Öğretmenlik “yapan” aldırmazdı; Ama öğretmen “olan” sorumluluk aldı.

GÖREVİ DEĞİLDİ AMA…

Aşağıdaki mektubu okuyunca ağzımdan şöyle bir cümle çıktı; öğretmenlik “yapan” aldırmazdı; ama öğretmen “olan” sorumluluk aldı. Sorumluluk duyduğun için yapmak, görevin olduğu için yapmaktan farklıdır. Öğretmen şöyle yazmış;

***
Geçen yıl bir öğrencim bana mektup yazarak duygularını ifade etti. Anne baba ayrılmış. Baba evlenmiş. Yeni evliliğinden bir kızı olmuş. Öğretmenim babamı 7 aydır görmüyorum. Onu çok özledim. Başımı bir kez okşayan bir babam yok. Bu sorunu ancak siz çözersiniz, dedi. Babaya ulaştım. Konuştuk. Ona bu küçük yüreğe dokunamaz ve yalnız bırakırsanız hayatı boyunca sevgi arayacak. Ona yaklaşanın biraz ilgilenenin kölesi olacak. Lütfen bunu yaşatmayın dedim. İletişim kurmaya başladılar.

Anne baba olmak çok büyük bir sorumluluk. Hiç kimsenin çocukların geleceğini mahvetme hakkı yok. Ama çok üzgünüm ki anne baba olamamış ve o küçük yürekleri mahvetmiş çok insan tanıdım. İçim acıyarak birçok olaya şahit oldum. Sevgi veremeyeceklerse başını okşayamayacaksa masal anlatamayacaksa çocuk sahibi olmasınlar.

***
Emekli olduktan sonra bütün gününü öğretmen evinde kâğıt oynayarak geçirenler de öğretmen, bu mektubu yazan da. Dediğim gibi, öğretmenlik yapanla öğretmen olan arasında önemli bir fark var. Ve öğrenci aradaki farkı hisleriyle bilir. Bana mektup yazan öğretmenimizi kutluyor, en iyi dileklerimi, sevgi ve saygımı sunuyorum. Bana iletisim@dogancuceloglu.net adresinden yazıp kargo adresini gönderirse, seçtiği bir kitabımı adına imzalayarak göndermek isterim. Değerli okurlarım biz bir ekibiz ve öğretmenin o kız öğrencisinin geleceğini etkilediği gibi hepimiz kendi çapımızda geleceği etkileme potansiyeline sahibiz... Hepinize selamlar, sevgiler. İyi ki varsınız

Alıntı: Doğan Cüceloğlu