Zorlu Sınıflar

Keşke şaşırdığımı söyleyebilseydim, ama bunu ilk defa bir öğrenciden duymamıştım. Bazen bu şikayeti ebeveyn olan arkadaşlarımdan da duyuyorum. Meslektaşlar ve diğer öğretmen arkadaşlarla konuşurken, test puanları, STEM programlarına vurgu ve üstün yetenekli programlara yönelik davet mektupları pek çok ebeveynin kafasında olduğu için bunun daha sık duyduğumuz bir şey olduğunu öğrendim. Bu yorumlar beni hayal kırıklığına uğratırken geri adım atmak, kendi sınıfımı değerlendirmek ve ebeveynlerle bu konuda konuşmanın anlamlı yollarını bulmak istedim.

Kendi zorlu ortamınızı değerlendirme ve geliştirme yolları:
 

Öğrencilerle birlikte check-in: Öğrenciler bağımsız çalışmalarını yaparken odayı dolaşmak kadar basit olabilir. Kim nişanlı? Öğrenciler beklentiler konusunda net mi? Çok fazla desteğe ihtiyaçları var mı? Rehberlik ve öz değerlendirme için nereye bakacaklarının farkındalar mı?

Aynı derecede önemli: yüksek başarılı öğrencileriniz için zaman ayırın. Biz sık sık (kendim dahil) bağımsız olarak çalışabileceklerini ve yardımımıza ihtiyaç duymadıklarını varsaymaktan suçlu olabiliriz. Onları diğer herkesle aynı standartlarda tuttuğunuzdan emin olduklarından emin olun.

Daha fazla yaratıcılık ekleyin: Üstün yetenekli kurslar alırken öğrendiğim en sevdiğim aktivitelerden bazıları yaratıcılık ile ilgiliydi. Bunlar her zaman sınıfta her öğrenciyle, özellikle de daha yüksek öğrenenlerle, büyük bir hit. Günümüzün çoğu genellikle aynı rutinler ile dolu olduğundan, yaratıcı olma şansı, öğrencileri beyninin farklı bir bölümünü kullanmaya zorlar. Üçüncü sınıfa ders verdiğimde yaptığım en sevdiğim aktivitelerden biri, uyarlamalar ve habitatlar üzerindeki bir ünite sırasında çoklu biyomlarda hayatta kalabilecekleri bir hayvan yaratmalarını sağlamaktı. Sanatlarındaki detayları görmeyi çok sevdim ve hayvanlarının neden hayatta kaldığına dair bilimsel kanıtlar sunabildiler. Tabii ki, bunun gibi fırsatlar sunmak benim için anaokulu öğretiyor olduğum için sınav sınıfındaysanız olduğundan daha kolay.

Hızlı ileri sarma: Bir öğrenci bir konsepte hakim olmuşsa, onu sınıfın geri kalanıyla tekrar ettirme. Bu genel olarak müfredat sıkıştırma olarak bilinir. Daha yüksek okuyucularımın hâkim olduğu bir sınıf dersi dersi veriyorsam, dersin geri kalanıyla çalışırken sınıf iPad'lerimizde bir okuma programını bağımsız olarak okumalarına veya çalışmalarına izin veriyorum.

Ortak / küçük grup öğretimi: Öğrencilerin birbirleriyle konuşmayı beni dinlemekten daha fazla öğrendiğine inanıyorum. Araştırmalar ayrıca öğrencilerin sohbetten faydalandığını göstermektedir (Fisher, Frey ve Rothenberg, 2008). Bu yıl matematikte üstün olan bir öğrencim var. Ona sürekli olarak daha fazlasını yapması yerine, akranlarına ne öğrendiğini açıklamaktan zevk aldığını buldum. Öğrenciler ona sorular sorduğunda, genellikle cevabı düşünmek ve adımlarına geri dönmek zorunda kalıyordu.

