Öğretmen haberleri ve gelişmelerden hemen haberdar olmak için Telegram kanalımıza katılın!
Güneydoğu Teksas'taki Beaumont'taki Homer Drive İlköğretim Okulu'nun birinci sınıf müdürü 42 yaşındaki Belinda George, “Evde okuyorlar mı, evde mi okuyorlar mı bilmiyorum” dedi.
Genellikle üzerinde rahat bir pijama takımı olan George, her Salı saat 19.30’da telefonundan Facebook canlı yayını açıyor. Okulun Facebook sayfasına giren herkes, George’un oturma odasından çocuk kitapları okumasını izleyebiliyor. “Pijamalı Salılar” ismini verdiği bu etkinlik, okulda oldukça popüler hale gelmiş durumda.
“Çarşamba günü çocuklar yanıma gelip ‘Dr. George, sizi pijamalarınızın içinde kitap okurken izledim!’ diyor. Bana kitaptan en sevdikleri kısımları söylüyorlar.”
George’u izleyen ve seslendirdiği karakterleri (ve arada yaptığı yorumları) duyan öğrenciler kendisine o gün okuduğu kitabı nereden bulabileceklerini soruyor.
Bu etkinliğin ünü Homer Drive İlkokulu’nu da aşmaya başladı. George basının ilgisini çektiğinden beri, ülkenin her yerinden çocuk ve ebeveynler yayınları izlemeye başladı.
George, bunu okul ve ev arasındaki ilişkiyi sağlam tutmak için yaptığını söylüyor. Ve tabii, öğrencilerini çok sevdiği için.
“İşin özü şu: Çocukları çok seviyorum,” diyen George kendi çocuğu olmadığını da ekliyor. “Onlara okul dışında ulaşamazsam okulda hiç ulaşamayacağımın farkındayım.”
George okumalarına Aralık ayında başladığında 680 öğrencisi varmış. Facebook videolarının bazıları 2000 görüntülenme almış. Videolarda pijama giymesinin sebebini de videonun sonunda çocuklara iyi geceler dediği için inandırıcı olmak istemesi olarak açıklıyor.
Her Pijamalı Salı bir çeşit yoklama ile başlıyor ve George yayına katılan her öğrencisine selam gönderiyor. Her ismi doğru şekilde telaffuz etmek için dikkatli olmaya çalışıyor.
“Aksi takdirde ertesi gün yanıma gelip ‘İsmimi yanlış okudunuz’ diyorlar,” diye anlatıyor.
Okumaları ebeveynler de izlediği için, bu videoların aile ile geçirilen zamanı teşvik ettiğini söylüyor. Okuma sırasında çocuklara sorular sorduğu için de aynı zamanda interaktif bir etkinlik.
Uğur Böceği Kız isimli kitabı okuduğu akşam kocaman uğur böceği kanatları takıp büyük bir uğur böceği peluşuna sarılıyor. Madeline’in Noeli‘ni okuduğunda da bir Kurabiye Canavarı pijaması giyiyor. Geçtiğimiz Salı Astronot’un El Kitabı‘nı okurken ise arkasında kocaman bir astronot balonu vardı. George okuduğu her kitabın zorluk seviyesini öğrencilerine söylüyor, onlar da isterlerse birkaç gün içinde okulun okuma ve anlama müfredatı kapsamında bir sınava girebiliyorlar.
Örneğin Uğur Böceği Kız‘ı okurken Uğur Böceği Kız’ın abisinin ona çok küçük olduğu için beraber oynayamayacaklarını söylediği kısma geldiğinde George duruyor ve kameraya bakıyor.
“Aranızdan kaçına bir şeyi yapmak için fazla küçük olduğu söylendi?” diye soruyor. “Benim üç tane ablam var ve bana sürekli bir şeyi yapamayacağımı, çünkü çok ufak olduğumu söylerlerdi.”
“Ama bilin bakalım ne oldu?” diye soruyor gözleri parıldayarak. “Ben yine de yaptım.”
Onu izleyenler onunla birlikte gülüyor ve “Gisselle seni alkışlıyor, okumana bayıldığını söylüyor!” gibi yorumlar yazıyorlar.
George, öğrencilerinin yüzde 94’ünün ekonomik açıdan iyi durumda olmayan ailelerden geldiğini ve geçen sene yapılan okuma testlerinde 3, 4 ve 5. sınıf öğrencilerinden yalnızca yüzde 55’inin olması gereken seviyede veya yukarısında puan aldığını söylüyor.
Bu eğitim yılında müdür olduğundan beri öğrencilerin okuma sınavlarında çok daha iyi performans gösterdiklerini belirterek “Gelişimi şimdiden görebiliyoruz,” diyor.
George, maddi durumu yeterli olmayan bir evde büyümenin ne demek olduğunu bildiğini söylüyor. O ve beş kardeşi, Louisiana’da üç odalı bir prefabrik evde büyümüşler. Kerevit çiftliğinde çalışan babası, kendi babasına bakabilmek için 5. sınıfta okulu bırakmış. Annesi ise okula gitmeyi 11. sınıfta bırakmış.
George, “Annem ve babam harika ebeveynlerdi,” diyor ve her ne kadar kendileri alamasalar da eğitimin önemini her fırsatta yinelediklerini söylüyor. “Annem gerçekten akıllı bir kadındı.”
Öğrencilerine olumlu geri bildirim verdiğini ve yüksek beklentileri olduğunu, ancak öğrencilerine nerede olurlarsa olsunlar ulaşmanın ne denli önemli olduğunu bildiğini söylüyor. Örneğin, eğer öğrencileri üniversiteye gidemezse, onu hayal kırıklığına uğrattıklarını düşünmelerini istemediğini belirtiyor.
“Bu çocukların bir kısmının üniversiteye gitmeyeceğinin farkındayım, ama bu yüzden kendilerini başarısız hissetmelerini istemiyorum. Ne yapmayı seçerseniz seçin, önemli olan yaptığınız şeyde iyi olmanızdır,” diyor. “Eğer işiniz iş makinesi ile kazı yapmaksa, en iyi kazıyı siz yapın.”
George öğrencilerine haftada bir gün kitap okumanın yanı sıra, iki haftada bir okulda dans partileri düzenliyor ve öğrencilerini evde ziyaret ederek takıldıkları konularda onlara yardımcı oluyor.
“Öğrencilerimle ilişkimi güçlendirmek için ne gerekiyorsa yaparım,” diyor ve ekliyor, “Çocuklar sevildiklerini hissettiklerinde çaba gösterirler.”
Video linki: https://www.facebook.com/HomerScholars/videos/1932211400239978/
Kaynak: https://www.washingtonpost.com/lifestyle/2019/03/01/why-this-principal-gets-into-pjs-reads-bedtime-stories-facebook-live-her-students-night/?utm_term=.79bb4547daae