İlkokullarda Verimli Konuşma

Cümlenin kullanılması iskele sınıf tartışmalarına dayanır, öğrencilerin konuşmalarını, aktif olarak dinlemelerini ve birbirlerinin fikirlerini geliştirmelerini sağlar.

By Susan O'Brien
Mükemmel sınıfın öğrencilerin sıraları, elleri katlanmış ve gözleri üzerlerinde otururken oturduğunu düşünürdüm. “Bana gelen bütün gözler” aslında benim en sevdiğim öğretmen çizgisiydi. Dikkatli bir izleyici kitlesine sahip olmak öğretimin benim için eğlenceli olmasının sebeplerinden biriydi.

Eğitim koçluğuna geçmeden önceki son öğretim yıla kadar 35 yıl ileriye sarıldım - öğrencilerim masalarda ya da küçük gruplar halinde diz-diz oturuyorlardı. Sessiz değildi ve kendi öğrenmelerini kolaylaştırıyorlardı. Konuşmacı titizdi ve fikirler akıyordu. Oraya nasıl geldik? Beşinci sınıf öğrencilerime konuşma hareketleri öğrettiler - öğrencilerin konuşmalarını, aktif olarak dinlemelerini ve birbirlerinin fikirlerini geliştirmelerine yardımcı olan temel cümleleri ve temel cümleleri öğrettim.

KONUŞMA HAREKETLERİNİ TANITMA
Konuşma hareketlerini dört gün boyunca sundum. Her konuşma hareketini tanıttıktan sonra, sınıfımızda nasıl göründüğünü uyguladık. Örneğin, öğrenciler akranlarının düşüncelerini genişletmek istediklerinde, “Bununla ne demek istiyorsun?” Veya “Bir örnek verebilir misiniz?” Gibi geldi.

Dördüncü günde, öğrenciler konuşma hareketlerini öğrendikten sonra, dört öğrenciden oluşan bir grup onları modelledi. Sınıfın geri kalanı gözlemlendi ve gruba akranlarının kullandıkları konuşma hareketlerini adlandırarak gruba geri bildirimde bulundu.

Ben de  yıl boyunca konuşma hareketleriyle bülten panosunu sınıfta tuttum . Bu, öğrencilerime konuşmalarını, düşünmelerini ve dinlemelerini aktive etmeleri için temel ifadeler verdi: “Saygılarımla aynı fikirde değilim çünkü.” Rutinler oluşturmak zaman alıyor, ancak uzun vadede öğrencileri meşgul ederek ve zamanı çok daha verimli hale getirerek zaman kazandırıyor. Okul yılı ilerledikçe, bazen konuşmanın nasıl göründüğünü (birbirlerine bakacak şekilde oturan, bir daire veya diz dizinde oturan öğrenciler) ve iyi çalıştığında nasıl ses çıkardıklarını yansıtacak şekilde konuşma hareketlerini tekrar gözden geçirmemiz gerekir. Bülten panosu, günün her saatinde en çok referans rehberi olarak kullanılmıştır.

KONUŞMA TAŞINIR
Düşünme zamanı: Bunu öğrencilere sunduğumda, birbirlerinin düşünmelerine izin vermenin neden önemli olduğunu hızlıca tartıştık - bu düşünme zamanına sahip olmak öğrencilerin düşüncelerini ifade etmelerine yardımcı oluyor. Bu konuşma hareketini uygulamak için, öğrencilere konuşmaya başlamadan önce birkaç fikri not etmeleri için zaman verdim ve konuşmalar sırasında “düşünmek için zamana ihtiyacım var” diyebiliyorlardı. Öğrenciler daha sonra küçük gruplar halinde veya bir ortakla çalışırken olurlar. Bu hareketi öğretmen olarak kullandığımda öğrencilerin dikkatini çektim. “Dikkat et, sadece düşünme zamanını kullandım” derdim.

