Öğretmen Reçetesi

Yeri geldiğinde bir film, bir kitap, bir şarkı, bir oyun, bir spor, bir sanat dalı hatta bir söz bile öğretmenin, öğrencisi ve velilerine tavsiyede bulunabileceği ecza reçetelerindendir. Bazen eğitim sürecinde aksaklık yaşanan böylesi durumlara tam da isabet eden reçeteler mevcut. Bu bakımdan öğretmenlerin bu ecza dolabında çok geniş bir kataloğun olması önemlidir.

“Her Çocuk Özeldir” filmi disleksi bir çocuğun tanısının konması ve doğru tedavi metotlarıyla başarıya ulaştırılması gibi kimi zaman zihinsel kimi zaman bedensel engeli olanların eğitimi ile ilgili yanlış tutum ve davranışların tedavisinde değerlendirilebilecek güzel ecza örneklerdendir. Tabi bu durumu sadece bedensel veya zihinsel engeli olanlar için düşünmek yanlış olur. Kimi zaman yanlış tutum ve davranışlarla olduğu kadar olumsuz kendini kabul, güvensizlik, yoksunluk, başarısızlık, hiperaktivite, asosyallik gibi eğitim hastalığı sayabileceğimiz bu ve benzeri durumlar için doğru bir bakış açısı kazandıracak reçetelere ihtiyaç olabiliyor.

Bu ecza reçetelerine birkaç örnek vermek gerekirse Küçük prens, Çarli’nin Çikolata Fabrikası, Martı, Russeu’nun Emile’i gibi kitaplar; Üç Aptal, Koro, First Grader(Birinci Sınıf), Benim Adım Khan, Umudunu Kaybetme ve şampiyonlar gibi filmleri sayabiliriz. Bu reçeteler normal beden ve zekâ potansiyeline sahip çocuklarımızın gelişimine yardımcı olabildiği kadar zihinsel ve bedensel engeli olanların bile birçoğunu hayata bağlayan reçetelerdir. Böylesi reçeteler tıpkı hastalıklara karşı nörobiyolojik uyarım yapan kimyevi ilaçlar gibi farklı psikolojik ve bedensel yeteneklerimizi uyaran eczalardır. Bu tarz bir birikim kimi zaman kişisel gelişimle ilgili öğrenilmiş acizlik, özgüvensizlik vb. psikolojik rahatsızlıkların tedavisinde kimi zaman da sportif ve sanatsal becerilerinin uyarılmasında etkili olabiliyor.

Yukarıda sözünü ettiğim ecza dolabına sahip olmak öğretmenler açısından kişisel bir çaba ile mümkün olabileceği gibi geniş bir kitleye fayda sağlamak bakımından daha sistemli bir organizasyon ile bakanlık tarafından da yapılabilir. Her ay çıkan film, tiyatro, kitap, müzik vb. ürün ve eserler, dergi veya bülten şeklinde öğretmenler ile paylaşılabilir.

Bu film ve kitapların tanıtımı bülten ve dergilerde yapılırken öğrenci ve ebeveynleri ile ilgili eğitim öğretim faaliyeti içinde karşılaşılan aksaklıkların ve sözünü ettiğimiz eğitim hastalıklarının tedavisinde hangi açıdan faydalı olabileceği de ana fikri ile birlikte paylaşılabilir. Tıpkı bir doktorun masasında bulunan ilaç kitabı gibi...

Bazen bir konuyu ne kadar iyi anlatırsanız anlatın çeşitli sanat formlarında ifadesini bulan bir eser kadar açıklayıcı olamıyorsunuz. Çünkü bu eserleri ortaya koyan sanatçı bir eczacı hassasiyeti ile oluşturduğu ve doğru noktalara temas ettiği eseri ile anlatılmak isteneni taşı gediğine oturtur gibi yapıyor. Gerçekliğin somutlaştırılarak sanatsal bir ifade ile anlatımı uyarım açısından en etkili ilaç gibi olabiliyor.
Öğretmenlerin toplum içindeki varlığı yüksek bir uygarlık kurmak için gerçekten çok önemlidir. Bir öğretmene yapılan yatırım ve hizmet esasında on binlerce çocuğumuza yapılan bir hizmettir.

Bu bakımdan öğretmenlerimizin gelişimini zorunlu hizmet içi eğitim çareleri ile aramaktansa hayatın içinde eğitim modeli ile sağlamaya çalışarak desteklemek daha sağlıklı olacaktır. Gelişim gönüllülük temelinde değil de zorunluluk temelinde olursa ne kadar verimli ve katılımcı olur?

Sonuç olarak öğretmenlerimizin zengin bir ecza repertuarına sahip olabilmesi için kitaba, konferansa, tiyatroya, sanata, geziye ve çeşitli kültür faaliyetlerine ilgilerini arttıracak teşvik ve yardımlarla gönüllü gelişimini destekleyebiliriz. Böylece bilgi ve becerileri sayısız farklı yollarla öğrencilerine aktarabilmelerinin yolunu açmış oluruz ki bu sadece sayıları bir milyonu bulan öğretmenlerin değil yirmi milyona yakın öğrencinin ve ülkenin geleceğine pozitif katkı sağlayacaktır.

Alıntı:Facebook  Vedat DEMİR / Eğitimci Yazar Sayfasından