ÇOCUK DOLDURULMAMALI!

***
11 yaşındaydı kızım. Ayrıldım... Önceleri de baba işi nedeniyle sürekli evde değildi. Kızım ve ben eskisinden daha kötü şartlarda eve taşındım. Sadece nafaka aldım. Oysa o lüks bir evde yaşıyordu ve geliri yüksekti. Ama hukuk sistemi kayıtlardan gidiyor. Kızımla sadece bir kez tatile gitti o da o ayki nafakasını vermemek şartıyla...

Yıllar geçti evlerimiz yakın olsa da çok nadir dışarıda görüştüler. Evlendi, düğününe gönderdim. Biz hep olması gerektiği gibi davrandık. Sabırla... Kızım çok iyi bir eğitim aldı. Çok sosyal... Yurt dışı gençlik kamplarına gönderdim kıt kaynaklarımla... Kızım üniversiteyi bitirdi işe girdi.

Baba şimdi kızını bir hafta görmese üzülüyor... Birlikte tatile gidiyorlar eskisinden çok zaman geçiriyorlar. Kızım da mutlu baba da kaybettiği yıllar için üzgün...

Çocuklar doldurulmamalı... Anne ya da baba tercihi için. Ben kızımı çok sosyal yetiştirdim; hiç boş bırakmadım hep arkandayım dedim. Ona babalık da yapmaya çalıştım. Güven huzur iyi bir aile ortamı sundum. Dengesiz bir anne olmadım. Kızımı iyi yetiştirmeyi amaçladım. Babasının yaşamına hiç bakmadım, merak etmedim, geriye bakıp öfke duymadım. Mutlu olmaya çalıştım, kızım da mutlu bir çocuk oldu. Şimdi baba bana teşekkür ediyor yetiştirdiğim kızımız için.

***
Şikâyet edilecek o kadar çok şey varken şikâyet etme yerine kızının sağlıklı yetişmesine odaklanmayı seçen bu Hanımefendi bizim toplumda çok az görülen bir başarıya imza atmış durumda. Tabii en önemlisi, beni en çok etkileyen, kızının babasıyla ilişkisinin sağlıklı olmasını önemsemiş ve zehirlememeye özen göstermiş olması. Kendi egosunu aşmış bu anneyi huzurunuzda tebrik ediyorum sevgi ve saygımı sunuyorum.