Daha fazlasını söyleyin: Çok fazla insan konuşur ve dinlemez. Bu konuşma hamlesi, öğrencilerin sınıf arkadaşlarından netleşmelerini isterken dinlemelerini sağlar. Öğrencilerin “Bunun hakkında daha fazla şey söyleyebilir misin?” “Bununla ne demek istiyorsun?” Veya “Bir örnek verebilir misin?” Gibi sorular sormasını sağlamak, öğrenciler arasındaki aktif dinlemeyi ve ileri geri tartışmayı teşvik eder.

Yani ___ diyorsun? Özetleme, öğrencilerin anlamalarını kontrol etmelerine ve istediklerini ilettikleri konuşmacılarla doğrulamalarına yardımcı olur. Bazı yararlı cümle kaynaklanıyor: “Ne dediğini anlıyor muyum bakalım: ___” ve “___ mu diyorsun?”

Bunu kim tekrarlayabilir ya da tekrar edebilir? Öğrenciler başkalarının söylediklerini tekrarlayacaklarsa dikkatlice dinlemek zorundadırlar. Öğrencilerin birbirlerine sormalarını, “Bunu farklı şekilde nasıl söyleyebiliriz?” Veya “Bunu kendi kelimelerinize ekleyebilir misiniz?” De içerik anlayışını derinleştirir.

Kanıtın ya da muhakeme nedir? Öğrenciler düşünce sürecini açıklarken, sınıf arkadaşları kadar kendi düşüncelerini de derinleştirirler. Tüm derslerde, öğrenciler iddiada bulunmalı ve bunları kanıtlarla desteklemelidir. Birbirlerine “Kanıtınız nedir?” “Neden böyle düşünüyorsunuz?” “Sorularınızı düşündüren bir şey var mı?” Ve “Bu bilgiyi nereden aldınız?” Gibi sorular sorabilirler.

Zorluk veya karşı örnek: Öğrenciler çelişkili bir örnekle tanıştığında, düşünmelerini zorlar ve anlayışlarını derinleştirir. “Her zaman bu şekilde çalışır mı?” “Bu fikir farklı bir örnekle nasıl çalışır?” Ve “Eğer bunun yerine ___ olsaydı?” Gibi sorular sorarak birbirlerinin düşüncelerine nazikçe meydan okuyabilirler.

Katılıyorum ve katılmıyorum: Çatışma her zaman kolay değildir, ancak öğrencilerin fikirlerini saygılı bir şekilde nasıl ifade edeceklerini öğrenmeleri ve yeni bilgilerle tanıştırıldıklarında fikrini değiştirmenin doğru olduğunu bilmeleri önemlidir. Bu cümle gövdeleri yapıcı iletişimi kolaylaştırmaya yardımcı olabilir: “Saygılarımla aynı fikirde değilim çünkü ___”, “___ ile aynı fikirdeyim” ve “___ ile aynı şeyi mi söylüyorsunuz?”

Ekleme: Cümle, “ Buna eklemek istiyorum”, “Başka bir öğrencinin söylediklerini eklemek, ___” ve “Bu fikri biraz daha ileriye götürebilir miyim?” Gibi kaynaklanıyor. önceki bilgileri.

Bir başkasının ne anlama geldiğini açıklayın: Öğrencilerin akranlarının yanıtlarını kendi sözcüklerine koymalarını sağlamak, öğrencilere cevap üzerinde daha fazla sahiplik kazandırır, cevaplarını düşünme konusunda farklı şekillerde sunar ve anlamanızı kontrol etmenizi sağlar. Bu konuşma hareketine “Neden böyle söylediğini düşünüyorsun?” Diye sorarak başlayabilirsiniz ve öğrenciler “Bunun ne anlama geldiğini açıklayabilirim” veya “Bunu kendi kelimelerime koyabilirim” diyerek başlatabilirler.

Öğrencilere sınıfta verimli bir şekilde konuşmalarını öğretmek, öğretmenlik kariyerimde yaptığım en önemli değişiklik. Müfredatın tüm alanlarında öğrencilerle konuşma hareketleri kullandım. Eğitim koçu olarak, öğretmenlerin konuşma gelişim hareketlerini profesyonel gelişimde de kullanmanın yararını buluyorum. Gerçekten öğrenebilmek için hepimizin konuşması, işlemesi ve paylaşması gerekir.