Gurbette Bir Öğretmen

Minik Filozoflar'da dün.

Saat : 15:30

Tüm gücümle ders anlatıyorum.Sosyal kuralların anlatıldığı bölümün bir yerinde "Pamuk Şekerci" amca çocuklara pamuk şekeri dağıtıyor. Çocuklar da sıra olup sevinçle pamuk şekerlerini alıyorlar.

Bir öğrencim oturduğu yerden tatlı bir ses tonuyla :

-"Oyy canım çekti öğretmenim." 
dedi.

Küçücük bir bedenden boşluğa yayılan masum sesi algılıyordu şimdi zihnim.Başımı iki elimin arasına alıp sessizce oturdum sandalyeme.Dünyayı parsel parsel eden,evlerine ve arabalarına sığamayan,arkadaşlığı piyasalarda değeri yükselen nesnelere olan büyükler geldi aklıma.Petrol kokusunda deliye dönen gözleri ve yüzbinlerce cana tek kalemde kıyacak elleri vardır onların.Onlar kadınları,hayvanları,çocukları ve yeşilleri sevmezler.Kadınların teniyle,hayvanların etiyle,çocukların işçisiyle,yeşillerinse yalnız imara açılan bölümleriyle ilgilenirler.

Düşünsene insan ! Dünya canı pamuk şekeri çekenlerin yörüngesinde dönse açlık hangi kıtada bulunur ? Savaş hangi başkentte kurulur ?

...

Masanın üzerinde duran telefona gitti ellerim hemen. En yakın tatlıcıyı aradım.

-"Bizim okula hemen bir pamuk şekerci lazım."
dedim.

- "Acil mi hocam ? " 
dediler.

-"Acil kardeşim dünya kirlenip büyüklere kalıyor acil ! "
dedim.

Ders bitti.Evime gitmek için yöneldiğim dolmuş gelince fark ettim cebimdeki son paranın pamuk şekerine olduğunu.Çekindim.Dolmuşçuya doğru eğilip :

-" Ben o tarafa gitmiyorum abi sen devam et." 
yalanı kurtuldu dilimden.

Büyüklerin gitmediği bir yola gidiyorum.

...

O gün eve kadar yürüdüm.Yine yürürüm.

Siz yeter ki gülüşün çocuklar ! Büyükler gülüşlerinizi dinlesinler ! Ben her zaman yürürüm.Olmasam da bu dünyada siz yine gülüşün çocuklar ! Ben sizi toprakken de görürüm.

Gurbette Bir Öğretmen / M Furkan Canlı