Leyla öğretmenden bir kurgu daha

Neşelinin N 'si.

Bir varmış bir varmış. Neşeli bir kız varmış. Neşeli kızın neşesine şaşıranlar varmış. Hiçbir zaman onu üzgün gören olmamış. Neşeli kız, kedi kuyruğu ile oynamayı, kaydıraktan ve dinazorların kuyruğundan kaymayı pek severmiş. Bu oyunlar neşesine neşe katarmış.

Bir gün bir okulun bahçesinin yanından geçerken durup bahçedeki neşeli çocukları izlemeye koyulmuş. Narin nazik kızların oyunları çok hoşuna gitmiş. Fakat bazı çocuklar birbiriyle şakalaşırken birbirlerine tokat atıyorlarmış. Yerde süreklemece oyunları oynuyorlarmış ve birbirlerine lakap takıyorlarmış. Neşeli N’nin neşesi gitmiş.Düşünmüş taşınmış ; çözüm üretmiş.

Arkadaşı kırkayağı çağırmış. Bahçeye girip teneffüsün uzatılmasını istemiş müdürden. Bahçenin ortasında arkadaşı kırkayak ayakkabılarını havaya atınca bütün çocuklar toplanmışlar.Bahçede çocuklarla neşeli oyunlar oynayarak vurmanın, lakap takmanın çok kötü davranışlar olduğunu oyunlarla anlatmaya çabalamışlar.Teneffüs bitmiş ve çocuklar hatalı davranışlarını öğrenip neşe ile sınıflarına koşmuşlar.
Neşeli Ne ve kırkayak ayakkabılarını toplayıp neşeyle evlerine gitmişler.