Ergenliğini sert bir anneyle geçiren kız çocuğu, kendisi anne olduğunda çocuğuna karşı tahammülsüz olur.

Ergenliğini sert bir anneyle geçiren kız çocuğu, kendisi anne olduğunda çocuğuna karşı tahammülsüz olur.

Sert bir annenin kız çocuğunda oluşturacağı en büyük hasar; çocuğun duyarsızlaşmasıdır.

Çocuk annesinin otoriter tavrından zarar görmemek için duygularını kapatmayı, hissizleşmeyi öğrenir…

Duygularını kapatmış, kendini korumayı duyarsızlaşmayla öğrenmiş kişi, evliliğinde eşine ve çocuğuna karşı tahammülsüz olur…

Zira eş ve çocuk, duygu ile beslenir… Eş, eşin duygularına erişmeye çalıştıkça, duyguları kapanmış eş, buna karşı tepki gösterir… sevginin içselleşmesini istemez… Çocuk, annesinden duygusal yakınlık isterken, anne kapanmış duygularını açmamak ve kendini teslim etmemek üzere bu yakınlık ihtiyacına tepki ile karşılık verir…

Zira duyarsızlar, duygusal yakınlık isteklerine karşı tepkiseldirler…

Bundandır ki, bir annenin kız çocuğu ile olan ilişkisi, çocuğunun anne olma becerisine kadar tesir edecek bir ilişkidir.

Kızının geniş ve tahammül sahibi bir anne olmasını isteyen anneler, onu duyarsızlaştıracak davranışlardan uzak durmalıdır. “Ne odanı toplamış, ne derslerini yapmışsın… Bıraksam sabahtan akşama kadar evin içinde aylak aylak gezeceksin.” demek yerine;

“Farkındayım kızım sabahtan beri birbirimizi çok bunalttık. İstersen sana bir kahve yapayım, birlikte içelim mi?” demelidir. 

Kaynak

Pedagog Adem Güneş