Bir Hikaye Olarak Görerek Matematik Öğrenme

By Amy Schwartzbach-Kang
Her zaman matematikten nefret etmiştim. Şimdi aniden kendimi trigonometri öğretirken buldum. Chicago Devlet Okullarında özel eğitim sertifikasına sahip bir İngilizce öğretmeniydim ve okulum sertifikalı özel eğitim öğretmenleri sıkıntısıyla karşı karşıya kalırken, ortaokul öğretmenliği ile junior seviye trigonometri sınıfını birlikte öğretmek için çekilmiştim. .

Öğrencilerim matematikte iyi olmadıklarını düşünerek hesaplamalar yapmakta zorlandılar. Benim gibi, ondan nefret ettiler. Bu hesaplamaların çalışılmasında ve yeniden çalışılmasındaki amaç neydi? Yine de ne anlamaya çalışıyorduk? Ve başlangıçta onlarla anlaştım.

Yine de trig, yavaşça günün en sevdiğim dersi haline geldi. Yıllarca İngilizce öğretip okuduktan sonra, her zaman yaptığımın ötesine geçmem gerekiyordu. Bir şey için yeniyken, yeni bir bakış açınız var. Risk almaya hazırsın. Bir şey denemek istiyorsun çünkü nasıl bir şey yapılması gerektiğini bilmiyorsun.

Öğrencilerin matematiklerinde kişisel anlam ve yaratıcılıklarını deneyimlemelerini sağlamak için farklı bir lens aracılığıyla bir dizi ek ders oluşturmak için öğretmenimle birlikte çalıştım.

BEBEĞE AÇIKLAMAK
Birçok öğrencinin matematikten sıkıldığını, çünkü tek bir doğru cevaba gelmeleri gerektiğini öğrendim. Bu özellikle çok adımlı denklemlerle mücadele eden çeşitli öğrencilerim için zordu. Doğru cevaba gelmeye odaklanmak yerine, öğrencilerim ve ben oraya gitme sürecine odaklandık.

Ben gibi Chris Ferrie'nin Bebek Üniversitesi serisi-kitaplardan bazı kitaplarda getirdi Bebekler için Genel Görelilik ve Bebekler için Optik Fizik . Buradaki fikir, onu parçalayamadığınız sürece bir şeyi tam olarak bilmemenizdir, böylece basitçe genç bir çocuğa açıklayabilirsiniz.

Öğrencilerime verdiğim görev bu. Dil ve resimlerin karmaşık konuları açıklamak için ne kadar basit kullanılabileceğini görmek için Ferrie'nin tahta kitaplarını okuyarak başladık. Daha sonra, öğrenciler başlangıçta mücadele ettikleri çok aşamalı bir denklem seçtiler. Çiftler halinde ya da küçük gruplar halinde çalışarak, düşüncelerini ve denklemi çözmek için gereken adımları konuştular. Ortakları soru sormaya ve netleşmeye teşvik edildi, böylece fikirler en basit düzeyde açıklandı.

Kitapları model olarak kullanan öğrenciler, genç bir çocuğa açıklanabilecekleri kadar basit hale getirmek için açıklamalarını gözden geçirip yazdılar. Açıklamalarını yazdıktan sonra, eş öğretmenim ve ben kart stoğu ve renkli kalemler kullanarak kısa kitaplar oluşturmalarına meydan okuduk. Öğrenciler fikirlerini konuşmak ve kitaplarını göstermek için küçük gruplarıyla çalıştılar. Eğer mücadele ederlerse, birlikte bir kitap oluşturmak için başka bir öğrenciyle eşleşebildiler.

Diğer öğrencilerle paylaşmak, fikirlerini yeni yollarla açıklamalarına yardımcı oldu ve bu da daha derin bir anlayış geliştirmelerine yardımcı oldu. Öğrenciler, düşüncelerini ve süreçlerini başkalarına açıklamak için metabilişsel olarak düşünmeye zorlandılar ve sınıf bir bütün olarak akranlarının düşünce süreçlerini duyarak matematikteki değişen bakış açılarına erişebildi. Yazma ve sanat becerilerini matematik dersinde otantik bir şekilde nasıl kullanabileceklerini görmekten heyecan duydular.

