Elimdeki parayla dünyayı satın alabilirim! Anadolu insanının tertemiz yüreğini anlatayım mı size?

Bugün yine köy köy dolaşıp öksüz/yetim çocuklara çanta ve kırtasiye dağıtıyordum. Arabamın arkası ağzına kadar çanta doluydu ve sadece ön koltuk boştu. Bir köyden çıkmıştım ve o yol üstündeki üç köye daha uğramam gerekiyordu. Gün içinde daha çok çocuğa umut olalım diye hızlı hareket ediyordum. Köy okulundan çıktığımda köşede bir dede muhtemel ki dolmuş bekliyordu. Vaktim sınırlı olsa da yaşlı adamın ayakta zor duran dizlerine dayanamazdım. Durdum yanında "Dedem nereye gideceksin?"dedim. İki ilerdeki köyün adını verdi. "Gel dede." dedim ve bindi yanıma. "Benim annem oraya yakın köyden." diye muhabbete başladık. Kartal derler dedeme onun torunuyum deyince dede ayrı mutlu oldu. "Dedenin yakın arkadaşıydım ben Allah rahmet eylesin."dedi. "Bana da Çavuş derler, bu arada ne bu çantalar oğlum?" diye sordu. "Dedecim bunları öksüz/yetim çocuklara dağıtıyoruz." dediğim anda adının Mevlüt olduğunu öğrendiğim dedem elini cebine atıp bir mendil çıkardı. Bu sırada onun köye gelmiştik ve ben "Nerede ineceksin Mevlüt dede?" diye sordum. "Kahvenin önünde dur oğlum, şu parayı da bir tut bakayım." dedi ve mendilin içinde iyice katlanmış halde duran iki tane 20 liradan birini bana uzattı. "Almam dede ben para için getirmedim seni, bol dua et yeter." dedim. Mevlüt dedenin cevabını ömrüm boyunca unutmayacağım: "İki ineğim var, sütünü yoğurt ve peynir yapıp ilçede satıyorum. Bugünkü kazancım buydu, bölüştük. Evde ninene iki ekmek götürsem bir hafta anca yeriz. Belki bir çocuğa yetmez ama sen bu paraya bir yetime eşya al. Çocukları sevindir. Para sana değil oğlum, çocuklara, hadi al!" dedi. İyi ki senin gibi temiz yürekli insanlar var Mevlüt dede, iyi ki sen varsın. Dünya senin gibi güzel insanların hatırına dönüyor... Şimdi ben bu parayla dünyayı alsam senin o temiz niyetin, yüreğini karşılamaz.

Kaynak: Hasan Hoca