Eğitim, Anne-Baba Öğretmen Arasında Bir Takım Çalışmasıdır

Siz, öğrencilerimizin asıl öğretmenlerisiniz. Eğitim, öğrenme ve okul ile ilgili siz ne düşünüyorsanız çocuklarınız da öyle düşünecekler. Bu yüzden, onlarla birlikte geçirdiğimiz günlerin niteliği, sizin evde gösterdiğiniz liderliğe bağlı. Başka bir deyişle yardımınıza ihtiyacımız var. Şu beş önemli adımla başlayalım:

Çocuklarınız için bahaneler üretmeyi bırakın
Herkes hata yapar, özellikle de çocuklar. Eğitim, hata yapabilme ve bunun sonuçları ile yüzleşme prensibine dayalıdır. Bu, öğrenmenin temelidir. Yani, çocuğunuz derse geç kaldığında, ödevlerini bitirmediğinde ya da sınıfta agresif bir tutum sergilediğinde onun arkasında durmaktan kaçının. Ders almasına izin verin.

Hatta, bir adım daha ileri gidin ve onu davranışları konusunda sorumluluk almaya sevk edin. Biz çocuğunuza okumayı, matematiği veya bilimle uğraşmayı öğretebiliriz ama ona insani değerler ve sorumluluk konularında ders verecek olan sizsiniz. Başı derde girdiğinde karışmayın ve bırakın çocuğunuz ders alsın. Bu bir süreliğine rahatsız edici olabilir fakat sonunda çocuğunuz değerli bir tecrübe edinmiş olacaktır.

Yapmaları gerekenleri yaptıklarından emin olun
Çocuklar her akşam ne yiyecekleri konusunda söz sahibi olsalardı büyük ihtimalle besin değerlerini hiçe sayıp dondurmayı seçerlerdi. Aynı şey ödev yapmak için de geçerli – genelde sıkıcı, zaman alan bir iş ve birçok öğrenci, ödevlerini bitirmek ile televizyona ya da video oyunlarına dalmak arasında kalıyor. Öyleyse çocuklarınızın ödevlerini zamanında teslim etmesini nasıl sağlayabiliriz?

Bu sorunun yanıtı, iyi ebeveynlik. Çocukların bütün gün şekerleme ve mısır gevreği ile beslenmelerini engellemek nasıl anne-babanın işiyse, öğrencilerin hangi görevleri tamamlamaları gerektiğini bilmek ve bunların yerine getirildiğinden emin olmak da öyle. Öğrenciler sorumluluk almayı öğrenmeliler ve ebeveynlerinin de işin içinde olduğunu bilmek, sorumluluk almanın değerini pekiştirecektir. Bu yüzden, lütfen, çocuklarınızın ödevlerini yaptığından emin olun. Hem bizim, hem onlar için.

Dikkat dağıtıcı unsurları ortadan kaldırın
Video oyunları, basit bir deyişle, her öğretmenin düşmanıdır. Televizyonlar, iPadler ve o cep telefonu denen “icat”; birebir sosyalleşme, açık havada egzersiz ve en önemlisi kitap okumak gibi kritik gelişimsel etkinliklerin önünü keser. Bunları çocuğunuzun gündelik hayatından çıkartarak öğretmenlere yardımcı olun.

Öğrenciler bir iPad’e asla dokunmamalı demiyorum, ama tıpkı fast-food gibi, fazlası zehirli bir hale gelebilir. Televizyonu günde bir saat ya da daha azı ile sınırlayın, tabii ödevler ve okuma bittikten sonra. Video oyunlarına hafta sonları veya tatillerde izin verin. Cep telefonları, sağladığı bariz faydalar nedeniyle biraz daha karışık bir konu. İçlerinin dikkat dağıtıcı oyunlar ile dolu olmadığından ve çocuğunuzun sürekli arkadaşlarıyla mesajlaşmadığından emin olun. Öğrencilere video oyunları ve iPad’ler yerine kitaplar verin ve çeşitli sosyal etkinliklere katılmalarını sağlayın ki vakitlerini bir ekrana gömülü şekilde geçirmesinler. İleride bunun için zaten yeterince zamanları olacak.

Evde iyi alışkanlıklar modelleyin
Söylediğim gibi, çocuklar ilk olarak ve en çok ebeveynlerinden ders alır. Yani, siz ne yaparsanız çocuğunuz da onu yapar. Eğer asla kitap okumaz, ödevleri hakkında hiç soru sormaz ve her yemekte televizyon izlerseniz, çocuğunuz da aynı şekilde davranacaktır. Bunun tam tersi de geçerli: yatmadan önce biraz kitap okur, okulda başından geçenler hakkında sohbet eder ve akşam olunca ekranları kapatırsanız, çocuğunuz da bu alışkanlıkları edinecektir.

Bu konunun öneminden ne kadar bahsetsem az. İlgili, düşünceli ve bilinçli ebeveynler aynı şekilde ilgili ve dikkatli öğrenciler yetiştirir. Lütfen çocuğunuzun okulda göstermesini istediğiniz davranış ve tavırları kendiniz de sergileyerek hayatı boyunca sahip olacağı bütün öğretmenlere yardımcı olun.

Öğretmenler ile birlikte hareket edin, onlara karşı değil
Son olarak, yanımızda durun. Bu işi besbelli ki milyoner olmak için değil, çocukları ve toplumu önemsediğimiz için yapıyoruz. Çocuklarınızın başarıya ulaşmasında biz engel değiliz, onları hem entelektüel hem de duygusal açıdan desteklemek bizim birinci önceliğimiz.

Çocuğunuza düşük bir not verdiysek bizi zorbalıkla suçlamayın. Bunun amacı çocuğunuzun bazı değişiklikler yapması gerektiği konusunda sizi bilgilendirmektir. Eğer sınıfta aynı fikirde olmadığınız bir şey söylersek bizi suçlamak ve istifamızı istemek yerine, ne söylediğimizi ve bunu derste hangi bağlamda işlediğimizi anlamaya çalışın.

Eninde sonunda biz de sizin yanınızdayız, çünkü hepimiz öğrencilerin yanındayız. Çocuğunuzun eğitim hayatıyla ilgilenmeyerek bizim için ‘zor’ ebeveyn olmak yerine bizlere yardımcı olursanız çocuğunuz çok daha iyi yetişecektir. Gelin birbirimize yardım edelim ve o çok sevdiğimiz çocuklar için elimizden gelenin en iyisini yapalım.

Sevgilerimizle,

Öğretmenler

Çeviri: Zeynep Topal

Kaynak: https://boredteachers.com/blogs/the-faculty-room/5-critical-ways-parents-need-to-help-teachers-an-open-letter