“HİKAYE” Yİ “HİKAYE PROBLEMİNE” KOYMAK
Matematik dersinde sıklıkla gözardı edilen ilginç şey, zaten hikaye problemleri biçiminde hikayeler ve gerçek hayattaki bağlantıları içermesidir. Ancak hikaye problemleri genellikle ayrıktır - her biri ayrı bir birimdir ve daha büyük bir hikaye anlatmazlar.

Diğer bir mesele, gerçek yaşam unsurlarının genellikle öğrencilerin yaşamlarındaki gerçek meselelerle ilişkili olmamasıdır. Birisi evlerine yeni halı alabilmek için hesaplama alanı içerebilirler. Ya da bir hikaye sorunu, yeni bir ağaç dikilen ve ağacı desteklemek için gerekli olan telin uzunluğunu hesaplamaya ihtiyaç duyan toprak peyzajlarıyla ilgili olabilir. Bunlar, daha sonra yetişkin olarak öğrencilerin yapacakları şeyler olabilir, ancak gençlerin deneyiminde güncel konular değildir.

Hikaye problemlerini kurgusal matematik temelli hikayeler yaratarak matematiği öğrencilerin yaşamlarına bağlama fırsatı olarak kullandım. Öncelikle, öğrenciler matematik ders kitaplarında bu bölümden geçmek ve hikaye problemlerini toplamak için indeks kartlarına yazıp küçük gruplar halinde çalışacaklardı. Daha sonra, öğrenciler soruları bir bütün olarak görmek için kartları düzenlerler: Bölümdeki 10 veya daha fazla hikaye probleminden, birlikte gruplayabilecekleri beş benzer problem var mıydı? Bu problemler üzerinde çalışmak için hangi problem çözme becerileri arandı?

Bağlantısız bu beş hikayeye bakıldığında, öğrenciler neden onları çözmeleri gerektiğine inandılar ve bir tür bağlı fikir ortaya koymak için nedenlerini kullandılar. Sorunlardaki isimler için arka planlar yarattılar, bu süreçte onları daha gelişmiş karakterlere dönüştürdüler. Karakterlerin sorunu çözmek için neden ihtiyaç duydukları zorlukları veya nedenleri belirlediler.

Sonunda, yarattıkları hikaye problemlerini birleştirdiler ve bu senaryoları birbirine bağlamak için daha uzun bir anlatı geliştirdiler; otantik matematik hikayesi problemlerine dayanan kapsamlı bir hikaye. Hayatta kalmak ortak bir temaydı: Bir grup bir zombi kıyameti hakkında bir yazı yazarken, bir diğeri uzaylı istilası hayal etti, karakterlerin problemleri çözmek için ihtiyaç duyduğu durumlar ve onların hayatta kalmasına yardımcı olacak becerileri kullandı. Bu hikayelerin öğrencilerin gerçek yaşamlarına dayanmadığı, ancak halı alımlarından ya da peyzaj düzenlemelerinden daha ilgi çekici oldukları doğrudur.

İlgi duydukları şeylerle ilgili matematik hikayesi problemleri geliştirmek için yaratıcı yazma becerilerini kullandıklarında öğrenciler daha fazla ilgilenmeye başladılar. Diğer grupların hikayelerini okumak istediler ve matematiğe çalışmak istediler çünkü sonuçta gerçek bir yatırım yaptılar. Hikayeler, öğrencilerin motivasyon bulmalarına yardımcı oldu çünkü “Bunu neden öğrenmemiz gerekiyor?” Sorusuna bir cevap oluşturdular.

Kaynak: https://www.edutopia.org/article/learning-math-seeing-it-story