Bir Öğretmeni Mükemmel Yapan Şey Nedir ?

"Öğrencilerin sınıfını sevmesini sağlayan onun kişiliği olduğunu düşünüyorum."

Muhtemelen buna benzer yorumlar duymuşsunuzdur ve ben bunların versiyonlarını söyledim. Pek çok öğretmenin çalışmalarına kattığı güçlü ve benzersiz kişilikleri onaylasalar da, bu yorumlar da beni rahatsız ediyor. Pedagojinin rolünü ve öğretimi bilgilendiren tüm karar alma mekanizmalarını azaltırlar ve bu, profesyonel bir çalışmadan daha az öğretmenlik görüşünü güçlendirir.
Yaklaşan Okuryazarlık Krizi: Bildiğimiz Gibi Okula Dönüş Yok (Görüş)
Tabii ki, bir öğretmenin tutkusu, karizması, sıcaklığı ve mizahı öğrencilerin bir sınıfı deneyimleme şeklini etkiler. Ancak öğretmenler, sınıf ortamında çocukları nasıl bağlayacaklarını ve onlara nasıl ilham vereceklerini bilerek gerçekten "doğmuş" değiller. Bunun yerine, sürekli olarak pedagojik ve sosyal-duygusal beceriler geliştirerek bu kapasiteleri geliştirmelidirler.

Öğretmede 'O' Faktörü?
Harika bir kişiliğin harika bir öğretmen olduğu fikri fantezidir. Çoğumuz yepyeni öğretmenler veya doğru enerji gibi görünen şeylerle gelen konuk konuşmacılar gördük: Kendilerine güveniyorlar, ilgili ve yaratıcılar. Ancak ilgili öğretim becerileri olmadan, çoğu öğrenciler üzerinde etkili değildir.

İlk öğretim yılından önceki yaz, Doğu Harlem'de bir 7. sınıf yaz okulu sınıfını gözlemledim. Oradaki öğretmen yıl boyunca anaokulunda öğretmenlik yaptı, ancak yaz için ortaokul öğrencilerine atanmıştı. Odadaki birçok öğrenci gibi o da mahalleden ve Porto Riko'luydu. İlk gün onları heyecanlandırdı ve bir motosiklete binmeyi nasıl öğrendiğini ve bu konuda neyi sevdiğini anlattı. Sonra her birinden yapmayı sevdikleri bir şeyi paylaşmalarını istedi. Öğrenciler onu hemen sevdiler ve odada bunun harika bir yaz okulu deneyimi olacağına dair umut dolu bir his vardı.

İlk günden sonra öğretmen okulun kendisine sağladığı paketlerden gelen akademik çalışmaları atamaya başladı. Çalışma oldukça sıkıcıydı ve öğrenciler, sıkıldıklarında veya zorluk çektiklerinde ergenlerin bilindiği şekillerde geri adım atmaya başladılar. Öğretmenin anaokulu deneyimi gerçekten orta okula tercüme değildi ve onların hayal kırıklıklarını gidermek için mücadele etti. Başlangıçta öğrencilerin ilgisini çeken bir kişiliği olmasına rağmen, bu bağlamda öğrenmelerini kolaylaştıracak araçlara sahip değildi. İlgili müfredat ve pedagoji olmadan, "kişilik" olarak düşünebileceğimiz şey sınıfta hızla yetersiz kalacaktır.

Aynı şekilde, bir öğretmen başarılı olduğunda, onu sadece kişiliğe atfedemeyiz. Öğretim yöntemleri, öğrenciler için eğitimsel sonuçlar açısından kritiktir ve tüm yöntemler veya müfredatlar eşit derecede etkili değildir. Yukarıdaki örnekte bile, öğretmenin ilk gün yaptığı iyi şey sadece kişiliğiyle ilgili değildi. Bazı sağlam pedagojik kararlar aldı: Öğrencileriyle bağlantılar kurmaya zaman harcamak, onlara kendileri hakkında konuşmaları için yapılandırılmış bir yol vermek ve onları ilgiyle dinlemek.

