Okul başarısındaki eşitsizliğin sadece ekonomik koşullar ile açıklanamayacağını görüyoruz.

''Okul başarısındaki eşitsizligin sadece ekonomik koşullar ile açıklanamayacagını görüyoruz. Okuldaki fırsat eşitsizligi ve kültürel sermaye...Bu nedenle yeni bir kavram geliştirmek gerekti ki ben buna ''kültürel sermaye'' diyorum.Şu demek : Ailelerimizden sadece maddi araçlar almıyoruz; aynı zamanda ögrenme ve ifade etme araçlarını,çeşitli becerileri, bilgileri, teknikleri,çalışma biçimlerini de alıyoruz. Yani bu saydıklarımız, farkında olmadan bize aktarılıyor, ve tüm bunlar okul başarısına çok büyük ölçüde etki ediyor.Zira egitim sistemi, genellikle bu beceri ve bilgileri vermez fakat bunları ister.Mesela size çalışma tekniklerine ilişkin basit bir örnek vereyim : Örnegin; entelektüel ailelerden gelen çocukların en büyük avantajlarından biri, aile içerisinde duydukları dilin, okulda konuşulan ve okulun gerektirdigi dile çok yakın olmasıdır.Öte yandan, aileden edindikleri kültürle olan ilişkileri ve ilgi alanları, okulun talep ettiklerine çok yakındır. Yani aileden aldıgımız şey; bir teşvik ve cesaretlendirmeden ziyade bir ''kullanma kılavuzudur''. Nasıl çalışılacagı,çalışmanın nasıl organize edilecegidir.Şunu duymaktır : '' Onu yapmayı bırak, şimdi daha çok şöyle yap'','' Şimdi futbol oynamaya gitsen daha iyi olur'','' Çok yoruldun'' ya da '' Önce bunu yap, sonra bunu yap'' vesaire...Bunlar çok büyük şeyler degillermiş gibi gözükseler de aslında okul başarısında çok önemli farklılıklar yaratan kilit faktörler.Bu,çalışma sanatıdır.Egitim sistemi pek çok nedenden ötürü bunu pek ögretemez.Yeterli zamanı yok vesaire..Ama aynı zamanda bilgisizlikten evet bilgisizlikten..Zira ögretmenlerin çogu neyin eksik oldugunun farkında degil.''