OKUL LOJMANINDA İLK SAATLER

Muş ili Malazgirt ilçesi Nurettin Köyünde vardık gece muhtarımızla konakladık.
Ertesi gün öğlenden sonra lojmana yerleştik. Evimiz var. Receple bir kez daha lojmanımızı temizledik. Var olan eşyalarımızı yerleştirdik. Karşı karşıya oturmuştuk ki; kapımız çalındı. İlk gelen kim olabilir diye kapıyı açtık.
Kara yağız 35-40 yaşlarında şapkalı bir vatandaş. Buyur ettik. İçeri geldi. Vahip Hoca hanginiz siniz dedi. Y. Recep Hemen beni işaret etti. Adamcağız elime koyuldu. Elini öpeceğim dedi. Olmaz öğle şey dedim. Elimi öptürmedim. Tokalaştık
- Hocam seni bu köye Allah gönderdi dedi.
.Hayır, ola nedir, ne oluyor dedim?
-Yok, hocam tüm köylü senden çok memnun. Bende duydum memnun oldum dedi.
-Sizden yardım istiyorum dedi.
Ben daha 18 yaşında bir genç size nasıl yardım edebilirim dedim.
-Siz bu köyü kurtaracaksınız ne olur bana yardım edin dedi.
-Nasıl yardım edebilirim dedim.
-Olayı anlattı. Köyde bir kooperatif kurulmuş. Arada paralar lüzumsuz harcanmış. Üyeler ayrılmış. Dağılma aşamasındadır. Bunu canlandırmamız gerekiyor. Yardımını esirgeme dedi.
Aklıma okuduğum kitaplar geldi Şevket Süreyya, Necmiye Necefi Kalk Borusu ve kalkınan köy kitaplarında yazılanlar tamamen kafamdan bir şerit gibi geçti. Dalmıştım.
Tamam dedim. Nasıl olacak?
Adını sonradan öğrendim. Kerem Soylu Yardımcısı da Ekrem Göktaş’mış. Beni de Ekrem ona anlatmış.
Biz her akşam bir yerlerde toplanacağız sizde bize katılıp, kooperatiflerin yararlarını anlatacaksınız. Bu iş oldu dedik. Kerem bey sevine sevine gitti.
Her gece toplantılara katıldık. 30 olan üye sayısını 180 e çıkardık. Komşu köylerden de üye olmak isteyenler geldi. Üye yaptık.
Günde 5 ton süt işleyecek mandıranın temelini attık. İkinci yıla bitirdik. Okulda okuma yazma bilmeyen veya az bilenlere kurslar açtık. Her durumu fırsata çevirmeye çalıştık.
Kooperatif kanalıyla sekiz üyemiz Fransa’ya çalışmaya işçi olarak gönderdik.
Adapazarı’ndan mandırada peynir yapacak, usta bulduk. 25 Mayıs 1974 günü törenle İl, ilçe ve komşu köylerden gelen davetlilerle mandıramızı hizmete açtık. Hedefe ulaşmıştık. Mutluyduk. Halkımıza ve vatanımıza hayırlı olsun.
26 Mayıs 1974 günü köyümden Rize iline atanma nedeniyle ayrıldım.
Arkada birçok dostumu bıraktım. Halen haberleşiyoruz. Hepsine selam olsun.

Köprü Kitabımdan bir anı