Öyleyse, kişilik öğretimde hiç önemli değil… dava kapandı mı? Tam olarak değil. Kişilik ise önemli, ancak özellikleri madde çoğu sabit olmadığını.

Bir öğretmen, dışa dönük veya komik olarak tanımlayacağımız biri değil, ancak yine de mükemmel bir öğrenme ortamı yaratan yumuşak sözlü olabilir. Asıl önemli olan şefkat ve duygusal istikrar gösterme yeteneği, öğrencilerle güven ve anlayış geliştirmek için gereken kültürel yeterlilik ve Brené Brown'un yazdığı gibi risk alma ve savunmasız olma cesaretidir .

Bu "yumuşak" beceriler, sağlam bir yöntemin uygulanmasını destekleyebilecek güçlü bir öğretim kişiliği oluşturur. Ve zorlayıcı kişiliklere sahip öğretmenler başarılı olduklarında, bu sonuçları yönlendiren bazı gerçek becerilere sahip olduklarını unutmayalım.

Kişisel Farkındalık Önemlidir
Kişiliğin öğretimdeki rolünü bulmaya çalışırken , The Teaching Brain: An Evolutionary Trait at the Heart of Education kitabının yazarı Vanessa Rodriguez'in araştırmasını aydınlatıcı buldum .

Kendisi de eski bir New York şehri öğretmeni olan Rodriguez'in Öğretme Beyin Teorisi, öğretmenin tıpkı öğrenme gibi gelişimsel bir süreç olduğu fikrine dayanmaktadır . Ancak öğretim benzersizdir çünkü etkileşime bağlıdır: Kendi başınıza öğrenebilirsiniz, ancak öğretmek için bir öğrenciye ihtiyacınız vardır. Rodriguez, bu etkileşimlere giren her şeyin farkında olmanın başarılı öğretimin merkezinde olduğuna inanıyor.

Rodriguez ve ekibi , çerçevelerine beş farklı “farkındalık” katmaktadır: Bir öğretmen olarak benliğin farkındalığı, öğretim sürecine ilişkin farkındalık, öğrenenin farkındalığı, etkileşim bilinci ve bağlamın farkındalığı. Her biri bir süreçtir ve öğretmenler bunları değişen oranlarda geliştirir.

Öğretim hakkında bu şekilde düşünmek bana çok mantıklı geliyor. Mükemmel öğretim , fırsatlardan yararlanmak ve zorlukları önceden tahmin edip ele almak için belirli bir anda tüm faktörlerin farkında olmayı gerektirir .

Yine de bende en çok öne çıkan şey, çerçevede öz farkındalığının öğrenci farkındalığı veya öğretim süreci farkındalığı kadar önemli olduğudur. Genel olarak öğretmen hazırlama ve mesleki gelişimde odak, öğretim uygulamalarına ve öğrencilerimizi öğrenenler olarak nasıl anlayabileceğimize odaklanır. Ama nadiren kendi kimliklerimize bakmaya çağrılıyoruz .

Belki de mükemmel öğretime en çok katkıda bulunan kişilik unsuru - pedagojimiz, öğrencilerimizin bilgisi ve tabii ki derslerimize ilişkin bilgi ve tutku kadar gerekli - öğretimimizde güçlü bir kendimize dair güçlü bir his geliştirme becerimize gerçekten indirgeniyor. rol. Mükemmel bir öğretmende fark ettiğimiz canlılık, gerçekten de yetenekli pedagojinin, öğretmenin varlığı, duyguları ve ihtiyaçları konusunda son derece gelişmiş bir farkındalığın ve hepimizin öğrencilerimiz için yapmak istediğimiz gibi onlara katılma vicdanının bir kombinasyonu olabilir.

Kaynak: https://www.edweek.org/teaching-learning/opinion-what-makes-a-great-teacher-pedagogy-or-personality/2019/09