Öğretmen haberleri ve gelişmelerden hemen haberdar olmak için Telegram kanalımıza katılın!
Bu hafta, eğitimci olmayan bazı Facebook arkadaşlarıma yaptıkları işin ne olduğunu anlattıklarında insanlardan ne tür tepkiler aldıklarını sordum. Tepkilerin genel olarak şu iki kategoriden biri olduğu konusunda fikir birliğine varıldı:
İnsanlar işin ne olduğunu tam olarak anlamıyor ve neleri içerdiğini soruyor.
İnsanlar işin ne olduğunu zaten biliyor ve tavsiye ya da yardım istiyorlar. Ya da o meslekle ya da o alanda çalışan arkadaşlarıyla ilgili deneyimlerini ya da fikirlerini anlatmaya başlıyorlar.
Algı
İnsanlara ne iş yaptığımı söylediğimde çok nadir olarak benden tavsiye ya da yardım isterler. Kimse bana işimin neleri içerdiğini asla sormaz. Ancak mesleğimle ilgili sayısız fikir ve hikaye dinlerim. Bunların çoğu öğretmen olan aile bireyleri ve onların katlanmak zorunda oldukları çılgın şeylerin hikayelerinden, bir öğretmen olmanın nasıl bir şey olması gerektiği ile ilgili iddialı fikirlerden ya da yakınlarda okudukları acayip bir makale ile ilgili yorumlardan oluşur.
Pek çok meslekten farklı olarak öğretmenliğin ne olduğu gayet iyi anlaşılmış durumdadır. Neredeyse herkes okula gitmiş ve öğretmenlerle etkileşime geçmiştir. Kafalarında öğretmenlerin ne iş yaptığına dair hiçbir soru olmaz, çünkü 15 yıl (ya da kaç yılsa) önce bir sınıfta oturmuş bir öğretmenden bir şeyler öğrenmişlerdir. İnsanlar ayrıca öğretmenlere bir tavsiye kaynağı olarak bakmıyor gibi görünürler. Öğretmenlik nadir olarak yardım istenecek kadar prestijli bir meslek olarak görülür. Bence bu, diğer pek çok meslekten farklı olarak (prestijli olmayanlar da dahil) öğretmenliğin son 15-20 yılda hiç değişmediği ve öğretmenlerin tavsiyede bulunacak ya da kendilerinden istenen yardımları karşılayacak kadar yeterli uzmanlığa sahip olmadıklarına dair bir varsayım olduğunun göstergesi. Buna ek olarak, aldığım tepkilerin çoğu öğretmenliğin bir çeşit hayırseverlik işi olduğu ya da benim “sevap işlemek” için bir çeşit fedakarlıkta bulunduğum fikri etrafında dönüyor.
Bir dahaki sefere bir öğretmenle konuştuğunuzda onlara neden öğretmenlik yaptıklarını sorun. En sevdikleri okuma stratejilerinin neler olduğunu ya da öğrencilerinin üzerinde çalıştıkları ve gurur duydukları son projenin ne olduğunu sorun. Kendi çocuğunuzun eğitimi için onlardan tavsiye isteyin. Eğitim sistemiyle ilgili fikirlerini sorun ya da eğitimle ilgili en sevdikleri internet sitelerinin ya da sınıfta kullanmayı en çok sevdikleri araçların neler olduğunu sorun. Eğer harika önerileri varsa onlardan bir iyilik isteyin: Size bu kaynakları e-mail ile göndermelerini ya da bunları sizin için küçük bir kağıda yazmalarını isteyin.
Gerçek
Öğretmenlik, 15 yıl önceki öğretmenlik değil artık. Öğretmenlerden; öğrenci verilerini takip etmeleri, teknolojiyi eğitime entegre etmeleri, sınıflarındaki dersleri müfredata uygun olarak planlamaları, öğrencilerinin çeşitlilik gösteren öğrenme şekilleri hakkında bilgi sahibi olmaları ve bu arada yoklama almaları, öğrencileri tam zamanında öğle yemeğine göndermeleri, ayakkabıları bağlamaları, çatışmaları çözmeleri, ödevlere not vermeleri ve tüm bunları yaparken bütün öğrencilerinin öğrendiklerinden emin olmaları bekleniyor. Öğretmenler ayrıca ailelerle ve topluluklarla birlikte de çalışarak çeşitli işbirlikleri yaratıyor ve insanlararası ilişkilerin zorlu dünyasında yol alıyorlar. Öğretmenler iyi eğitimli olma (genellikle kendileri karşılayarak) eğilimindedirler ve sürekli öğrenmeye açıktırlar. Bu dönemde öğretmenlik, en prestijli meslekler kadar emek ve uzamanlık isteyen profesyonel bir meslek.
Bir öğretmeni takdir etmenin en iyi yolu, mesleklerinin pozitif ve profesyonel yönlerini paylaşmalarına izin vererek yaptıkları bu zor işi ve yüksek düzeydeki uzmanlıklarını takdir etmektir. Genellikle, öğretmenlik mesleğine dair haberlerde gördüğümüz negatifliklere odaklanırız. Ardından konu, çalışma şartlarına, sınıfların büyüklüğüne ya da küçüklüğüne, sendika ile ilgili sorunlara ya da öğretmenlerin üzerinde hiçbir kontrolünün olmadığı diğer dış güçlere gelir. Bir öğretmene teşekkür etmenin en iyi yolu, yaptıkları şeyin bir “sevap” ya da “fedakarlık” değil seçmekten mutluluk duydukları ciddi anlamda profesyonellik gerektiren ve başarılı olmak için çok fazla çalışmak zorunda oldukları bir kariyer yolu olduğunu onlara hissettirmektir.
Kaynak: http://www.edutopia.org/blog/appreciate-teachers-by-understanding-mary-beth-hertz