Her çocuğun kalbi coşkuyla atar.

İyi niyetli bir çaba bu. Fakat çocukların kalbinden sökülür coşku. Giderek kaybeder merakını gidermek gerekli olan hevesini. 

Pelerinini bağlayan annesi, çatalını tutan teyzesi, su çukurundan kaldırıp geçiren babası... derken ayakkabısını bile bağlayamaz çocuk. Bu doğru bir yaklaşım değildir.

Maalesef bu kuşağın anne-babaları çocuklarına yapabilecekleri en büyük kötülüğü, bu saf ve temiz niyetle yapmaktadırlar. 

Sonuç: geçemediği derste öğretmenini, yürütemediği evlilikte eşini, sürdüremediği ticarette müşterisini suçlayan bir toplum. Lütfen dikkat!

¤Psikolog Kadir Özsöz¤