıcından önce vücudundan bir şekilde çıkmış gerçek bir atlayış gibi tüm dünyayı aradı.

Ama ben tombul bir çocuktum, benim "Husky" marka kot pantolonumun sıkı bir şekilde sıkıştırılmış atık hattı üzerinde kapsüllenmiş Jell-O gibi şişkinliklerin kenarlarımdı. Hala iki eliyle aynı anda düştüm ve daha da kötüsü, bunun kurallara aykırı olduğuna dair hiçbir fikrim yoktu. Ben ilerici rahibelerin yürüttüğü deneysel bir okuldan bir transfer öğrenciydim. Aslında, ormandaki yürüyüşün son üç yılını ve bitkilerin ne kadar güvenli olduğunu öğrenerek geçirdim - ve şimdi devlet okuluna geri döndüm ve markalıydım. muhtemelen okulun ilk gününün ilk iki saatinden önce bir dork geçti. Altıncısınıf eğitmen bana bir proje, yapılan onun projeksiyon t ve bu projenin parçası basketbol oldu.

Öyleyse, havalı çocuklarla ve onların atışıyla, hayali anahtarın tepesinde durup topu öğretmenime teslim ettim. Lise ve kolejde oynamıştı ve koşmaya başlamıştı ve dışarıdan vurularak öldürmüştü. Her zaman diğer çocuklara karşıydı ve hep kazandık. Bu beni sınıf arkadaşlarıma sevdirmedi, ama konuyla ilgili çok az seçeneğim vardı. Öğretmenim istediğini elde etmenin yollarını buldu ve köşeye gönderdiği zaman topu geçerken çok iyiydim ve ismimi bir çeşit sabırsızlıkla ispiyonladı.

Ve garip bir şekilde onu sevdim. Bana bir gözlük, ergenlik ve zarafetin cazibesiyle büyülenen sert bir blubberlik çocuğu yaptı ve yine de bana kendi özel takımı için şarkı söyledi . 

Bu iyi bir öğretim mi? En çok hatırladığım ve en iyi hatırladığım öğretmenim ve onu yetişkinliğime doğru ziyaret etmeye devam ettim. Yanımda bıraktığı izlenim, biraz zorlandığımı, sertleşeceğimi sanıyordum sanırım; Başka bir 3 işaretçi için bacaklarını çizdiğinde topu ona vermeyi güvendiği adam olmak.

Ve yılın sonunda, yeni arkadaşım Dave gibi sallanıp en iyi arkadaşım Eric gibi ateş edip daha sonra düğünümde en iyi adam olarak hizmet edebilirdim. Sadece biraz daha uzun durdum ve altıncı sınıfın yaz sıcak aylarına sarıldığı zaman omuzlarımı biraz daha küçümsedim.

https://www.psychologytoday.com/us/blog/grand-rounds/201102/can-mean-teacher-be-good-teacher