Öğretmenler, sınıf içinde ve dışında kullanılabilecekleri bazı basit iletişim tekniklerini öğrenerek, öğrenciler iddialarını artırır.

Atılganlık, sosyal ve duygusal öğrenmede kilit bir kavramdır ve saldırganlık ve pasiflik arasındaki uçları temsil eder. İnsanlar agresif davrandıklarında, kendi ihtiyaçlarını ön planda tutarlar ve istediklerini elde etmek için tehditler kullanabilirler. İnsanlar pasif davranırken, başkaları tarafından baskı altında veya tehdit altında hissetmek için yapmak istemediği şeyleri yapar.

Ancak insanlar iddialı davrandıklarında, başkalarını küçülterek veya zarar görmeden kendileri için ayağa kalkarlar. Başka bir deyişle, onlar güçlü, anlamsız.

Tutarlı iletişim, öğrenilmesi zor bir beceridir. Kültürümüz saldırganlığı ödüllendirme eğilimindedir. Putdown'lar karikatürlerde ve sitcomlarda mizah olarak çerçevelenmiş ve internet zorbalık için bir platform olabilir. Kamusal alanda atılganlık örnekleri bulmak zordur.

İddialı iletişim gerçek hayatta olduğu gibi görünüyor ve sesi gibi görünüyor? Şu anda daha kolay olabilir, ancak sorunlarımızı uzun vadede çözmez agresif veya pasif seçimlerden çekinmeye nasıl direnebiliriz? Başkalarını incitmeden ihtiyaçlarımızı nasıl karşılayabiliriz?

Sınıf içinde, atılganlık becerisine sahip olmayan öğrenciler, düşüncelerini açıkça paylaşmaktan ya da kafası karışık olduğunda soruları açıklığa kavuşturmaktan çekinebilir ve ya sınıf arkadaşının zorbaca oynamasına izin vermeyebilir. Bu becerilere sahip olmayan öğretmenler sınıfta açık davranış beklentileri belirlemek için mücadele edebilir müdürlerden destek almaktan çekinebilirler.
Öğretmenler, sınıf içinde ve dışında kullanılabilecek bazı basit iletişim tekniklerini öğreterek, öğrencilerin iddialarını ve kendilerinin iddialarını artırır. Bu teknikleri açıkça öğretmek, onları gerçek yaşamda kullanmamıza daha rahat hale getirebilir.

Bu atılganlık tekniklerini tanıtan ve tartıştıktan sonra, onlara bunları uygulama fırsatı vermek için öğrencileri rol yapma oynamaya davet edin. Çeşitli çatışmaları veya problemleri sunmak, hangi atılganlık tekniklerinin en yararlı olacağına dair beyin fırtınası yapmak ve sonra öğrencilerin rol yapma oynamalarına ve seçtikleri etkinliği değerlendirmelerine izin vermek isteyebilirsiniz.

ÖĞRETİMİN SÜRÜCÜSÜ
"Hayır hayır": Öğrenciler ve öğretmenler, başkalarının fikirleri veya davetiyeleri ile birlikte baskı yapmak zorunda kalabilirler. Örnekler arasında "Atıştırmalık ticareti yapmak ister misiniz?" Ve "Bu dersi birlikte planlamak ister misiniz?"
Bu davetler, onları reddedersek endişe yaratabilir. Bu tür taleplere iddialı tepki vermenin basit bir tekniği "hoşunuza gitmiyor" dur. Bir gülümsemeyle "Bana sorduğunuz için teşekkür ederim, ancak ilgilenmiyorum" diyebiliriz. Bazen basit bir "hayır, teşekkürler" oyunu yapar.  Öneri yapmak, sık sık, güzel bir hayır için bir takip olarak çalışabilir

Bir sınır belirleme: Bazen akranları tarafından, "Konuşmamı kesmeme izin verir misiniz?" Veya "Kağıdınızı kopyalarımı alabilir miyim?" Gibi, rahatlık diliminin dışındaki şeyleri yapmaları için öğrencilere sorulur. Bu tür davetiyelere yanıt vermek için iddialı bir teknik "Hayır, bundan hoşnut değilim" diyerek açık ve kesin bir sınır koymaktır. Öğrencilerin neden bu konuda müzakere etmelerine ya da açıklamalarına gerek duymadığı basit bir sınır belirleyip tutabilirler.

Biraz düşünme zamanı: İnsanlar bazen cevap vermeye hazır olmadığımızı sorar. Daha fazla bilgiye, diğer seçenekleri tartmak için bir şansa veya durumla ilgili duygularımıza yansıyacak zamana ihtiyacımız olabilir. Bu tür sorulara tepki vermek için iddialı bir teknik, düşünme zamanını sormaktır: "Şu anda buna nasıl cevap vereceğinden emin değilim. Bugün sonra size dönebilir miyim? "Anahtar bir nokta, daha sonra aynı gün veya bir sonraki hafta ne kadar süre ihtiyacım olduğunu sormaktır.

  
İhtiyaçlarınızı belirtin: Biz bazen yanlış anlamalara giriyoruz, çünkü kendi ihtiyaçlarımızı açıkça belirtemiyoruz. Aslında sadece onlardan haberdar olmadıklarında, başkalarının ihtiyaçlarımızı gözardı ettikleri veya saygısızlık ettiği görülüyor olabilir. Bunu takdir edersek, ihtiyaçlarımızı sakince belirterek sorunu çözebiliriz. Örneğin, bir öğrenci bir meslektaşıma "Ceketimi kapına asmak için boşluğa ihtiyacım var" diyebilir. Ve bir öğrenci bir öğretmene şu sözleri söyleyebilir: "Bunu tekrarlar mısın? Yönergeleri tekrar duymam gerek. "Ben hissediyorum" mesajını kullanma: Bazen daha kişisel olan yanlış anlama var. Yakınımızdaki birisinden zarar görürsek, agresif olma, suçlama yapma veya kendimizi korumak için pasif olarak geri çekme yoluyla yanıt verebiliriz. Ancak, bizi önemseyen arkadaşlar, öğretmenler ve meslektaşlarımızla, öğrenciler ve öğretmenler, duygularını ve duygusal ihtiyaçlarını tutkuyla bildirmek için bir "ben hissettim" mesajı kullanabilirler. Bir öğrenci bir arkadaşına "Planlarımı iptal ettiğinde üzülürüm, çünkü seninle takılmayı çok seviyorum" diyebilir. Bu, arkadaşınıza konuşmacının ihtiyaçlarını anlamaya ve onları karşılamaya çalışmaya fırsat tanır.

Saldırganlığa nasıl tepki vereceğini bilmek: Bazen iddialı iletişim kurduğumuzda, duygularımızın veya bakış açımızın geçerliliğini azaltabilecek agresif bir yanıtla karşılaşırız. Bu durumda yapılması gereken en iyi şey, "Sanırım düşüncelerimi açıkça ilettiğimi düşünüyorum, böylece hakkında konuşacak daha fazla şey yok" gibi bir şey söyleyerek kendimizi sakince sakinleştirmek olabilir.

Çeviri: Handan Taşgın

Kaynak: https://www.edutopia.org/article/modeling-assertiveness-students