Türkiye'de Öğretmenlerinin Eğitimi

Ankara'da 15 Temmuz 1921'de Türkiye Cumhuriyeti'nin ilanından önce (29 Ekim 1923'te ilan edildi) ve Kurtuluş Savaşı sırasında; bir Eğitim Kongresi toplandı. Mustafa Kemal cepheden gelerek Kongre'yi açtı ve açılış konuşması yaptı. Kongre'den Türkiye'nin ulusal ve tarihi özelliklerine uygun bir “ulusal müfredat” hazırlanmasını talep eden Mustafa Kemal, öğretmenleri 'Türkiye'nin geleceğin bağımsızlığının değerli liderleri' olarak nitelendirerek öğretmenlerden beklentilerini 'Öğretmenler! Yeni nesil bağlılığınız olacak. Adanmışlığın değeri, becerinizin ve özveriliğinizin derecesine paralel olacaktır.

Cumhuriyet döneminin ilk yıllarında illerdeki İlköğretmen Okulu (Muallim Mektebi) 1 Eylül 1923 tarihinde özel il idaresinden alınarak Milli Eğitim Bakanlığı'na (Milli Eğitim Bakanlığı) bağlanmıştır. MEB). Bu dönemde 20 İlköğretmen Okulu vardı, bu okullarda uygulanan müfredatın% 80'i genel kültür derslerini kapsarken, bunun yalnızca% 20'si mesleki eğitimle ilgili idi (Osmanlıdan Günümüze Eğitim Tarihi, s. 224). Başlangıçta bu okulların süresi 1932-1933 öğretim yılında 5 yıldan 6 yıla çıkarılmıştır. 6 yılın ilk 3 yılı ortaokul düzeyindeki derslerden, geri kalan 3 yıl ise mesleki kursları da içeren bir müfredattan oluşuyordu.

Öğretmen yetiştirme doğrultusunda 17 Nisan 1940 tarihinde 3803 sayılı kanunla Köy Enstitüsü (Köy Enstitüsü) adı verilen özgün bir eğitim kurumu oluşturulmuştur. Pragmatik eğitim felsefesi anlayışına dayalı bu kurumların kuruluş hedefleri, bu dönemde Türkiye nüfusunun büyük bir bölümünü oluşturan kırsal kesimde yaşayan insanlara temel eğitim sağlamak ve aynı zamanda üretim konusunda temel bilgi ve becerileri kazandırmaktır. hem kendilerinin hem de devletin refahını artırmak. Ancak Şubat 1954'te bu okullar İlköğretmen Okulu bünyesinde birleştirildi.

İlköğretmen Okulu bu şekilde 1970-1971 yılına kadar ortaokulların üzerinde (lise adındaki lise gibi) 3 yıl olmuş, daha sonra 4 yıla çıkarılmıştır. 1973 yılında çıkarılan 1739 sayılı Milli Eğitim Temel Kanunu (Milli Eğitim Temel Kanunu), “öğretmenlik, devletle ilgili eğitim ve idari görevleri üstlenen belli bir uzmanlık mesleğidir” hükmünü içermekte ve öğretmenlere ne olursa olsun yüksek öğrenim sağlanmasını öngörmektedir. talimat seviyesi.

1974-1975 öğretim yılından itibaren bazı İlköğretmen Okulları 2 Yıllık Eğitim Enstitüsü statüsüne getirildi. Bu statü, üniversitelere bağlanırken 1982'ye kadar devam etti. 1997 yılında “İlkokul” adlı ilköğretim okulları “Ortaokul” adlı ortaokullarla “İlköğretim Okulu” adlı ilköğretim okullarının tek bir yapısı altında birleştirildi.

Ortaokullara öğretmen yetiştiren kurumlar göz önüne alındığında, ortaokullara öğretmen yetiştirmenin temel kaynağı, 1982 tarihli yönetmeliğe kadar 3 yıl Eğitim Enstitüsü idi.

Bu tür öğretmen kolejlerinin kaynakları, 1926-27 eğitim-öğretim yılında kurulan “Gazi Ortaokul Öğretmenliği ve Eğitim Enstitüsü” idi. Söz konusu okulun başlangıç ​​eğitim süresi 3,5 yıl iken, tüm bölümlerin eğitim süresi 1967-68 öğretim yılından itibaren 3 yıl olarak düzenlenmiştir. Eğitim Enstitüsünün ortaokullara branş öğretmeni yetiştirme işlevi 1978-79 öğretim yılına kadar devam etti. Bu tarihten itibaren bunlara Yüksek Öğretmen Okulu adı verilmiş, sayıları azaltılmış ve liseye öğretmen yetiştirmek için müfredatları dört yıl olarak yeniden yapılandırılmıştır. Bu okullar 1982 yılında mevcut üniversitelere veya yeni kurulan üniversitelere bağlanarak eğitim fakültesine dönüştürüldü.

Alıntı: https://eacea.ec.europa.eu/national-policies/eurydice/content/teachers-and-education-staff-99_en