Tek Suçum Azerbaycan Türkü Olmamdı

 Ben, 26 Şubat gecesi Hocalı'da ailesinin gözü önünde gözleri tornavidayla oyularak öldürülen öğretmenim. O kanlı gecede ağabeyimi ağaca sardılar ve 4 yaşlı kızının gözü önünde üstüne benzin dökerek diri diri yaktılar. 
Tek suçum Azerbaycan Türk'ü olmaktı...

... Ben altı aylık hamile bir kadındım. 26 Şubat gecesinde Ermeni teröristler evimize girerek önce kocamı öldürdüler. Sonra beni saçlarımdan sürüklediler. Üç Ermeni elimden ve ayaklarımdan tuttu. Karnımı keserek bebeğimi aldılar. Kan kaybından öldüğümde son defa bebeğimin koparılan kafasını gördüm. Keşke bebeğim karnımda ölseydi de acı çekmeseydi. 
Tek suçum Azerbaycan Türk'ü olmaktı...

... Ben, o kanlı gecede Hocalı'dan Ağdam'a yalın ayaklarla koşarken donarak ölen 70 yaşlı dedeyim. Güçsüzlükten yürüyemez oldum ve yere yığılıp kaldım. Çocuklarıma beni bırakıp gitmelerini söylediğimde "izin ver seni taşıyalım!" diye yalvardılar. Ama yük olmamak için gitmedim. Benim yüzümden onların da yakalanmasını istemedim. Teröristlerin sesi geliyordu. Beni bırakıp gitmezlerse bağıracağımı söyledim. Kendilerine nefret ederek oradan uzaklaştılar. Bense son defa memleketime bakarak karın üzerinde ölümümü bekledim. O gece yemek yediğimizde "Allah bizi ayırmasın! " diye dua etmiştik. Saatler sonra 20. yüzyılın en büyük faciasını yaşadık.
Tek suçumuz Azerbaycan Türk'ü olmaktı...

..... Ben 20 yaşında bir gençtim. Ben de o gece katledildim. Öldürülmeden önce kız kardeşime gözümün önünde tecavüz ettiler. Ve ben hiçbir şey yapamıyordum. Tecavüzden sonra Ermeni hayvanı bana yaklaşarak söyledi: "Beni sevdiğini söyle, seni serbest bırakayım". 
Elim kolum bağlı halde yüzüne tükürmekten ve bağirmaktan başka bir şey yapamadım. Beni yakarak öldürdüler
Tek suçum Azerbaycan Türk'ü olmaktı...

(Alıntı: Gülnarə Hüseynova )