KENDİ EGOSUNA YA DA ÖĞRENCİYE...

Usta öğretmen sınıfındaki her bir öğrencinin kendini değerli hissetmesine önem verir ve bunu sağlar. Matematikle sorunu olanları bilir; edebiyat dersinde konuşmaktan çekinenlerin farkındadır. Usta öğretmen öğrencinin başarı deneyimi elde etmesini sağlar, onun üzerine inşa eder. Yeteri kadar özgüven geliştiren öğrenciye konuşma fırsatı verir ve tüm sınıfın önünde konuşan ve başaran öğrencinin özgüvenin pekiştirecek şekilde onu takip eder. Her bir öğrenci için o öğrenciye uygun bir tür başarı için tezgâh oluşturur. Kendine güveni artan öğrenci gittikçe artan riskler alır, deneyim alanını geliştirir ve bunun sonucunda yavaş yavaş kendi gelişiminin lideri olmaya başlar.

Usta öğretmenin öğrencileri için yaptığını usta liderler ve yöneticiler yapar. Bir okul müdürü işe alınan yeni öğretmeni tanımaya öncelik verir; onun güçlü yönlerini, geliştirilecek yönlerini keşfetmeye çalışır. Yeni öğretmenin okuldaki ilk deneyimlerinin başarılı olmasını ister, o öğretmene özel bir tür başarı için tezgâh oluşturur.

Şimdiye kadar yazdıklarım öğrencisinin başarmasını ve güçlenmesini isteyen bir öğretmenle, öğretmeninin başarmasını ve güçlenmesini isteyen bir okul müdürünü betimlemesini içeriyordu.

Şimdi aynı yazdıklarımı başka bir gözle yazacağım. Bu defa, öğrencinin güçlenmesini kendisine bir meydan okuma ve saygısızlık olarak gören bir öğretmenle, kendi otoritesinin sarsılacağını düşünen bir müdür gözüyle olaya bakacağım.

Usta bir öğretmen sınıfındaki her bir öğrencinin zayıf taraflarını bilir ve bunu kullanmakta ustalaşır. Öğrencinin kendine hayran olmasını ve kendine bağlı kalmasını sağlamak için her fırsatı değerlendirir. Matematikle sorunu olanları bilir; onların kendisine bağlı olmasını ister ve gerekirse kendisinden ücretli özel ders almasını ihsas ettirir. Edebiyat dersinde konuşmaktan çekinenlerin farkındadır. Onların bağımsız düşünür olarak gelişmesinden çekinir; usta öğretmen odur ki, öğrencisi onun gibi düşünür, onun gibi hisseder ve onun gibi davranır. Bu tür bir usta öğretmen öğrencinin başarı deneyimi elde etmesinden kaçınır, kendine bağlı, utangaç, her söyleneni yapan öğrenci ister. Özgüven geliştiren öğrenciyi sevmez ve ona konuşma fırsatı vermez. Fırsat buldukça sınıfın önünde kendine güven duyan öğrenciyi mahcup ederek ürkek ve korkak biri olmasına çalışır. Her bir öğrenci için o öğrenciye uygun bir tür başarısızlık için tezgâh oluşturur. Kendine güveni artan öğrenci ile uğraşır, onun kendine olan güvenini yıkıncaya kadar mücadele eder. Öğrencinin kendi yaşamının lideri olmasına fırsat vermez; öğrencinin kendi yaşamının lideri olmasını okul için, aile için, ulus için bir tehlike olarak görür.

Usta öğretmenin öğrencileri için yaptığını usta liderler ve yöneticiler yapar. Bir okul müdürü işe alınan yeni öğretmeni tanımaya öncelik verir; onun zayıf yönlerini bulur, onu kendine bağımlı kılacak bir ilişki geliştirir. Okuldaki ilk deneyimlerinin başarısız olmasına özen gösterir, böylece kendisinin o öğretmenin hayatında vazgeçilmez biri olduğunun bilinmesini ister. O öğretmene özel bir tür başarısızlık için tezgâh oluşturur.

Her iki tür öğretmen de kendilerinin öğrenci için en iyi şeyi yaptığını düşünürler. Ve bunu samimiyetle düşünürler. Bu iki öğretmenin öğrencileri için en iyi olanı yaptıklarını düşündüklerini kabul etmekte, anlamakta zorluk mu çekiyorsunuz, o zaman Lütfen benim Korku Kültürü kitabını okuyun.

Yukarıda yazdıklarım yalnız öğretmen ve yöneticiler için geçerli değil, anne ve babalar için de aynı şeyleri söyleyebilirim. Evet, lütfen Korku Kültürü kitabını okuyun ve tanıdığınız öğretmen ve okul müdürlerine okutun.

Doğan Cüceloğlu (11.03.2012)