Herkes Biraz Otizmli !

Merdivenleri sıralı, sayarak ya da atlayarak inip çıkmayı adet edindiğiniz oldu mu hiç, çizgilere basmadan yürüdüğünüz, çamaşır makinesine dalıp gittiğiniz, korkuluk demirlerini saydığınız, bunlar ve bunlar gibi daha bir çok konuda düşündüklerinizi yapmadığınızda sizin ya da sevdiklerinizin başına kötü bir şey geleceğine inandığınız oldu mu?

Peki ya avazınız çıktığı kadar bağırmak geldi mi içinizden, ya da hiç konuşmamak?

Bazen durduk yere hiç öfkelenmediğinizi iddia etmeyin !

Her gün duş alan var mı aranızda ya da ellerini ne kadar çok yıkarsa yıkasın temizlenmediğine inanan?

Hepinizin algısı yeterince açık mı? Matematikte harika mıyız ya da okuduğumuz her metni bir kerede anlayabiliyor muyuz?

Size soruyorum, ellerini defalarca çırpan bir çocuk mu anormaldir yoksa kantin sırasında arkadaşının kafasına tekme atarak şakalaştığını sanan mı? (şahidim)

Kendi etrafımda baygınlık geçirene dek dönerek kendimi yere atıp bundan haz duyduğumu hatırlıyorum.

Bu saydıklarımın hemen hepsini yaptım, yapıyorum.

Peki neden otizm teşhisi almıyorum?

Çünkü bu takıntıların, normal görülmeyen davranışların, algılama seviyesinin düşüklüğünün ve benzer birtakım sorunların bir şiddet ölçüsü var.

Kimi geçti, kimi yeni başladı, kimi hafif düzeyde seyrediyor bunların.

Peki otizmde de böyle değil mi? Bir takıntı biterken bir diğeri başlar. Bazen hafifler, bazen şiddeti artar.

O halde neden otizm teşhisi almıyorum?

Çünkü bu sorunlarla, sorunları yaşadığım zamandaki gelişim dönemimin seyrine göre başa çıkabiliyorum.
Gerek yalnız gerekse destekle bunları aşabiliyor ve yaşam kalitemi etkilemesine izin vermiyorum. Bu bilgi ve iradeye sahibim. Ve sahip olamayanlar için elimden geleni yapıyorum.

OTİZME MAVİ IŞIK YAKIYORUM.