Her çocuk özeldir… Ve her çocuğun kendine has bir yaratılışı vardır. “Mizaç”tır bunun adı... 

Her çocuğun mizacı diğer çocuklardan farklıdır.
Çocuk yetiştirmenin en önemli tarafı, çocuğu mizacını bozmadan yetişkinlik yıllarına eriştirmektir.
Mizacının bozulmaması ise çocuğun kendini güvende hissettiği bir ortamda bulunmasıyla mümkündür. 
Sürekli engellenen ve çocukluğu eleştirel bir ortamda geçen kişinin mizacını ortaya koyabilmesi imkânsızdır… 
Mizacı gereği cıvıl cıvıl olan bir çocuğun cıvıltısını “gürültü yapıyor” diye engellemek, onun mizacının ortaya çıkmasını da engellemektir. 
Bir çocuğun başına gelecek en kötü şey, var olduğu hali ile mizacını ortaya koyamaması, kendinlik bozukluğu yaşamasıdır.
"0-6 Yaş Dönemi Çocuk Eğitimi" kitabından alıntıdır 

Adem Güneş