*Hülya Öğretmen* (Hayatını Çoçuklarına Adamış, Cefakar Kadınlara İthafen)

Eser ATAKAN - 29.12.2024

Hülya, hayatın sınavlarından geçmiş, yüreği sırlarla dolu bir kadın. Onu tanımak, derin bir ormanda kaybolmuş gibi hissettirir; her adımda yeni bir hikaye, her köşe başında beklenmedik bir duygu saklıdır. İlk anda size ışıl ışıl gelen o yüzü, mevsimlerin yıpratamadığı çiçekler gibi göz alıcıdır. Gülümsemesi, dışarıdan bakıldığında sıradan bir neşeyi andırır, ama onun içinde saklı bir ırmak vardır; bazen durgun, bazen coşkun akan, ama hiç tükenmeyen bir güçle taşır sevgisini.

Hülya'nın dünyasının merkezinde bir yıldız gibi parlayan Enes, onun hem sığınağı hem de cesareti. Küçük elleriyle annesine sarıldığında, bütün kâinat durur. Enes'in gülüşü, Hülya'nın içine çektiği en derin nefes gibidir. Ama onun gözlerindeki o derinlik, Hülya'nın hayat boyu taşıdığı yüklerin sessiz tanığıdır. Belki kimse bilmez, ama o gülümseyen yüzün ardında, fırtınalar kopmuş; geceler boyu içine döktüğü gözyaşları sessiz çığlıklara dönüşmüştür. O, bu dünyada yalnızca sevmeyi değil, acının da en derinine inmeyi öğrenmiştir.

Geçmiş, Hülya'nın üzerine izler bırakmıştır. Bu izler, yıpratıcı bir ağırlık değil, onun ruhunu şekillendiren kıymetli bir sanat eseri gibidir. Her yara, onun kalbinde bir desen oluşturmuş; her yaşanmışlık, o desenin renklerine derinlik katmıştır. Hülya, sadece bir kadın değil, hayatın sınırlarını zorlayan bir hikaye. O, geçmişin ağırlığını sırtında taşırken bir dağın zirvesine ulaşan, yolda ezilmiş çiçekleri bile nazikçe okşayan bir yolcu gibi.

Enes için attığı her adım, koca bir dünyanın değişimine bedel. Bazen geceleri uyurken onu izler, küçük nefes alışları arasında kendi hayatının bütün anlamını bulur. Enes'in varlığı, onun kalbine örülen bir kaledir; hiçbir acının yıkamayacağı kadar güçlü, hiçbir mutluluğun tam olarak anlatamayacağı kadar derin. Ama bu sevginin içinde, kimsenin göremediği bir yangın saklıdır. Ateşin gölgesi olmadığı gibi, Hülya'nın acılarının da bir yansıması yoktur. Onun içinde yanar, yakar, ama kimseye belli etmez.

Bazen bir çiğ damlası gibi narin, bazen dev bir çınar kadar güçlüdür Hülya. Yılların çaldığı ne varsa, onları güzelliğiyle, sevgisiyle geri almış gibidir. Gözlerinde, bir denizin sonsuzluğunu andıran bir derinlik vardır; bakan herkesi içine çeker ama tam olarak anlayamazsınız. Çünkü Hülya, sadece yaşananların değil, yaşanamayanların da ağırlığını taşır. Ama tüm bu ağırlıklar, onun zarafetine gölge düşüremez.

Hülya, hayata meydan okuyan bir ateştir. Yangınları içinde taşır, ama yalnızca ışığını gösterir. Onun hikayesi, en karanlık gecede bile bir yıldızın parlayabileceğini hatırlatır. Ve o yıldız, gökyüzünden hiç eksilmez.