Hindistan'daki Okul, Eğitim İçin Para Yerine Öğrencilerden Plastik İstiyor

Akshar, Hindistan’da bulanan ilerici bir okul. Öğrencileri, okula plastik poşetlerini de yanlarına alarak gidiyor.

Okulun iki kurucusundan biri olan Mazin Mukhtar, eşiyle 2013 yılında New York’ta tanıştıktan sonra bu fikri edindiğini söylüyor. “Yoksul çocuklar için özel olarak tasarlanmış yeni bir okul kurmayı hayal ediyorduk ikimiz de. Akshar’ı, tanıştığımız yıl kurduk ve okulumuz Akshar Forum’u da 2016 yılında hayata geçirdik.”

“Geri dönüşüm merkezimizi kullanmaya ilk başladığımızda, ebeveynler iş birliğine pek yanaşmadı. Bu nedenle, ebeveynleri geri dönüşüme teşvik etmek için “Plastik Okul Ücretleri” projesini hayata geçirdik. Bu projeden önceki yıllarda okul tamamen ücretsizdi. Aslında, okula ücret ödemekten ziyade zorunlu ev ödevi gibi bir şey bu. Buna okul ücreti dememizin sebebi, ebeveynlere şunu hatırlatmak: Okul tamamen ücretsiz, ama en azından temiz ve kuru plastik atıklarınızı bize göndererek hem bize hem de kendinize yardımcı olabilirsiniz.”

“Herkes için ücretsiz bir okul yapmak istiyorduk, ancak bu bölgede açığa çıkan daha büyük bir sosyal ve ekolojik sorunun farkına varınca aklımıza böyle bir fikir geldi. Yakın çevrede yaşayan biri her plastik yaktığında sınıflarımızın içinin nasıl zehirli gazlarla dolduğunu hala hatırlıyorum. Bizim buralarda ısınmak için plastik atıkları yakmak normal kabul edilir. Biz bunu değiştirmek istedik ve öğrencilerimizi “okul ücreti” olarak plastik atıklarını bize getirmeleri için teşvik etmeye başladık,” diyor okulun kurucularından Parmita Sarma.

Çocukların çoğu, bu okul kurulmadan önce yakındaki taş ocaklarında işçi olarak çalışıyordu.

Taş ocaklarında günde yaklaşık 2.50 dolar kazanıyorlardı.

Okul çocuklara ödeme yapamayacağı için bir alternatif buldular. Akshar, yaşça büyük çocuklara küçük olanlara ders vermeleri teklifinde bulundu. Bu sayede öğrencilere atıştırmalık, kağıt ve kıyafet almalarını sağlayan oyuncak paralar verilecekti.

Öğrenciler ayrıca öğretmenlerinin onlar için internetten alışveriş yapmasını talep edebiliyor. Öğretmenler, öğrencilerin kazandıkları oyuncak paraları gerçeğiyle değiştirerek Amazon’dan istediklerini alabiliyorlar.  

Okul, öğrencileri ve ebeveynleri plastiğin zararlı etkileri konusunda da bilgilendiriyor. Parmita’ya göre, okuldan önce birçok ebeveyn evini ısıtmak için plastik atıkları yakıyormuş. Ancak okul topluluğa eğitim vermeye başladıktan sonra, ebeveynler çocuklarını ne tür zararlara maruz bıraktıklarını fark etmişler ve büyük bir şaşkınlık yaşamışlar.

Okulda benimsenen öğretim yöntemleri sorulduğunda, Mazin şöyle cevap veriyor: “Çocuk işçiliğiyle savaşmak için çocuk işçiliğini kullanıyoruz. Yoksul çocukların okula devam edebilmeleri için çalışmaları gerekiyor, yani hem para kazanmaları hem de öğrenmeleri gerekiyor. Çocukları eğitmen ve sosyal hizmet çalışanları olarak görevlendiriyoruz. Küçük çocuklar da bu şekilde büyük ve şefkatli başka bir öğrenciden her gün ders almış oluyor.”

“Öğrencilerimiz daha fazla kazanmak için daha fazla öğreniyorlar – becerilerine göre onlara ödeme yapıyoruz ve kötü davranışları için de ceza ödüyorlar. Çocuklar sınıf atladıkça maaşları da artıyor. Her öğrenci, örnek öğrenci olmaya teşvik ediliyor.”

“Her öğrenciye, üniversite ya da staj aracılığıyla bir kariyer imkanı sağlıyoruz. Çocuklar, okul onlara bir kariyer bulana kadar okula devam ediyorlar. Kritik bir yaş aralığı olan 12-18 yaşındaki öğrenciler, öğretime ek olarak mesleki beceriler de geliştiriyorlar. İngilizce, matematik ve fen bilgisi öğreniyorlar. Ancak ortaöğretimde, müfredat marangozluk, nakış, geri dönüşüm ve fotoğrafçılığı da kapsayacak şekilde genişliyor. Yakında bu alanlara güneş enerjisi teknisyenliği de eklenecek. Öğrencilerimiz için okuldan doğrudan kariyere giden yolu oluşturmaya çalışıyoruz.”

“Plastik ücretleri almak, çocuklara çevrelerine karşı sorumlu olmayı öğretiyor. Bunu tüm okullar yapsa plastik krizine çok büyük bir etkisi olur. Öğrenciler, topluluklarını etkileyen problemlerle ilgilenmeyi öğreniyorlar ve derslerinin bir parçası olarak, bu problemleri çözebilmek adına çeşitli makineler üretiyor ve icatlar yapıyorlar.”

Okul ilk açıldığında yalnızca 20 öğrencisi vardı. Bu rakam şu an 110.

Her öğrencinin payına haftalık 25 parça plastik düşüyor. “Başlangıçta, öğrencilerimizin çoğu ya okulu bırakmışlardı ya da çocuk işçiydi. Artık, okul saatlerinde küçüklere ders vererek ve okul dışında geri dönüşüm merkezinde çalışarak para kazanıyorlar.”

Risk altındaki ergenler, “doğa dostu tuğlalar” oluşturmak için düzinelerce plastik paketi plastik şişe haline getirmekle görevliler. Bu tuğlalar inşaat çimentosunda kullanılıyor. Mazin Mukhtar bir sonraki hedeflerinin, normal ve doğa dostu tuğlalar kullanarak bir tuvalet inşa etmek olduğunu belirtiyor.

Okulun yaratıcıları Mazin ve Parmita çifti, gelecekte buna benzer 100 okulu daha Hindistan’a kazandırmak istiyorlar.

Kaynak: https://www.boredpanda.com/school-fee-students-collect-plastic-assam-akshar-india/