ÖĞRETMENLİK SADECE MESLEK OLSAYDI

ÖĞRETMENLİK SADECE MESLEK OLSAYDI
• Sabah çalışmaya giderken, ofise gidiyorum, daireye gidiyorum, şirkete gidiyorum, mesaiye gidiyorum vs derdik. “Okula” gidiyorum demezdik.
• Ders biter bitmez, servise, arabamıza, otobüse, dolmuşa yönelirdik. Saatlerce okul kapısında çocuğunu unutan, ya da yetişemeyen velileri beklemezdik. 
• İlgisi eksik görülen veliyi aramaz, görüşmez, buna gerek bile görmezdik. Gelmeyen müşteriyi arayıp da bu ay çocuk bezi almayı unutmuşsunuz diyen market gördünüz mü?
• Çocuklar zarar görmesin diye on dakikalık teneffüsümüzde nöbet tutmaz, çayımızın kırmızısına bakardık. Banka kuyruğunda insanlar kavga etmesinler, canları yanmasın diye nöbet tutan veznedar gördünüz mü?
• Çocukların tek tek psikolojik problemleri ve sağlıkları ile ilgilenmez, bana ne yahu, aileleri var derdik. Siz hiç sattığı lahmacunu alanın hazımsızlık sorunu olup olmadığı ile ilgilenen lokanta gördünüz mü?
• Öğretmen yetiştirdiği bireye, çocuğa gönülden bağlıdır. Onun için umutları vardır, kaygıları vardır. Siz hiç sattığı domatesi kucaklayan, dolmalık biberin saçını okşayan, acaba zeytinyağlı mı, kıymalı mı pişirecekler diye endişelenen manav gördünüz mü?
• Öğretmenlik sabır işidir. Bekler, zaman tanır, çabalar. Siz hiç, belki birileri geç kalmıştır diyerek zamanında kalkmayan uçak gördünüz mü? 
Serap Erdoğan Aymelek