Öğretmenim, ben Yeliz, mezuniyet törenimde sizi yanımda istiyorum" diyor

Öğretmenim,ben Yeliz,mezuniyet törenimde sizi yanımda istiyorum" diyor ...telefondaki ses...
İşte ;bir deniz yildizi daha denize kavuştu ...toprak altındaki hazine yeryüzüne çıktı diyorum...gözlerimden hüzün ..sevinç....gurur...karışık ,gözyaşlarım dökülürken.

Telefondaki ses; öğretmenim,oğretmenim...oradamısınız..beni duyuyormusunuz...derken...toparlanıyorum..

-Elbette o gün yanında olucam çocuğum...diyorum.

Ve birden 8 yıl önceye gidiyorum...

6.sınıflardan birinde dersteyim...kapı çalınıyor, idarecilerden biri yanında bir kız çocuğuyla giriyor içeri...hocahanım, sınıfın yeni öğrencisi diyerek ,çocuğu bırakıp çıkıyor sınıftan...Sınıfta çıt yok...bende de...
Çocuk ,ürkek ,çekingen ....önüne bakıyor..bütün sınıf ta ona..

Okullar açılalı iki hafta olmuş...üçüncü haftadayız....bu da ne şimdi diyorum içimden..Gözümün ilk takıldığı ...çorapsız ayaklarına geçirdiği ,neredeyse parçalanmış naylon terlikleri...gözlerim yukarı kayıyor..dizinin altına kadar uzanan rengi solmuş incecik basma eteği ....üzerinde de aslında beyaz ...ama... rengi artık griye dönmüş bir penye bulüz...saç ,baş dağınık...

Hem geç kaldı, hem çok dağınık ,ne bekliyorlar ki bu çocuktan...boşa çaba..diye geçiriyorum içimden...3-5 saniye içinde...Sınıfa bakıyorum...onlar da şaşkın bakışlar içinde ...5 saniyelik sessizlik sonunda ona bir yer gösteriyorum ,çekingen hareketlerle oturuyor sırasına...
-Adın ne çocuğum...
-Yeliz!!!
-Hoş geldin sınıfımıza Yeliz...-
-Sessizlik...cevap vermiyor...

-"Çocuklar,Yeliz arkadaşınıza ,kağıt ve kalem verin"diyorum...derse devam ediyoruz...Başka bir soru sormuyorum Yelize...kafamda deli sorularla geçiyor ders...O akşam hep Yelizi düşünüyorum...15 yıllık öğretmenim,böyle bir durumla ilk defa karşılaşıyorum.

Ertesi gün derse ,okul formasıyla geliyor,halâ çok çekingen...fakat gene kitabı ,defteri ,kalemi ,çantası ...yani forma dışında okula dair hiçbirşeyi yok...henüz alınmamış sanırım deyip...rencide etmeden tekrar sınıfın imkanlarıyla karşılıyoruz eksikleri.....Üçüncü derse de aynı durumda gelince..Yeliz...kaydını yapan idarecilerden durum hakkında bilgi almam gerektiğini düşünüyorum..çocuğa hiçbirşey sormuyorum..

Öğrendiklerim can sıkıcı...
Yeliz bir yıl önce İlkokulu bitirmiş...fakat aile göndermemiş Orta okula...bu yil da kaydının yapilmadığını gören bir komşusu,ben formasını alırım diyerek ..Yelizi alıp kaydını yaptırıyor ...üç haftalık bir gecikmeyle de olsa...

Günler geçiyor..Yelizi takipteyim...10 günlük kısa bir zaman diliminde bile farkedilecek kadar farklı bir çocuk...hani zehir gibi denir ya..leb demeden leblebiyi anlar cinsten...ama eksikler haĺâ devam ediyor..iki hafta sonunda durum iyice açığa çıkınca ...diğer derslerine giren arkadaşlarla görüşüyorum...benim dersimden çok başarılı olacağı besbelli ...acaba..diğer derslerde nasıl???...hepsi benimle aynı fikirde...kendi imkanlarımızla okul gereçlerini karşılıyoruz...günler geçiyor...Yeliz adeta bir deha..

Hafta sonu bir okul gezisi var...sanırım bir müzeye gidilecek...Yeliz yanıma geliyor.
-Öğretmenim ,geziye okul kıyafetiyle gelebilirmiyim???
-????....2-3 saniyelik bir duraksamadan sonra...ne cevap vermem gerektiğini kavrıyorum..
-Elbette çocuğum gelebilirsin...
Gezi günü ,Yelizin dışındaki tüm öğrenciler serbest kıyafetle katılıyor geziye..Yeliz ..okul formasıyla..O zaman iyice anlıyorum ki....en güzel ve tek kıyafeti okul forması...

