ÖĞRETMENLER GÜNÜ YAKLAŞIRKEN

24 Kasım 2019 Öğretmenler Günü’nü şimdiden kutluyor öğretmenlerimizi sevgi ve saygıyla selamlıyorum.

Öğretmenler Günü yaklaşırken kendimi eğitim üzerinde düşünürken buluyor ve aklıma gelen bazı düşünceleri burada paylaşmak istiyorum.

Yaşam bir ekip işidir ve ilişkiler içinde ilmik ilmik örülür, inşa edilir. Biz veya bir başkası örer, inşa eder. Ama mutlaka ilişkiler içinde yer alan bir süreçtir. Bu bir gerçek.

Eğitim de bu gerçeğin altında yer alır ve çocuklarımızın eğitimi bir ekip işidir. Kimdir bu ekibin üyeleri? Bir Afrika atasözü, bir çocuk yetiştirmek için bir köye ihtiyaç vardır, diyerek tüm köyü sorumlu kılmıştır. Tabii sorumluluğun katsayıları var; en sorumlu olandan en az sorumlu olana doğru bir ölçek üzerinde değerlendirebilirsiniz.

Çocuğumuzun gelişip olabileceği en iyi insan olmasından kim sorumlu? Bana göre önce aile. Bu sorumluluğun farkına varmak bir kafa ve gönül olgunluğu meselesi. Vicdanı gelişmiş anne baba bunu bilir. Çocuk doğduğunda ilk kucaklarına aldıklarında bu sorumluluğu içlerinde hissederler. Tüm aile üyeleri -büyük anneler, büyük babalar, amcalar, dayılar, halalar, teyzeler, ablalar, abiler – bilinçlerinin gelişmişliği oranında bu sorumluluğu üstlenirler.

Sonra okul. Sadece çocuğun öğretmeni demiyorum, OKUL diyorum. Milli Eğitim Bakanı ve tüm kadrosu, İlçe Milli Eğitim Müdürü ve kadrosu, Okul Müdürü ve öğrencinin öğretmenleri.

Anne baba sorumluluğunu yerine getirmedikçe, eğitim sistemi politik gücün elinde bir araç gibi görülmeye devam ettikçe, toplumun her bireyi eğitim sorumluluğunu üstüne almadıkça çocuklarımızın gelişiminden sadece öğretmeni sorumlu tutmak büyük insafsızlık olur. Çocuklarımızın eğitimi bir ekip işidir. Öğretmenden tutun Milli Eğitim Bakanına, anne babadan tutun çocuğun uzağından yakınından geçen toplumun her ferdine kadar herkes bu ekibin bir parçasıdır.

24 Kasım 2019 Öğretmenler Günü’nü şimdiden kutluyor öğretmenlerimizi sevgi ve saygıyla selamlıyorum.

Okuduğunuz için teşekkür ederim.

alıntı: Doğan Cüceloğlu sayfasından