Sosyal ve duygusal beceriler için bağlam neden önemlidir?

Özellikle unutulmaz bir anda, ayrıcalıklı bir geçmişe sahip yedi yaşındaki iki çocuğa üniversiteye gitmek isteyip istemedikleri soruluyor. Her ikisi de, katılacakları Cambridge kolejlerinin adlarına kadar akademik planlarını ayrıntılı olarak açıklar. Aynı soru bir yardımevinde yaşayan 7 yaşındaki bir çocuğa da verildiğinde, “üniversite” ne anlama geliyor? Söylemeye gerek yok, üç oğlan sona erdi, öngörülebilir ise eğitim yollarından oldukça farklıydı.

Yarım yüzyıl sonra, çocukların tam potansiyellerini gerçekleştirmelerine nasıl yardımcı olabileceğimiz sorusu her zaman olduğu gibi baskılayıcı. Sosyal ve duygusal becerilerin gelişimi, bu alanda ümit vaat eden bir politika eylem yolu olarak görülüyor - özellikle, hayır kurumundaki çocuk gibi, dezavantajlı geçmişlerden gelen çocuklar için. Sorumluluk, merak ve hoşgörü gibi sosyal ve duygusal beceriler, okulda daha iyi notlar, daha yüksek maaşlar ve genellikle daha sağlıklı ve daha doyurucu yaşamlarla ilişkilidir. Sonuç olarak, bu becerilerin geliştirilmesine yönelik çeşitli müdahale programları dünyadaki okul sistemlerinde tasarlanmakta ve uygulanmaktadır.

Bunlar olumlu gelişmeler. Çocukların eğitim gündemlerinde sıklıkla gözden kaçan becerileri geliştirmelerine yardımcı olmak makul ve belki de faydalıdır. Ancak öğrencilerin bireysel özelliklerine odaklanırken, denklemin diğer tarafını, yani çocukların içinde geliştiği sosyoekonomik bağlamları unutmak çok kolaydır. Bu daha geniş perspektif olmadan programlar, çözümün bir parçası olmak yerine sorunun bir parçası olma riskini taşır. Sosyal ve Duygusal Beceriler Üzerine

Yeni ÇalışmamızBu yılın ilerleyen saatlerinde uygulanacak olan, çocukların büyüdüğü daha geniş koşulları mümkün olduğunca ayrıntılı bir şekilde inceleyerek bu sorundan kaçınmayı hedefliyor. Bu amaçla, sadece öğrencileri değil, ebeveynlerini, öğretmenlerini ve okul müdürlerini çocukların yaşamlarının pek çok yönüyle ilgili anket yaptık: ev, okul, akran ağları ve daha geniş topluluk.
Sosyal ve duygusal becerilerin geliştiği geniş koşulları göz ardı etmek, bu becerileri geliştirme fırsatını kaçırmaktır.
Bazı durumlarda, bu yaklaşımın değeri açıktır. Zengin bir kökene sahip bir çocuğun, yardımsever bir evde büyüyen bir çocuktan daha kendinden emin ve iddialı olması gerçekten şaşırtıcı mı? STEM alanlarındaki toplumsal cinsiyet farkının, bu mesleklerin içine yerleştirilmiş stereotipler ve güç yapılarıyla bir ilgisi olabileceği açık değil mi? Başka bir deyişle, çocuklar, yetersiz çaba veya sınırlı potansiyel nedeniyle mutlaka güven, hırs, esneklik veya meraktan yoksun olmayabilir. Sadece yetiştirilme koşullarına cevap veriyor olabilirler. Bu, çocukların davranışları ve gelişimi için herhangi bir sorumluluktan muaf olduğunu söylemek değildir; fakat sorumluluk yalnız değil. Bütün çocuklara aynı fırsatları sunacak olursak,

Özellikle sosyal ve duygusal becerilerin geliştirilmesi söz konusu olduğunda, eğitim müdahalesi basit bir kurs vermeye indirgenemez. Çocuklardan öğrendikleri materyal (müfredat) ve nasıl öğretildikleri ve nasıl öğrendikleri (pedagoji) hakkındaki sorulara değinmeden nasıl işbirlikçi veya meraklı olduklarını öğrenmelerini istemeyiz. Çocukların çok sayıda bağlantısı kesilmiş gerçekleri ezberlemeleri istendiğinde merak uyandırmak zor; “Kazanan herkesi ele alma” zihniyeti etrafında örgütlenen (dolaylı ya da açıkça) sınıflarda işbirliğini ve empatiyi geliştirmek zordur. Sürekli olarak ayrımcılığa maruz kaldıktan veya kötü muamele gördükten sonra üzgün ve endişeli hisseden bir çocuk, mutlaka direnç veya bunu geliştirme potansiyeline sahip olmayabilir. Sadece eylemlerinin destekleyici bir ortamından yoksun olabilirler,

Sosyal ve duygusal beceriler, yaşam koşullarını teşvik eden anlamlı bir kişisel cevap olarak gelişir. Sosyal ve duygusal becerilerin geliştiği geniş koşulları göz ardı etmek, bu becerileri geliştirme fırsatını kaçırmaktır. Daha da kötüsü, öğrencileri doğrudan kontrol altına almaktan ziyade eşitsizliğin mağdurlarını etkili bir şekilde suçlamaktan, kontrollerinin dışında kalan sonuçlardan sorumlu tutmaya başlayabiliriz.

Çalışmamız okul çağındaki çocuklarda sosyal ve duygusal becerileri basitçe değerlendirmemektedir. Bunun yerine, hem gelişimlerini destekleyen faktörlere hem de onu engelleyen engellere odaklanmaktadır. Bu tür deneysel kanıtlar, politika yapıcıların ve eğitimcilerin sosyal ve duygusal öğrenmeyi teşvik ederken daha geniş eşitlik konularını açıklayan eğitim müdahaleleri oluşturmalarına yardımcı olabilir. Ne de olsa, çocuklarımızı üniversiteye gitmeye motive etmek istiyorsak, öncelikle 'üniversite' kelimesinin ne anlama geldiğini bilmeleri gerekir. 

Kaynak: https://oecdeducationtoday.blogspot.com/2019/03/social-emotional-skills-oecd-study-context.html