Havalar soğuyor, Yelizde bir değişiklik yok..hava soğuk ta olsa ,yağmur da yağsa..ayakkabısı da ...incecik forması da değişmiyor..gün geçtikçe ..griye dönmeye başlayan ,beyaz gömleği ve beyaz çorapları dikkatimi çekiyor..
Tüm kışlık ihtiyaçlarıni da karşılıyorum bir biçimde...çünkü sınıfa geldiği günkü durumunu bilen yok..benden başka..

Yıllar içinde"iyiki de, ilk gün formasiz geldin çocuğum benim dersime" diye düşünüyorum..o gün Yelizin hayatının dönüm noktasiydı çünkü...Formasıyla gelseydi..belki de..durumun vahametinin farkına varamayacaktim...
Bütün çocukları,gençleri seviyorum..ama...zeki olanlarına bayılıyorum...ve...Yeliz artik benim üçüncü çocuğum..zaman içinde Yeliz de beni öğretmeninden çok ileri bir yere koyuyor minik kalbinde..ve...ben sormadan ailesine dair herşeyi anlatabiliyor çekinmeden..

Bir yılın sonunda ailesini ziyaretimi kabul ediyor..ediyor etmesine de..gördüklerim...düşündüklerimin çookk...çookk...ötesinde..şoka giriyorum adeta..gecekondu bile değil...sanayinin ortasında bir oda bir mutfak...kırık camlar mukavvalarla kapatılmış..elektrik yok ,6 kişi tek odada yiyor oturuyor yatıyor..mutfak dediysem...kırik camlara yapıştırilmış mukavvalarin arasından bakıyorum...üç beş kap kacak..evde su da yok..taşıma suyla bahçede yıkanıyor bulaşık çamaşır...okul kıyafetimi kendim yıkıyorum diyor...kuruyunca da yatağın altına koyuyorum kıŕışıkları gitsin diye diyor...o zaman anlıyorim..griye dönmüş ..beyaz gömleğin ve beyaz çoraplarin nedenini..herkes uyuduktan sonra gaz lambasını yakıp ders çalışıyorum ..diyor...2000 li yılların başında..gerçi çok ta ders çalışmaya ihtiyacı yok ama....Anne adeta mecnun...darmadağın ..ne konuştuğu anlaşılmıyor..sanırım...üstün zekâsı kullanılmadığı için..ters tepmiş..baba yaşlı ve düşkün..üç ağabeyi..13, 15, 17 yaşlarında İlkokuldan sonra mobilya imalatında çırak..güvencesiz çalışıyorlar...evdekilerin aç kalmamasını onlar sağlıyor...
O günden sonra evlerini sık sık ziyaret ediyorum..evleri dediysem...hicbir ziyaretimde içeri alınmıyorum..bahçede bir sandalye üzerinde sohbet ediyoruz..ailenin bütün üyeleriyle tanışıyorum...ve aileyi de sahipleniyoruz..

Büyukşehirde yaşıyor ama..kendi sokağından dışarı hiç çıkmamış..hıç toplu taşım kullanmamış...denizi hiç görmemiş....o günden sonra üçüncü çocuğum olarak her şeyi yaşayıp öğreniyor...aldığı başarı burslarıyla ..artık o beni yemeğe çıkarıyor..

En kısa yoldan hayata başlaması konusunda anlaşıyoruz...sadece bir yıl ..6. sınıfta ..birlikte olmamıza...benim o yıldan sonra ,başka bir okula geçmeme rağmen..birlikteliğimiz o üniversiteyi bitirene kadar yoğun biçimde devam ediyor..

Sağlık Lisesınin sınavlarını kazanıp..3 yılın donunda Laborantlık bölümünden birincilikle mezun oluyor..Aynı bölümün yükseğini de okuyup Laborant olarak göreve başlıyor ...

Lise mezuniyetinde de...Üniversite mezuniyetinde de birlikteyiz..aileden kimse yok!!!.
15 yıldır büyük bir hastanenin Laboratuvarında insanlık için calışıp şifa dağıtıyor..

8 yıl önceki o gün..."iyi ki formasız gelmışsin dersime diyorum" içimden...o telefonda beni törene davet ederken...

Olaylar ve kişiler gerçektir.