Bir ebeveynin işinizi eleştirmesi asla kolay değildir, ancak bir ebeveyn tarafından çocuklarının almadığı titizlik seviyesine yaklaştıysanız, yaklaşmanın bazı yararlı yolları:

Şikayetlerinin ne olduğunu dinleyin ve evde bulunun: Çocukları için test puanları, notlar, eve getirilen ev ödevleri vb. Zorluk seviyesine mi dayanıyorlar? Bazen ebeveynlerin yalnızca bir şeyin kanıtı üzerine yargılarda bulunduğunu ve sınıfta her gün olan her şeyi görmediklerini kendime hatırlatmak zorunda olduğumu biliyorum. Çocukların test puanları nedeniyle daha fazla zorluğa ihtiyaç duyduklarına inanıyorlarsa, sınıf çalışmasıyla çapraz referans test verileri ve sınıfta gördüklerinizin anekdot verileri. Eve haftalık sınıf çalışması gönderiyorum, böylece ebeveynler çocuklarının ne üzerinde çalıştığını gerçekten görebiliyorlar ve ayrıca portföyleri için en önemli yazılarını ve projelerini saklıyorum. Çoğunlukla, velilere bu örnekleri konferanslarda gösterdiğimde, çocuklarının sınıfta yaptıkları derinlik ve titizlikten mahrum kalırlar.

Sınıfta nelerle karşılaştığınız konusunda dürüst olun: Çoğu ebeveyn iyi niyetli. Her gün farklılaştırmanız ve planlamanız gereken seviyeleri bilmiyorlar. Dürüst olmak gerekirse, onlara saygılı bir şekilde söylüyorum: “Öğretimle ilgili en zor şeylerden biri (x) öğrenci sayısının ve benden birinin olmasıdır. Keşke her gün herkesle geçirmek için sınırsız zamanım olsaydı. Her gün küçük gruplar için ayrılan zamanla bunu telafi etmeye çalışıyorum. Çocuğunuzla onların ihtiyaçlarını karşılamak için nasıl çalıştığım şöyle: ____. ”Ebeveynlerin dürüstlüğümü takdir ettiğini ve onlara benim de insan olduğumu hatırlattığını öğrendim.

Yardımlarını alın: Öğrencilerinizle daha fazla zorlanmaya ihtiyaç duyacakları üzerinde çalışmak isteyebileceğiniz bir aktivite var mı, ama vaktiniz az mı yoksa çok hazırlıklı mısın? Ebeveynlerin yardım etmeye istekli olup olmadıklarına bakın. Bu yıl anaokulu sınıfımda, diğer öğrencilerden çok daha yüksek bir öğrenciyi okudum. Onunla daha ileri bir kelime çalışma programına başlamak istedim, ancak hazırlanmak için her zaman vakti geldi. Annesine evde onunla birlikte çalışmaya istekli olup olmayacağını sordum ve o mutlu bir şekilde zorunluydu. Bu onu kızının üzerinde çalışmak için ihtiyaç duyduğu şeyin döngüsünde tuttu ve bana zaman kazandırdı. Tamamlanmış çalışmalarını bana getirmesini istedim ve bunun yerine öğrendiklerimizi sıfırdan öğretmek yerine genişletmek için zamanımızı kullanabilirdik. İki taraf da kazandı. Ayrıca, başka ebeveynler de gelip haftalık okuyucular için baskı yapmalarını ya da daha önce okuyamayacağım zamanları olan yüksek öğrenciler için materyal hazırlamayı önerdi. Ebeveynlerin çoğunun bir çocuğa öğretmenin bir köyü aldığını anladığını ve öğrencilerin birlikte çalıştıklarında daha başarılı olduklarını anlıyorum.

Umarım bu fikirlerden bazılarını faydalı bulursunuz. Kendi sınıfınızda zorlayıcı bir ortam yaratmanın yanı sıra ebeveynlerle iletişim kurmada başarılı olmak için neler buldunuz?

Kaynak: Fisher, D., Frey, N. ve Rothenberg, C. (2008). İçerik alanı konuşmaları: Farklı dil öğrencileri için tartışmaya dayalı dersler nasıl planlanır ? İskenderiye, VA: Denetim ve Müfredat Geliştirme Derneği.

http://teacherhabits.com/challenging-classrooms/