TÜRK ÖĞRETMENLERİNİN ESKİ ÖĞRENCİLERLE İMTİHANI

Şimdi anlatacağım olayı tüm öğretmenlik kariyerimi riske atarak yazıyorum.
Yazının sonunda benimle ilgili fikirleriniz değişirse, iyi geçen bir anımızı hatırlayın lütfen ;)
Önce ruh halimi anlamanızı istiyorum.
Hava buz gibi soğuk, bahçe nöbetçisiyim.İçime beton dökülmüş sanki. Tüm gün doğru dürüst çay bile içemedim.
(Öğretmenseniz ve çay içemediyseniz, bu bile başlı başına bir travma sebebidir :)
Günlerden Cuma. Çocuklar iyice delirmiş
Sınıf defterini doldur, derse gir, hafta sonu ödevlerini ver.Dağılmış durumdayım.
O kadar yorgun ve uykusuzum ki tek düşüncem var.
Bir an önce eve gidip yatmak.
Okuldan çıktım. Dolmuşla gidiyorum. Hatta dedim eve kadar akşam trafiği 40 dakika sürüyor , binince hemen yer bulup uyurum diye plan yapıyorum.
Neyse dolmuş geldi .Uyumaya o kadar kararlıyım ki , biner binmez paramı verdim.
Arkadan para falan uzatan olmasın diye de her türlü önlemimi ayarlayıp, en arkaya gittim oturdum.
Tüm hazırlıklarım tamam. Böyle resmen yerleşiyorum.
O sırada yanına oturduğum kişinin bana dikkatlice baktığını hissetim.Ama uyumaya o kadar kararlıyım ki kimseyi görecek , konuşacak halim yok. Hemen gözlerimi kapattım.
Sadece arada açıp durağı kontrol ediyorum. Sonra gene yatış.
Bu arada her gözümü açtığımda yanımda ki kişinin baktığını hissediyorum.
Artık yarım saat kadar geçti. Eve yaklaştım. Üç durak falan kaldı.
Nihayet gözümü açtım. Oturdum. Biraz toparlandım.
Yanımda ki hala bakıyor. Dayanamayıp Tülay Hocam dedi.
Ne ile karşılaşacağım, inanın hiçbir fikrim yok. Dönüp baktım.
-Buyrun dedim.
-Hocam beni tanıdınız mı dedi.
Hani filmlerde olur ya. Hocam beni tanıdınız mı ? Hoca da numarasına kadar söyler.
344 Erhan..Ah ahhhh ne yaramazdın kerata. Kocaman adam olmuşsun replikleri vardır.
Öğrencide hemen hocanın elini öper.
Sahne gözünüzün önüne gelmiştir herhalde.
Bu kareler insana biraz da hatırlamam lazım zorlamasını yapar.
Neyse bakınca gözüm bir yerden ısırıyor ama sadece o kadar. Çıkaramadım.
Tuhaf bir andır. Hatırlayamadım dersin ayıp olur, hatırladım dersin bir türlü çıkaramazsın.
Böyle ışık görmüş tavşan gibi kalırsın.
Bende aynı durumdayım.
Hatırlamadım de işte de mi?
Ama o kadar heyecanla söylüyor ki diyemedim, diyemedim, ahh diyemedim
Bir de tüm yol benim uyanmamı bekledi
Böyle saçma sapan bir an
Hocam ben dedi..Nasıl hatırlamazsınız der gibi?
Ben hala saf saf bakıyorum.
İlk görev yaptığım okulu söyledi. 20 yıl önce. Kafa gitti tabi benim.
Hocam ben Aykut dedi.
Ben hala hatırlamadım. Ama artık ne yapayım.
Aaaa Aykutttttt , Sen misin deyip hatırlamışım gibi sempatik bir şekilde gülümsedim.
Yani gözümde uçuşan görüntüler var ama o kadar.
Artık dönülmez bir yola girmiştim. Yapacak bir şey yok.
Aykutcummm yaaa….ne kadar büyümüşsün dedim sevimli sevimli
Bana baktı…baktı…(Sonradan anlıyorum ki acıyan gözlerle)
Hocam ben zaten babasıyım dedi.
O an beynimim kulağımdan içeri aktığını hissetim.
Demans, ailzemmer, şuur kaybı , bunama hepsini saniyenin onda biri sürede arka arkaya geçirdim
Yani Aykut’u hatırlayamamışken babasını nasıl hatırlayım
Aaaa öyle mi, hadi yaaa hiç değişmemişsiniz falan diyebildim sadece
Hocam maşallah sizde değişmemişsiniz dese de beni üzmemek için böyle dediğini anladım
Hocanın kafa gitmiş diye aklından geçmiştir.
Adamın suratına dikkatli bakınca sonuçta benim kadar biri, bıyıklı mıyıklı koca adam belli işte
Yani hadi Aykut’u hatırlamadın oradan çıkar bari di mi..
İnanın eve üç durak vardı onu bile beklemedim.
İnecek varrrr diye dolmuştan atlayıp, olay yerinden uzaklaştım
Yaaa birde bize üç aylık tatilleri çok görürsünüz. (İkiiii ay ikiiiiii)
Bu kendini toplamış halimiz. Hehhe..öyleydi herhalde
Beyin hoşaf kıvamına gelmiş, koyun post derdinde kasapta bir şeyler yapıyordu.
Ama neydi bak valla onu da hatırlamadım.
Neyse ben kaçar :)
I love Aykut
I love Aykut’un babası
I love kendim hehh hee
Kaynak: TÜLAY OLÇUM
VEDİDE BAHA PARS İLKOKULU