Her Sınıfta Mutlaka Olması Gereken "İhtiyaç Kutusunun" Hikayesi

Çocuk olmak, özellikle ortaokulda zor olabilir - ve hiç kimse bunu öğretmenlerden daha fazla bilmiyor. Zorbalık, gözyaşı ve gariplik karşısında ön sıra koltuk alıyorlar . Çocuklar kendilerini üzdüğünde veya yardıma ihtiyaç duyduklarında, ulaşmaları ve yardım almaları genellikle zordur. (Hey, her yaşta zor). Böylece, bir öğretmen ona anonim bir yol vermeye karar verdi.

Öğretmen Julia Brown, genellikle utandıkları için dertlerini söyleyemeyen öğrencileri için bir “İhtiyacım Var” kutusu yaptı. Brown, sosyal medya hesabı üzerinden paylaştığı kutunun hikayesini şöyle anlatıyor:

Sınıfımda yeni bir şey deniyorum.

İsmini “İhtiyacım Var” kutusu koydum.

Yanına not kağıtları ve kalemler koydum. Eğer bir öğrencinin bir şeye ihtiyacı varsa ve bunu sesli olarak dile getirmeye çekiniyorsa, bunu not kağıdına isimleriyle birlikte yazıp kutunun içine atabiliyorlar. Hafta sona ermeden onlara mutlaka geri dönüyorum.

Örneğin… 

Yaptığımız bir dersle ilgili yardıma ihtiyacım var. 
Okul malzemesine ihtiyacım var. 
Bir arkadaş meselesinde yardıma ihtiyacım var. 
Başka bir dersle ilgili yardıma ihtiyacım var.
Sarılmaya ihtiyacım var.
Evdeki bir durumla ilgili biriyle konuşmaya ihtiyacım var.
Oturma yerimi değiştirmeye ihtiyacım var.
Bir zorba yüzünden yardıma ihtiyacım var.
Öğrencilerimin ihtiyaçları olan her konuda onlara yardımcı olmak için yanlarında olduğumu bilmelerini istedim. Bakalım işe yarayacak mı?

(Not: Lüften kutumu yargılamayın. El işlerinde çok beceriksiz biriyimdir.)

“İhtiyacım Var” kutusundan sonra yaşananlar…

Bu öğretmenin hedefi öğrencilerine ulaşmak için yeni bir yol denemekti. Sorunları ne olursa olsun, hayatın bazen çok yorucu olabileceğini anladığını ve her zaman öğrencilerinin yanında olduğunu onlara göstermek istedi.

Sosyal medyadaki paylaşımı büyük ilgi görünce, Brown birkaç hafta sonra sınıfta yaşananları anlattı. Sadace ilk hafta içinde iki öğrenci yaşadığı zorbalığı onunla paylaştı ve böylece Brown olaya müdahale edebildi.

Kutuya bir şeyler yazmak konusunda herkesin kendini çok rahat hissetmediğini fark ettiği için, kuralları biraz değiştirmeye karar verdi. Boş bile olsa her öğrencinin kutuya bir kağıt atmasını istedi. Bunun sonucunda öğrenciler kutuyu kullanmaya daha kolay alıştılar çünkü birisi kutuya bir ihtiyacını yazıp attığında eskisi kadar aşikar olmuyordu.
Böylece çocuklar rahatladı ve daha fazla çocuk kutuya ihtiyacını yazıp atmaya başladı. Brown, elde edilen başarıdan sonra okuldaki diğer öğretmenlerin de kendi yorumlarını katarak sınıflarına birer “İhtiyacım Var” kutusu koyduğunu söylüyor.

Dahası Brown kutunun öğrencileriyle iletişimini artırdığını söylüyor. Öğrenciler öğretmenlerinin güvenilir biri olduğunu düşünmeye başlayınca artık kutuya ihtiyaç duymadan doğrudan ona gitmeye başlamışlar. “Bence öğrenciler üzerinde önemli bir etkisi oldu bu kutunun. Tek bir öğrenciye bile yardımım dokunsa başarıdır diye bakıyordum. Ama çok sayıda öğrenciye ulaşmayı başardım.”

Asla sınıfta parmak kaldırıp yardım istemeyecek bir ortaokul öğrencisinin annesi olarak, bu öğretmenin yaratıcı fikrini alkışlıyorum. Bu öğretmenleri ve çocuklarımız için yaptıklarını takdir etmeyi asla unutmamalıyız.

Kaynak: https://www.babble.com/parenting/julia-brown-i-need-box/?cmp=smc%7C1817322977